Dag 1 van het Tuscany Walking Event
Vandaag was de start van de Vierdaagse van Toscane ofwel het Tuscany Walking Event. Dat laatste klinkt wat internationaler hoewel er alleen Nederlanders meedoen. De wekker ging daarom wat vroeger dan gisteren en al om half acht zaten we aan het ontbijt. Veel te vroeg waren we bij de start in de “Walking Village” op een paar minuten lopen van het hotel. Sterker nog, we waren de eerste van de wandelaars op de 25 kilometer die daar aankwamen.
Omstreeks half negen hadden alle 25 kilometer wandelaars zich verzameld aan de start. Dat waren maar zo’n 30 à 40 mensen. We werden welkom geheten door de organisatie en door een vertegenwoordiging van de stad. Daarna werd de eerste stempel op onze startkaart gezet en konden we van start.
Het was lekker weer en al kletsend met een stel Friezen liepen we door het centrum van Montecatini en zo de stad uit. Nadat we de snelweg waren overgestoken werd het qua bebouwing rustiger en niet veel later liepen we langs akkers. We liepen ook door een tweetal onbeduidende dorpjes waar nog helemaal geen activiteit was. Het veld was ondertussen al behoorlijk uit elkaar gelopen en wij liepen dan ook alleen. Af en toe zagen we op een wat langer recht stuk weg onze voorliggers. Bij een grasdijk werd het nog even spannend want de bewegwijzering was hier aan gort gemaaid door een grasmaaier. Omdat we in de verte wat andere wandelaars zagen, liepen we ook maar die richting in, maar gerust waren we er niet helemaal op. We waren dan ook blij toen we op een gegeven moment de felgroene bordjes weer zagen hangen ten teken dat we nog op de route zaten.
Het eerste plaatsje waar wat te doen was, was Monsummano Terme. Hier zochten veel wandelaars een plekje op een terras voor een bak koffie. Wij waren nog niet aan koffie toe en liepen verder waardoor we vooraan het lopersveld op de 25 kilometerroute kwamen te lopen. Pas op 13 kilometer op de route kwamen we bij een rust- en stempelpost aan. Hier werkten we flink wat water en een energiereep naar binnen voordat we aan de pittige klim richting Montecatini Alto begonnen. We liepen door een landschap van bijna louter olijfbomen die flink vrucht droegen, maar nog niet rijp voor de oogst waren. In de verte zagen we het plaatsje liggen, maar dat leek niet echt dichterbij te komen. Sterker, we liepen er steeds verder vanaf. Dat kwam door de flinke boog die we liepen naar het plaatsje toe. De weg was bij tijd en wijle erg steil en het was hard werken onder de hete zon.
Omstreeks half één kwam er een einde aan de fikse klim en liepen we Montecatini Alto binnen. Op het centrale plein was het al druk met 15 kilometer-lopers. De terrasjes zaten goed vol en het was er gezellig. Wij ploften ook neer op een terras en werkten een welverdiend drankje naar binnen. We zaten prima op het terras en daarom bleven we er dan ook wat langer hangen. Het was daarna weer even op gang komen. De route ging nu echter omlaag wat slechter is voor de gewrichten maar beter voor de vermoeidheid. Zonder problemen kwamen we zo weer in Montecatini Terme aan. Daar leidde de route ons nog door een groot park waar het erg rustig was.
Om half drie finishten we in de “Walking Village”. Daar kregen we de laatste stempel van de dag en een startkaart voor de etappe van morgen. We zaten nog geruime tijd op het terras met een drankje voordat we terug naar het hotel liepen voor een lekkere douche en wat rust.
Tot aan het diner om half acht waren we op de kamer te vinden. Dat tijdstip vinden we wel laat, maar dat is in Italië een normaal tijdstip om te dineren. Nadeel is ook dat je na het eten niet veel meer doet. Althans wij niet. Zeker niet als je de volgende morgen om kwart over zes weer moet opstaan, zoals wij.
Omstreeks half negen hadden alle 25 kilometer wandelaars zich verzameld aan de start. Dat waren maar zo’n 30 à 40 mensen. We werden welkom geheten door de organisatie en door een vertegenwoordiging van de stad. Daarna werd de eerste stempel op onze startkaart gezet en konden we van start.
Het was lekker weer en al kletsend met een stel Friezen liepen we door het centrum van Montecatini en zo de stad uit. Nadat we de snelweg waren overgestoken werd het qua bebouwing rustiger en niet veel later liepen we langs akkers. We liepen ook door een tweetal onbeduidende dorpjes waar nog helemaal geen activiteit was. Het veld was ondertussen al behoorlijk uit elkaar gelopen en wij liepen dan ook alleen. Af en toe zagen we op een wat langer recht stuk weg onze voorliggers. Bij een grasdijk werd het nog even spannend want de bewegwijzering was hier aan gort gemaaid door een grasmaaier. Omdat we in de verte wat andere wandelaars zagen, liepen we ook maar die richting in, maar gerust waren we er niet helemaal op. We waren dan ook blij toen we op een gegeven moment de felgroene bordjes weer zagen hangen ten teken dat we nog op de route zaten.
Het eerste plaatsje waar wat te doen was, was Monsummano Terme. Hier zochten veel wandelaars een plekje op een terras voor een bak koffie. Wij waren nog niet aan koffie toe en liepen verder waardoor we vooraan het lopersveld op de 25 kilometerroute kwamen te lopen. Pas op 13 kilometer op de route kwamen we bij een rust- en stempelpost aan. Hier werkten we flink wat water en een energiereep naar binnen voordat we aan de pittige klim richting Montecatini Alto begonnen. We liepen door een landschap van bijna louter olijfbomen die flink vrucht droegen, maar nog niet rijp voor de oogst waren. In de verte zagen we het plaatsje liggen, maar dat leek niet echt dichterbij te komen. Sterker, we liepen er steeds verder vanaf. Dat kwam door de flinke boog die we liepen naar het plaatsje toe. De weg was bij tijd en wijle erg steil en het was hard werken onder de hete zon.
Omstreeks half één kwam er een einde aan de fikse klim en liepen we Montecatini Alto binnen. Op het centrale plein was het al druk met 15 kilometer-lopers. De terrasjes zaten goed vol en het was er gezellig. Wij ploften ook neer op een terras en werkten een welverdiend drankje naar binnen. We zaten prima op het terras en daarom bleven we er dan ook wat langer hangen. Het was daarna weer even op gang komen. De route ging nu echter omlaag wat slechter is voor de gewrichten maar beter voor de vermoeidheid. Zonder problemen kwamen we zo weer in Montecatini Terme aan. Daar leidde de route ons nog door een groot park waar het erg rustig was.
Om half drie finishten we in de “Walking Village”. Daar kregen we de laatste stempel van de dag en een startkaart voor de etappe van morgen. We zaten nog geruime tijd op het terras met een drankje voordat we terug naar het hotel liepen voor een lekkere douche en wat rust.
Tot aan het diner om half acht waren we op de kamer te vinden. Dat tijdstip vinden we wel laat, maar dat is in Italië een normaal tijdstip om te dineren. Nadeel is ook dat je na het eten niet veel meer doet. Althans wij niet. Zeker niet als je de volgende morgen om kwart over zes weer moet opstaan, zoals wij.
Reacties