Elfstedenpad, etappe 13
Dat we in de Elfstedenkamer verbleven in ons bed and breakfast bleek ook bij het ontbijt. De bordjes, de bekers, de servetten en zelfs de warmhoudmutsjes voor de gekookte eieren; alles had een elfstedenmotief. We waren deze dag pas laat op pad omdat de etappe relatief kort was en we pas om drie uur in ons volgende onderkomen konden inchecken. Waarom zou je dan vroeg op pad gaan?
Het was lekker weer en we bekeken het centrum van Dokkum nog een keer om nog wat foto’s te nemen. Om tien uur bezochten we het Bonifatius-museum. De beste man werd in 754 nabij Dokkum vermoord en daarom hebben ze hier wat met die ouwe bisschop. In het museum leerden we vanalles over de man en hetgeen hij allemaal had bewerkstelligd. Het was echter niet alles Bonifatius wat daar te zien was. Ook oude gebruiksvoorwerpen die in Dokkum waren gevonden stonden er tentoongesteld evenals een collectie schilderijen, kleding, zilver en speelgoed. Al met al waren we goed een uur zoet in het museum.
Toen we aan de dertiende etappe begonnen was de hemel aan het betrekken. Er was wat regen voorspeld, dus wij zagen de bui (letterlijk) al hangen. De route slingerde nog wat door Dokkum en zo kwamen we nog langs de Bonifatiuskapel waarover we in het museum gelezen hadden.
Toen we het stadje achter ons hadden gelaten, liep het pad langs een vaart waarop het druk was met bootjes. Allemaal mensen die naar Dokkum voeren voor het weekend. Nog een eind verder op de route waren het vooral weer weilanden waar we doorheen of langs af liepen. Achter ons zagen we de hemel steeds donkerder worden en ook de wind trok aan. Voor ons het moment om onze regenjas vast aan te trekken. En daarmee waren we niks te vroeg. Even later liepen we in de regen. Gelukkig niet al te lang zodat onze kleding goeddeels droog bleef.
Helaas moesten we weer een heel eind over een oneven graspad lopen. En dat terwijl er een verharde weg liep naar het dorp Driezum, daar waar wij ook naartoe liepen. Driezum is een onooglijk en nietszeggend dorpje (sorry mensen die er wonen). Op het terras van een gesloten cafetaria aten wij ons meegebrachte eten op. Vanuit Driezum was het nog maar een paar kilometers naar Damwoude, het eindpunt voor ons op deze dag.
Vooraan in Damwoude lag de camping waar we een vakantiehuisje voor één nacht hadden geboekt. We waren er echter te vroeg en de receptie was nog gesloten zodat we er nog niet terecht konden. Er zat niks anders op dan met onze rugzakken door te lopen naar het dorp om daar alvast wat inkopen te doen voor het diner en het ontbijt. Het winkelcentrum in Damwoude lag een kleine 2 kilometer verderop zodat we uiteindelijk bijna vier kilometer meer met onze rugzakken moesten lopen dan gewenst. Bij de Appie deden we inkopen en dronken er nog een bak koffie voordat we naar de camping terugliepen. Nu konden we wel terecht in ons vakantiehuisje. Van een oude, verstrooide vrouw kregen we de sleutel en hoorden we dat er geen WiFi op de camping was. Dat was even een tegenvaller. Het huisje viel niet tegen. We hadden de beschikking over een woonkamer/keuken, een aparte wc en badkamer en twee slaapkamers waar in totaal zes mensen konden slapen. Niet alles was even modern vormgegeven, maar voor één avond/nacht voldeed het onderkomen prima. We aten voor de televisie ons diner op en kickten af van het internet.
Het was lekker weer en we bekeken het centrum van Dokkum nog een keer om nog wat foto’s te nemen. Om tien uur bezochten we het Bonifatius-museum. De beste man werd in 754 nabij Dokkum vermoord en daarom hebben ze hier wat met die ouwe bisschop. In het museum leerden we vanalles over de man en hetgeen hij allemaal had bewerkstelligd. Het was echter niet alles Bonifatius wat daar te zien was. Ook oude gebruiksvoorwerpen die in Dokkum waren gevonden stonden er tentoongesteld evenals een collectie schilderijen, kleding, zilver en speelgoed. Al met al waren we goed een uur zoet in het museum.
Toen we aan de dertiende etappe begonnen was de hemel aan het betrekken. Er was wat regen voorspeld, dus wij zagen de bui (letterlijk) al hangen. De route slingerde nog wat door Dokkum en zo kwamen we nog langs de Bonifatiuskapel waarover we in het museum gelezen hadden.
Toen we het stadje achter ons hadden gelaten, liep het pad langs een vaart waarop het druk was met bootjes. Allemaal mensen die naar Dokkum voeren voor het weekend. Nog een eind verder op de route waren het vooral weer weilanden waar we doorheen of langs af liepen. Achter ons zagen we de hemel steeds donkerder worden en ook de wind trok aan. Voor ons het moment om onze regenjas vast aan te trekken. En daarmee waren we niks te vroeg. Even later liepen we in de regen. Gelukkig niet al te lang zodat onze kleding goeddeels droog bleef.
Helaas moesten we weer een heel eind over een oneven graspad lopen. En dat terwijl er een verharde weg liep naar het dorp Driezum, daar waar wij ook naartoe liepen. Driezum is een onooglijk en nietszeggend dorpje (sorry mensen die er wonen). Op het terras van een gesloten cafetaria aten wij ons meegebrachte eten op. Vanuit Driezum was het nog maar een paar kilometers naar Damwoude, het eindpunt voor ons op deze dag.
Vooraan in Damwoude lag de camping waar we een vakantiehuisje voor één nacht hadden geboekt. We waren er echter te vroeg en de receptie was nog gesloten zodat we er nog niet terecht konden. Er zat niks anders op dan met onze rugzakken door te lopen naar het dorp om daar alvast wat inkopen te doen voor het diner en het ontbijt. Het winkelcentrum in Damwoude lag een kleine 2 kilometer verderop zodat we uiteindelijk bijna vier kilometer meer met onze rugzakken moesten lopen dan gewenst. Bij de Appie deden we inkopen en dronken er nog een bak koffie voordat we naar de camping terugliepen. Nu konden we wel terecht in ons vakantiehuisje. Van een oude, verstrooide vrouw kregen we de sleutel en hoorden we dat er geen WiFi op de camping was. Dat was even een tegenvaller. Het huisje viel niet tegen. We hadden de beschikking over een woonkamer/keuken, een aparte wc en badkamer en twee slaapkamers waar in totaal zes mensen konden slapen. Niet alles was even modern vormgegeven, maar voor één avond/nacht voldeed het onderkomen prima. We aten voor de televisie ons diner op en kickten af van het internet.
Reacties