Naar de Cameron Highlands

Weer een reisdag vandaag. Al om kwart over zes ging de wekker en nog voordat het ontbijtbuffet open was, stonden we al bij het restaurant te wachten. Met een bootje werden we na het uitchecken naar de overkant gevaren en daar moesten we onze zware tassen de hoge oever op zeulen naar het busstation toe. Ons busje stond al te wachten en nog voordat het de afgesproken acht uur was, reden we al in de richting van Jevantut. Een goed uur later werden we daar gedropt bij een cafeetje annex reisbureautje. We moesten er anderhalf uur wachten voor onze bus richting de Cameron Highlands, onze volgende bestemming. Hadden we mooi de tijd om geld te pinnen want we geven toch aardig wat uit. Het prijspeil in Maleisië is hoger dan in de andere landen in zuidoost Azië. Ook beschikte het cafeetje over gratis wireless internet, dus kon het netboekje uit de rugzak en lazen we tot ons grote leedvermaak dat het weer in Nederland nog steeds bras was.

Iets over half elf konden we in een busje stappen waarvan we dachten dat dit voertuig ons naar de Cameron Highlands zou brengen. Niet dus. Het busje bracht ons naar een overstapstation waar we vervolgens 5 kwartier op de eigenlijke bus moesten wachten. We waren not amused. Konden we lekker op tijd op onze bestemming zijn, ging de halve dag verloren aan wachten. Toen dan eindelijk het juiste busje ons oppikte, reden we in een kleine drie uur naar waar we zijn moesten. De route was mooi en de weg gruwelijk bochtig; een ideale weg voor motorrijders. Helemaal mooi werd het landschap toen we in de buurt van Tanah Rata kwamen. Hier wordt het landschap bepaald door theeplantages. Doordat het plaatsje op 2000m hoogte ligt, is de vegetatie anders en is het er een stuk frisser. Toch nog goed voor een dikke 20 graden Celsius. Best wel lekker na een week tropische temperaturen.

We checkten in bij de Bala Chalets, een eindje uit het dorpje. Toen we aankwamen keken we even raar op. Het leek wel of we plotseling in Engeland waren aanbeland. Ons hotel bleek een voormalige kostschool voor buitenlandse kinderen. Het sfeervolle gebouw kon in werkelijk elk Engels plaatsje staan. Wij kregen een chaletje toegewezen en moesten weer met onze zware tassen een heuvel op. Het chaletje maakte dat wel goed.
Lang bleven we niet op onze kamer en lieten ons met een gratis shuttle naar Tanah Rata brengen. Daar dronken we eerst koffie en verkenden het plaatsje. De komende twee dagen moeten we het niet van het dorp hebben; veel bijzonders viel er namelijk niet te zien. Bezoekers zijn hier dan ook voornamelijk voor de natuur. Het enige wat opviel was een café waar we een PSV-shirt aan de bar zagen hangen. Toen we beter keken zagen we dat de hele zaak vol hing met spullen van het Nederlandse voetbal. Bleek dat de eigenaar een Chinees was die 16 jaar in Nederland had gewoond.

's Avonds aten we in het restaurant bij het hotel. Dat was helemaal in de kerstsfeer gebracht en de ruimte leek op een Britse pub. Het hotel is in handen van een Indiasche familie en daarom stonden we diverse Indiasche gerechten op de kaart. Erg lekker allemaal en we gingen dan ook met een goedgevulde maag naar onze kamer.