Elfstedenpad, etappe 02
Na het ontbijt checkten we uit ons hotel van de afgelopen twee nachten en liepen naar het station in Leeuwarden. Vanaf nu hebben we onze grote rugzak op onze schouders. Toch weer even wennen is. Het weer was prachtig. Witte wolkjes aan een blauwe hemel, beter kun je niet hebben.
We namen het treintje naar Mantgum, de plaats waar we gisteren gestopt waren. Na een ritje van 7 minuten konden we beginnen aan de tweede etappe. Die voerde ons grotendeels door weilanden en parallel aan de Zwette, de vaart tussen Leeuwarden en Sneek waarover de schaatsers hun Elfstedentocht schaatsen. We kwamen deze dag nauwelijks dorpjes tegen.
Gelukkig konden we wel koffie drinken deze morgen. Pal aan de Zwette ligt een mini-camping met daarbij een theetuin. Daar dronken we een drankje en konden we ook onze drinkfles bij vullen. Daarna liep de route weer kilometers langs de vaart en pas na 8 kilometer kwamen we in het nietige dorpje Boazum. Voordat we er erg in hadden waren we het dorp al weer uit en kwamen we parallel aan de spoorlijn Leeuwarden- Sneek te lopen, ook niet echt een interessante weg. De zon was inmiddels verdwenen achter een dik wolkendek, maar gelukkig bleef het wel droog.
Pas toen we het plaatsje Scharnegoutum binnenliepen, kwam de zon weer tevoorschijn. Daar namen we een kijkje in de Martenstsjerke en raakten er aan de praat met de vriendelijke koster. Hij was zelf ook een echte wandelaar en vond het wel mooi dat wij het hele Elfstedenpad met onze rugzak liepen. In het kerkje raakten we ook aan de praat met twee andere Elfstedenpadlopers. Dit waren Friezen die af en toe een etappe liepen, maar het waren erg aardige, praatgrage mensen zodat we langer in de kerk bleven dan tijdens een doorsnee mis.
Vanaf Scharnegoutum liepen we de buitenwijken van Sneek in. We stonden versteld van de prachtige woningen, pal aan het water, met ieder een aanlegplaats voor een boot. Het leek ons prachtig wonen hier. Sneek is een grote plaats qua oppervlakte. We liepen bijna vier kilometer in Sneek voordat we bij het centrum uitkwamen. Daar was het erg gezellig. Overal had je terrassen die vol zaten met mensen die genoten van hun drankje en het lekkere weer. Wij volgden de GPS-route langs de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. Zo kwamen we ook uit bij de beroemde Waterpoort, hèt kenmerk van de stad. Pal bij die poort lag ons hotel, de Stadsherberg. Daar checkten we om half vier in en kon de rugzak na 21 kilometer van onze schouders. Na een verkwikkende douche en even rust, liepen we het stadje weer in op zoek naar een supermarkt voor wat lunchspulletjes voor morgen.
Voor het diner hadden we een tafeltje gereserveerd in restaurant Stoof. Zoals de naam al doet vermoeden kan je je hier te goed doen aan allerlei stoofgerechten. Wij kozen voor een proeverij van vier verschillende stoofgerechten van over de hele wereld. Zo kregen we een Peruviaanse visstoof, een Georgische kopstoof, een Tsjechische goulash en een Turkse schapenstoof gerserveerd, gegarneerd met vijf bijgerechten. Onze tafel stond vol met kleine pannetjes en we genoten van al die stoofgerechten. We aten echt verrukkelijk. Het enige nadeel was dat we lang moesten wachten opnam die gerechten, maar dat werd ze vergeven. Terug in het hotel bereidden we ons voor op de dag van morgen als we via IJlst naar Balk gaan lopen.
We namen het treintje naar Mantgum, de plaats waar we gisteren gestopt waren. Na een ritje van 7 minuten konden we beginnen aan de tweede etappe. Die voerde ons grotendeels door weilanden en parallel aan de Zwette, de vaart tussen Leeuwarden en Sneek waarover de schaatsers hun Elfstedentocht schaatsen. We kwamen deze dag nauwelijks dorpjes tegen.
Gelukkig konden we wel koffie drinken deze morgen. Pal aan de Zwette ligt een mini-camping met daarbij een theetuin. Daar dronken we een drankje en konden we ook onze drinkfles bij vullen. Daarna liep de route weer kilometers langs de vaart en pas na 8 kilometer kwamen we in het nietige dorpje Boazum. Voordat we er erg in hadden waren we het dorp al weer uit en kwamen we parallel aan de spoorlijn Leeuwarden- Sneek te lopen, ook niet echt een interessante weg. De zon was inmiddels verdwenen achter een dik wolkendek, maar gelukkig bleef het wel droog.
Pas toen we het plaatsje Scharnegoutum binnenliepen, kwam de zon weer tevoorschijn. Daar namen we een kijkje in de Martenstsjerke en raakten er aan de praat met de vriendelijke koster. Hij was zelf ook een echte wandelaar en vond het wel mooi dat wij het hele Elfstedenpad met onze rugzak liepen. In het kerkje raakten we ook aan de praat met twee andere Elfstedenpadlopers. Dit waren Friezen die af en toe een etappe liepen, maar het waren erg aardige, praatgrage mensen zodat we langer in de kerk bleven dan tijdens een doorsnee mis.
Vanaf Scharnegoutum liepen we de buitenwijken van Sneek in. We stonden versteld van de prachtige woningen, pal aan het water, met ieder een aanlegplaats voor een boot. Het leek ons prachtig wonen hier. Sneek is een grote plaats qua oppervlakte. We liepen bijna vier kilometer in Sneek voordat we bij het centrum uitkwamen. Daar was het erg gezellig. Overal had je terrassen die vol zaten met mensen die genoten van hun drankje en het lekkere weer. Wij volgden de GPS-route langs de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. Zo kwamen we ook uit bij de beroemde Waterpoort, hèt kenmerk van de stad. Pal bij die poort lag ons hotel, de Stadsherberg. Daar checkten we om half vier in en kon de rugzak na 21 kilometer van onze schouders. Na een verkwikkende douche en even rust, liepen we het stadje weer in op zoek naar een supermarkt voor wat lunchspulletjes voor morgen.
Voor het diner hadden we een tafeltje gereserveerd in restaurant Stoof. Zoals de naam al doet vermoeden kan je je hier te goed doen aan allerlei stoofgerechten. Wij kozen voor een proeverij van vier verschillende stoofgerechten van over de hele wereld. Zo kregen we een Peruviaanse visstoof, een Georgische kopstoof, een Tsjechische goulash en een Turkse schapenstoof gerserveerd, gegarneerd met vijf bijgerechten. Onze tafel stond vol met kleine pannetjes en we genoten van al die stoofgerechten. We aten echt verrukkelijk. Het enige nadeel was dat we lang moesten wachten opnam die gerechten, maar dat werd ze vergeven. Terug in het hotel bereidden we ons voor op de dag van morgen als we via IJlst naar Balk gaan lopen.
Reacties