Vanaf vandaag zijn we mobiel. Nadat we bij het autoverhuurbedrijf een half uru lang allerlei vragen hadden beantwoordt en documenten hadden laten zien, kregen we een mooie zwarte Nissan Bluebird uit 2005 mee. En in een land waar men aan de verkeerde kant van de weg rijdt, is het altijd spannend hoe dat in het begin gaat. Gelukkig viel dat allemaal wel mee. We zijn ook al drie weken gewend aan verkeer dat aan de andere kant komt aanrijden. Onze Nissan is een automaat en dat maakt het rijden erg plezierig. We reden linea recta Auckland uit via de A1, één van de weinige snelwegen in dit land. Ons doel voor vandaag was Mangonui in het hoge noorden van Nieuw Zeeland, een tocht van ruim 300 kilometer.
Al snel na Auckland werd de vierbaansweg een tweebaans. Toch konden we aardig doorrijden vanwege de hoge maximumsnelheid die men hier aanhoudt. Maximaal 100 kilometer per uur op een tweebaansweg, zie je bij ons niet zo snel. We reden dan ook niet zo hard omdat we ook wilden genieten van het landschap. In een klein plaatsje stopten we bij een supermarkt voor het doen van inkopen. Drie keer per dag uit eten gaan loopt hier aardig in de papieren en ontbijt en lunch kunnen we gemakkelijk zelf klaarmaken.
Bij het strand van Ruakaka aten we onze zelf gesmeerde boterhammetjes op onder de schaduw van een boom. De zon scheen genadeloos en dat was nog iets te veel voor onze roodverbrande huidjes.
In het plaatsje Kawakawa stopten voor het openbaar toilet aldaar. Niet omdat we moesten plassen, maar vanwege de ontwerper van dit bouwwerk, de beroemde Oostenrijkse architect Hundertwasser. Het toilet zou beslist niet misstaan in de Efteling met al z'n grillige vormen en bonte kleuren. Ook apart in Kawakawa was de trein die hier dwars door het dorp rijdt. Twee rijbanen voor auto's, één spoor voor de trein.
Na enig zoekwerk vonden we aantal kilometers voor Mangonui in de middle of nowhere ons onderkomen voor de komende drie nachten. Soms zit het met zo'n adresje alles mee. Zo ook dit keer. Weliswaar ver van alles vandaan, maar we kregen één van de drie ruime kamers die schoner dan schoon was. De openslaande deuren kwamen uit op een gigantisch terras met één van de mooiste uitzichten op het woud en de zee, die je je maar kunt voorstellen. Onze gastvrouw, Siggy, was niks te veel.
Ontbijt bleek, anders dan verwacht, toch inclusief en de lodge beschikte over een moderne, goed uitgeruste, keuken zodat we de komende dagen ook ons diner wel zelf klaar kunnen maken.
Voor deze dag gingen we uit dineren in het plaatsje Mangonui zelf. In het piepkleine dorpje waren toch een aantal restaurantjes en wij kozen die met het terras buiten. Terwijl de zon langzaam onderging, aten wij ons dineetje met een lekker glaasje wijn erbij. Echt vakantie.
Reacties