Elfstedenpad, etappe 14
Zoals zo vaak hadden alle weervoorspellers het weer eens mis. Niks geen aangekondigde heerlijke nazomer, maar een zwaar bewolkte lucht waar die nacht ook nog regen uit was komen vallen, en een stevige wind. In ons vakantiehuisje op de camping was er geen ontbijt, dus dat moesten we zelf regelen. Bij de Appie hadden we gisteren bekertjes yoghurt met cruesli gekocht en grote Friese koeken. Dat werd ons ontbijt. Wel even wennen na veertien dagen luxe broodjes met overdadig beleg.
Om negen uur trokken we de deur van het huisje achter ons dicht en gingen op pad voor de één na laatste etappe, die naar Oentsjerk. We namen de route dwars door het dorp Damwoude. Wat ons daar opviel waren de kerken. We telden, aan de doorgaande weg alleen al, zes kerken. En dat voor een dorp van iets meer dan 4000 zielen. Damwoude is geen aantrekkelijk dorp. Maar wat ze daar goed doen, is de geschiedenis van de panden weergeven. Als er bijzonderheden zijn bij een pand, dan staat er een bord met uitleg in de tuin.
Na Damwoude werden we de bossen ingestuurd. Het graspad was nat en dus onze schoenen werden dat ook al snel. Aan de andere kant van dat bos ligt het dorpje Rinsumageast. Ook hier viel op de zondagmorgen helemaal niks te beleven. Toen we het dorp uit waren, kregen we last van het weer. De wind was aangetrokken tot minstens windkracht zes en die wind hadden we pal op kop. De kaarsrechte weg bood nergens beschutting en we kregen het zo koud dat we onze truien aan moesten trekken. Tot zover de aangekondigde warme nazomerdag.
Bij Eeltjesmar, een recreatieplas die er verlaten bij lag, pauzeerden we even om daarna weer vijf kilometer tegen de wind in te lopen naar Altsjerk. Daar bekeken we landgoed De Klinze. Ooit een statig verblijf van een Friese edelman, nu een slaaptestcentrum van een luxe beddenfabrikant. Het gebouw zag er hoe dan ook prachtig en vooral statig uit. Toen we verder het dorp in liepen, hoorden we een hoop gejuich. Dat bleken inwoners te zijn die mensen aan het aanmoedigen waren die de elfstedentocht aan het suppen waren. Vlakbij was een gezellig cafeetje met een terras aan het water waar de suppers aan voorbij voeren. Daar vonden we een mooi plekje en met een drankje erbij, zaten we geruime tijd naar de wedstrijd te kijken. Het weer was inmiddels iets verbeterd in die zin dat de zon was gaan schijnen.
Van Altsjerk naar Oentsjerk is maar een eindje. De route leidde ons over het landgoed van de Stania State. Vanuit het uitgebreide park zagen we de state liggen en het mooiste van alles was dat dit ons onderkomen voor de komende nacht was. Bij de state is namelijk een bed and breakfast en die hadden we gehuurd.
De B&B bleek een schot in de roos. We kregen de beschikking over een luxe ingerichte woonkamer, een keuken, apart toilet, een heuse bedstee en een joekel van een badkamer, compleet met jacuzzi. Buiten hadden we nog de beschikking over een veranda. Alles was tot in de puntjes afgewerkt.
Gedurende de middag vermaakten we ons in de B&B. Voor het diner hadden we een tafeltje gereserveerd in de brasserie die ook op het landgoed ligt. We aten er prima ook al duurde het even voordat we het eten geserveerd kregen, maar dat mocht de pret niet drukken.
Morgen lopen we de laatste etappe naar Leeuwarden en zit het Elfstedenpad er voor ons op.
Om negen uur trokken we de deur van het huisje achter ons dicht en gingen op pad voor de één na laatste etappe, die naar Oentsjerk. We namen de route dwars door het dorp Damwoude. Wat ons daar opviel waren de kerken. We telden, aan de doorgaande weg alleen al, zes kerken. En dat voor een dorp van iets meer dan 4000 zielen. Damwoude is geen aantrekkelijk dorp. Maar wat ze daar goed doen, is de geschiedenis van de panden weergeven. Als er bijzonderheden zijn bij een pand, dan staat er een bord met uitleg in de tuin.
Na Damwoude werden we de bossen ingestuurd. Het graspad was nat en dus onze schoenen werden dat ook al snel. Aan de andere kant van dat bos ligt het dorpje Rinsumageast. Ook hier viel op de zondagmorgen helemaal niks te beleven. Toen we het dorp uit waren, kregen we last van het weer. De wind was aangetrokken tot minstens windkracht zes en die wind hadden we pal op kop. De kaarsrechte weg bood nergens beschutting en we kregen het zo koud dat we onze truien aan moesten trekken. Tot zover de aangekondigde warme nazomerdag.
Bij Eeltjesmar, een recreatieplas die er verlaten bij lag, pauzeerden we even om daarna weer vijf kilometer tegen de wind in te lopen naar Altsjerk. Daar bekeken we landgoed De Klinze. Ooit een statig verblijf van een Friese edelman, nu een slaaptestcentrum van een luxe beddenfabrikant. Het gebouw zag er hoe dan ook prachtig en vooral statig uit. Toen we verder het dorp in liepen, hoorden we een hoop gejuich. Dat bleken inwoners te zijn die mensen aan het aanmoedigen waren die de elfstedentocht aan het suppen waren. Vlakbij was een gezellig cafeetje met een terras aan het water waar de suppers aan voorbij voeren. Daar vonden we een mooi plekje en met een drankje erbij, zaten we geruime tijd naar de wedstrijd te kijken. Het weer was inmiddels iets verbeterd in die zin dat de zon was gaan schijnen.
Van Altsjerk naar Oentsjerk is maar een eindje. De route leidde ons over het landgoed van de Stania State. Vanuit het uitgebreide park zagen we de state liggen en het mooiste van alles was dat dit ons onderkomen voor de komende nacht was. Bij de state is namelijk een bed and breakfast en die hadden we gehuurd.
De B&B bleek een schot in de roos. We kregen de beschikking over een luxe ingerichte woonkamer, een keuken, apart toilet, een heuse bedstee en een joekel van een badkamer, compleet met jacuzzi. Buiten hadden we nog de beschikking over een veranda. Alles was tot in de puntjes afgewerkt.
Gedurende de middag vermaakten we ons in de B&B. Voor het diner hadden we een tafeltje gereserveerd in de brasserie die ook op het landgoed ligt. We aten er prima ook al duurde het even voordat we het eten geserveerd kregen, maar dat mocht de pret niet drukken.
Morgen lopen we de laatste etappe naar Leeuwarden en zit het Elfstedenpad er voor ons op.
Reacties
Maar wat een mooie tocht hebben jullie nu alweer bijna gehad!