Een giga grote dam en heerlijke warme baden
Een vrije dag om te besteden in de omgeving van Egilsstaðir. In het stadje zelf was niet zo veel te beleven, dus werden er ook vandaag weer de nodige kilometers gemaakt nadat de tank van het jeepje met benzine was gevuld. Omdat we gisteren bij de plaatselijke VVV waren geweest, wisten we wat we vandaag allemaal wilden gaan zien.
Onze eerste stop was bij Hengifoss, zo’n 25 kilometer buiten Egilsstaðir. Hengifoss, wat hangende waterval betekent, is met zijn 118 meter één van de hoogste watervallen van IJsland. De rotswand bij deze waterval is zeer kleurrijk. Er lopen namelijk rode strepen door het gesteente heen. Het zicht op de waterval en die rode strepen, kregen we niet voor niks. Er moest flink voor geklommen worden. We deden er ruim een half uur over om boven te komen. Nicky bezeerde de kuit van haar linkerbeen en kwam daardoor zeer moeizaam vooruit en omhoog. Ze had er zelfs zoveel last van dat ze niet helemaal tot aan de grote waterval is gelopen. Ron liep wel het hele pad af. In totaal waren we ongeveer anderhalf uur kwijt om de waterval te bekijken, die trouwens maar weinig water had vanwege de tijd van het jaar.
Onze volgende bestemming was de Kárahnjúkar-dam. Met 193 meter hoog en 730 meter lang een behoorlijk bouwwerk dat voor een grote aluminiumsmelterij werd gebouwd. De dam ligt echter zo’n 65 kilometer verwijderd van Hengifoss. Dat betekende dus kilometers maken. Gelukkig wel over een verharde weg. We reden op weg 910 echt moederziel alleen. Ook landschappelijk was er weinig interessants. De enige tussenstop die we maakten was bij Laugarfell. Daar had je een koffietentje met een paar hot-tubs. Om daar te komen moesten we wel twee kilometer over een steile, onverharde en met losse kiezels bezaaide weg rijden wat geen pretje was. Toen we er aan kwamen, was er geen koffie en de hot-tubs lagen er eenzaam en verlaten op het terrein. Daarom bleven we er niet lang. Wel bekeken we in de nabijheid nog twee mooie watervallen voordat we verder reden naar de dam.
Het was al de hele dag heerlijk weer, maar op de hoogvlakte waarop we ons bevonden, vielen er toch een paar spatten regen. Hier hadden we trouwens wel een mooi uitzicht. De Snæfell en de uitlopers van de Vatnajökull gletsjer hadden we in het zicht. Rond half één kwamen we aan bij de Kárahnjúkar-dam. Die was erg indrukwekkend. Mooi om te zien was hoe het water van het door de dam gevormde Hálsión-meer een geul in de dam liep om er aan de andere kant met zoveel kracht uit te stromen, dat er een grote waternevel uit de canyon omhoog steeg.
Toen we de dam wel gezien hadden, lunchten we daar nog. Onze meegebrachte boterhammetjes gingen er in als koek.
Het was bijna twee uur toen we besloten om terug naar Egilsstaðir te rijden. Dat was nog anderhalf uur flink gas geven. We hadden het plan opgevat om te gaan baden in de Vök-baths. We dachten dat het warme water wel goed zou zijn voor Nicky’s zere kuit. De entree was een whopping 38 euro. Dat maakte dit de duurste zwempartij die we ooit hebben gemaakt. De diverse baden waren echter prachtig gelegen in een meer. Er zijn drie baden, ieder met een verschillende temperatuur. Om af te koelen kun je in het meer springen om daarna meteen weer in het heerlijke warme water te gaan. Natuurlijk probeerden we dat uit, maar slechts twee keer want de temperatuur van het water in het meer was erg laag. Het tintelende gevoel dat je ervaarde als je daarna weer in het warme water sprong was echter heerlijk. Ook was er een bar zodat het niet lang duurde of we dobberden met een heerlijk drankje in het warme water. Gedurende twee uur vermaakten we ons prima in het complex. Dat bevatte ook nog een sauna waar we ook in gingen.
Helemaal rozig kwamen we rond kwart over zes aan bij onze cabin die baadde in het zonlicht. Gelukkig hoefde Ron niet te koken want er was nog eten over van gisteren. Het back-uppen en bloggen ging deze avond lastig door de slaap als gevolg van de warme baden.
Morgen hebben we onze langste rit van onze reis door IJsland te goed. Dan rijden we vanuit de oost fjorden helemaal naar de zuidkant van de Vatnajökull gletsjer. Alles bij elkaar bijna 400 kilometer.
Onze eerste stop was bij Hengifoss, zo’n 25 kilometer buiten Egilsstaðir. Hengifoss, wat hangende waterval betekent, is met zijn 118 meter één van de hoogste watervallen van IJsland. De rotswand bij deze waterval is zeer kleurrijk. Er lopen namelijk rode strepen door het gesteente heen. Het zicht op de waterval en die rode strepen, kregen we niet voor niks. Er moest flink voor geklommen worden. We deden er ruim een half uur over om boven te komen. Nicky bezeerde de kuit van haar linkerbeen en kwam daardoor zeer moeizaam vooruit en omhoog. Ze had er zelfs zoveel last van dat ze niet helemaal tot aan de grote waterval is gelopen. Ron liep wel het hele pad af. In totaal waren we ongeveer anderhalf uur kwijt om de waterval te bekijken, die trouwens maar weinig water had vanwege de tijd van het jaar.
Onze volgende bestemming was de Kárahnjúkar-dam. Met 193 meter hoog en 730 meter lang een behoorlijk bouwwerk dat voor een grote aluminiumsmelterij werd gebouwd. De dam ligt echter zo’n 65 kilometer verwijderd van Hengifoss. Dat betekende dus kilometers maken. Gelukkig wel over een verharde weg. We reden op weg 910 echt moederziel alleen. Ook landschappelijk was er weinig interessants. De enige tussenstop die we maakten was bij Laugarfell. Daar had je een koffietentje met een paar hot-tubs. Om daar te komen moesten we wel twee kilometer over een steile, onverharde en met losse kiezels bezaaide weg rijden wat geen pretje was. Toen we er aan kwamen, was er geen koffie en de hot-tubs lagen er eenzaam en verlaten op het terrein. Daarom bleven we er niet lang. Wel bekeken we in de nabijheid nog twee mooie watervallen voordat we verder reden naar de dam.
Het was al de hele dag heerlijk weer, maar op de hoogvlakte waarop we ons bevonden, vielen er toch een paar spatten regen. Hier hadden we trouwens wel een mooi uitzicht. De Snæfell en de uitlopers van de Vatnajökull gletsjer hadden we in het zicht. Rond half één kwamen we aan bij de Kárahnjúkar-dam. Die was erg indrukwekkend. Mooi om te zien was hoe het water van het door de dam gevormde Hálsión-meer een geul in de dam liep om er aan de andere kant met zoveel kracht uit te stromen, dat er een grote waternevel uit de canyon omhoog steeg.
Toen we de dam wel gezien hadden, lunchten we daar nog. Onze meegebrachte boterhammetjes gingen er in als koek.
Het was bijna twee uur toen we besloten om terug naar Egilsstaðir te rijden. Dat was nog anderhalf uur flink gas geven. We hadden het plan opgevat om te gaan baden in de Vök-baths. We dachten dat het warme water wel goed zou zijn voor Nicky’s zere kuit. De entree was een whopping 38 euro. Dat maakte dit de duurste zwempartij die we ooit hebben gemaakt. De diverse baden waren echter prachtig gelegen in een meer. Er zijn drie baden, ieder met een verschillende temperatuur. Om af te koelen kun je in het meer springen om daarna meteen weer in het heerlijke warme water te gaan. Natuurlijk probeerden we dat uit, maar slechts twee keer want de temperatuur van het water in het meer was erg laag. Het tintelende gevoel dat je ervaarde als je daarna weer in het warme water sprong was echter heerlijk. Ook was er een bar zodat het niet lang duurde of we dobberden met een heerlijk drankje in het warme water. Gedurende twee uur vermaakten we ons prima in het complex. Dat bevatte ook nog een sauna waar we ook in gingen.
Morgen hebben we onze langste rit van onze reis door IJsland te goed. Dan rijden we vanuit de oost fjorden helemaal naar de zuidkant van de Vatnajökull gletsjer. Alles bij elkaar bijna 400 kilometer.
Reacties