Een bezoek aan Montecatini Alto
Vandaag hadden we een vrij te besteden dag in en rond Montecatini Terme. Daarom hadden we alle tijd en gingen pas zo rond half negen ontbijten. Ondanks COVID-19 was er toch een ontbijtbuffet in ons hotel. Een mondkapje was verplicht en onverpakt eten diende met een tang te worden gepakt. Uiteraard hoefden we aan tafel geen mondkapje op. Dat werkte allemaal prima en het buffet was uitgebreid.
Omstreeks half tien verlieten we het hotel voor een verdere verkenning van Montecatini. De gevolgen van het instorten van de toeristenindustrie was hier goed te merken. We liepen voorbij aan diverse gesloten hotels en restaurants en veel winkeltjes waren dicht. Toch viel er voor ons nog wel wat moois te zien in het stadje zoals diverse prachtig vormgegeven gebouwen waarin een terme of spa zat. Niet dat die open waren. Eentje, de grootste en architectonisch de mooiste was wel open. Daar mochten we echter geen kijken nemen zonder een entreeprijs van €50 te betalen. Dan maar geen kijkje bij Terme Tettuccio.
We namen even verderop de funicolare (kabeltreintje) naar Montecatini Alto, 300 meter de berg op. We stonden op het balkonnetje van het karretje en konden zo mooi zien hoe we de berg op gehesen werden. Eenmaal boven genoten we een tijdje van het fantastische uitzicht over Montecatini Terme en nabij gelegen dorpjes. Het was prachtig weer en we konden erg ver weg kijken. Daarna liepen we het plaatsje in zonder te weten waar we naartoe liepen. We struinden wat door de straatjes en kwamen zo uit op het pleintje van het dorpje. Hier had je allerlei restaurantjes en terrassen in prachtige rustieke gebouwen met veel groen. Kortom, het zag er erg gezellig uit. Nog niet alle terrassen waren open, en het was nog wat vroeg om wat te gaan drinken, dus struinden we verder door de smalle middeleeuwse straatjes. Zo kwamen we uit bij een kerkje met daarbij een opvallende losstaande klokkentoren. Aan de andere kant van het dorpje stond nog een kerk die de moeite van een bezoekje waard was evenals een oud fort. Daar konden we helaas niet in omdat het gesloten was.
Omdat het ondertussen lunchtijd geworden was zochten we het centraal gelegen pleintje weer op en vonden een leuk plekje op één van de terrasjes. Daar aten we ieder een overheerlijke piadina, een Italiaans flatbread. Een lekker drankje spoelde alles naar beneden. Na de lunch liepen we nog wat verder door het dorpje en merkten dat ook hier toch wel de nodige leegstand is. Hartstikke jammer, want veel van die gebouwen hadden veel potentie en hadden meestal de mooiste uitzichten.
Toen we vonden dat we het dorpje wel genoeg gezien hadden, wilden we weer met de kabelbaan naar beneden, maar daarvoor moesten we even geduld hebben. Het personeel van de funiculare houdt namelijk een siësta wat betekent dat er tussen 13.00 uur en 14.30 uur geen karretjes naar boven of naar beneden gaan. Uiteraard was het karretje dat om 14.30 uur naar beneden ging bommetjevol en er werd echt geen meter afstand gehouden vanwege COVID-19.
Eenmaal weer beneden liepen we naar Terme la Salute, waar het “walking village” voor de Vierdaagse van Toscane was gemaakt. Hier meldden we ons aan voor het evenement en kregen een rugzakje vol met goodies mee. We dronken nog een drankje op het terras en gingen daarna terug naar het hotel. Daar voelden we dat we toch wel wat inspanningen hadden gedaan want het duurde niet lang of we lagen allebei te dutten. Dat dutje deed ons overigens wel goed.
Om half acht liepen we weer naar het restaurant in het hotel voor het diner. Daar werkten we weer een prima diner naar binnen (het vlees had iets warmer gemogen, maar vooruit), weggespoeld met iets te veel wijn, voordat we de rest van de avond doorbrachten op onze kamer.
Omstreeks half tien verlieten we het hotel voor een verdere verkenning van Montecatini. De gevolgen van het instorten van de toeristenindustrie was hier goed te merken. We liepen voorbij aan diverse gesloten hotels en restaurants en veel winkeltjes waren dicht. Toch viel er voor ons nog wel wat moois te zien in het stadje zoals diverse prachtig vormgegeven gebouwen waarin een terme of spa zat. Niet dat die open waren. Eentje, de grootste en architectonisch de mooiste was wel open. Daar mochten we echter geen kijken nemen zonder een entreeprijs van €50 te betalen. Dan maar geen kijkje bij Terme Tettuccio.
We namen even verderop de funicolare (kabeltreintje) naar Montecatini Alto, 300 meter de berg op. We stonden op het balkonnetje van het karretje en konden zo mooi zien hoe we de berg op gehesen werden. Eenmaal boven genoten we een tijdje van het fantastische uitzicht over Montecatini Terme en nabij gelegen dorpjes. Het was prachtig weer en we konden erg ver weg kijken. Daarna liepen we het plaatsje in zonder te weten waar we naartoe liepen. We struinden wat door de straatjes en kwamen zo uit op het pleintje van het dorpje. Hier had je allerlei restaurantjes en terrassen in prachtige rustieke gebouwen met veel groen. Kortom, het zag er erg gezellig uit. Nog niet alle terrassen waren open, en het was nog wat vroeg om wat te gaan drinken, dus struinden we verder door de smalle middeleeuwse straatjes. Zo kwamen we uit bij een kerkje met daarbij een opvallende losstaande klokkentoren. Aan de andere kant van het dorpje stond nog een kerk die de moeite van een bezoekje waard was evenals een oud fort. Daar konden we helaas niet in omdat het gesloten was.
Omdat het ondertussen lunchtijd geworden was zochten we het centraal gelegen pleintje weer op en vonden een leuk plekje op één van de terrasjes. Daar aten we ieder een overheerlijke piadina, een Italiaans flatbread. Een lekker drankje spoelde alles naar beneden. Na de lunch liepen we nog wat verder door het dorpje en merkten dat ook hier toch wel de nodige leegstand is. Hartstikke jammer, want veel van die gebouwen hadden veel potentie en hadden meestal de mooiste uitzichten.
Toen we vonden dat we het dorpje wel genoeg gezien hadden, wilden we weer met de kabelbaan naar beneden, maar daarvoor moesten we even geduld hebben. Het personeel van de funiculare houdt namelijk een siësta wat betekent dat er tussen 13.00 uur en 14.30 uur geen karretjes naar boven of naar beneden gaan. Uiteraard was het karretje dat om 14.30 uur naar beneden ging bommetjevol en er werd echt geen meter afstand gehouden vanwege COVID-19.
Eenmaal weer beneden liepen we naar Terme la Salute, waar het “walking village” voor de Vierdaagse van Toscane was gemaakt. Hier meldden we ons aan voor het evenement en kregen een rugzakje vol met goodies mee. We dronken nog een drankje op het terras en gingen daarna terug naar het hotel. Daar voelden we dat we toch wel wat inspanningen hadden gedaan want het duurde niet lang of we lagen allebei te dutten. Dat dutje deed ons overigens wel goed.
Om half acht liepen we weer naar het restaurant in het hotel voor het diner. Daar werkten we weer een prima diner naar binnen (het vlees had iets warmer gemogen, maar vooruit), weggespoeld met iets te veel wijn, voordat we de rest van de avond doorbrachten op onze kamer.
Reacties