De eerste 2 dagen

Gôh, wat was het lang wachten dit jaar op onze vakantie. Iedereen op het werk was al lang weer terug van vakantie en wij werkten maar stug door. Des te mooier is het echter, als het dan zover is, Nederland gehuld is in een dikke laag sneeuw en het Siberisch koud is met gevoelstemperaturen van -15 graden Celsius. We maakten ons wel zorgen over de NS. Waren alle blaadjes wel van het spoor en zaten de wissels niet vast gevroren? Het bleek dat we ons voor niks zorgen hadden gemaakt. Ondanks een weeralarm vanwege hevige sneeuw in de Randstad, vertrok de trein keurig op tijd en leverde die ons ook keurig op tijd op Schiphol af. Omdat we veel te vroeg op Schiphol stonden hadden we alle tijd om langs de vele winkeltjes te slenteren en de slechtste pizzapunt aller tijden te eten. De enige zorg die we nu nog hadden was de vraag of ons toestel wel netjes op tijd zou vertrekken. Was de startbaan vrij van sneeuw, de vleugels ijsvrij en de piloten nuchter?

Nou, de vleugels bleken dus niet ijsvrij. Een uurtje voordat we konden boarden, begon het flink te sneeuwen op Schiphol zodat het toestel van sneeuw en ijs moest worden gemaakt. Al met al hadden we door de winterse omstandigheden een uur vertraging.
De vlucht naar Kuala Lumpur duurde 12 en een half uur. Het grootste deel daarvan was gedurende onze nacht, dus probeerden we allebei zoveel en zolang mogelijk te slapen. Dat lukte best goed. Toch waren we het lange zitten op een gegeven moment goed beu en keken uit naar de landing en aankomst in de Maleische hoofdstad.
Om half vijf plaatselijke tijd konden we eindelijk uit het vliegtuig stappen. De douane en het ophalen van onze koffers ging vlotjes. Alleen bleek één van de wieltjes van m’n tas te ontbreken. Dat was balen. Nu moest ik de tas sjouwen in plaats van rollen. Toen we in de aankomsthal kwamen zagen we al direct een persoon met een bordje met daarop onze naam erop staan. Door hem werden we naar een taxibusje geleidt en reden we in een uurtje naar ons hotel in de wijk Chinatown in de stad. Hoewel het zwaar bewolkt was en er zelfs een beetje warm water uit de lucht kwam vallen, kregen we allebei een schok van de hitte toen we buiten kwamen. Dertig graden verschil in één dag is erg veel, merkten we.

Onze kamer in het Swiss Inn hotel was kleiner dan gedacht, maar voldeed verder wel. Niet dat we lang in die kamer verbleven. Meteen gingen we op ontdekkingstocht in het gezellige wijkje. Al heel erg snel liepen we tegen allerlei namaakspul aan zoals nephorloges en nepmerkkleding. Dat werd in de Chinese wijk in grote getalen ten verkoop aangeboden. Zo vonden we in een zaakje een tas waarop in grote letters “The North Face” stond, maar die beslist niet van het bekende merk was. Na flink wat onderhandelen en zelfs weglopen, kocht ik een mooie nieuwe tas voor 120 Ringitt, zo’n 30 euro.
Daarna was het tijd voor een diner. Dat was hier geen probleem. Het stikte van de restaurantjes, allemaal lekker buiten in de open lucht. We vonden er al snel eentje die ons wel aan stond en terwijl we de menukaart aan het bestuderen waren, ontdekten we dat de mensen aan het tafeltje naast ons, ook Nederlanders waren. Met hen raakten we uitvoerig aan de praat. Ze bleken op Bali te wonen en ook op vakantie te zijn. Het Chinese eten en de Tiger pilsjes waren heerlijk. En dat voor prijzen waar je in Nederland alleen maar van kan dromen. De temperatuur werd ook allengs aangenamer waardoor we de rest van de avond op het terras hebben zitten kletsen en drinken. Het vakantiegevoel hadden we allebei al snel te pakken. Nog lekker drie maanden te goed.