Elfstedenpad, etappe 15 (slotetappe)
Bij een super de luxe B&B hoort een super de luxe ontbijt en dat was precies wat we kregen toen we na een nacht in de bedstee wakker werden. Het was veel te veel eten voor ons tweeën en dus hadden we weer een gratis lunch. De laatste etappe naar Leeuwarden was een korte, zo’n 15 kilometer. Buiten was het prachtig weer. Hadden we dit weer de afgelopen 14 dagen maar gehad. Omstreeks half tien begonnen we met lopen en werden zigzaggend door het plaatsje Oentsjerk geleidt. Dat we gisteren op het terras in Altsjerk kennelijk snel vrienden hadden gemaakt, bleek toen we twee mensen, die daar toen ook waren, in Oentsjerk weer tegenkwamen. Ze riepen ons meteen en we buurtten wat op straat. Of er in dit dorpje veel rijke mensen wonen of dat de woningen er erg goedkoop zijn, weten we niet, maar er staan heel wat pareltjes van huizen in Oentsjerk. Het lijkt ons sowieso niet zo vervelend om hier te wonen. Je woont er rustig maar zit in 10 minuten in Leeuwarden.
Na Oentsjerk kwam Gytsjerk, de geboorteplaats van Doutzen Kroes. Helaas was Doutzen er niet voor een bak koffie. We werden trouwens niet door, maar om het plaatsje geleidt. Waarom dat was, weten we niet, maar we volgden braaf de route. De volgende kilometers liepen over een fietspad door de weilanden. Daar kwamen we uit bij de Canterlandsebrug. Dat is de laatste brug over de Elfstedenroute. Als de schaatsers onder deze brug door gaan zijn ze bijna bij de finish over de Bonkervaart. Van deze brug is een monument gemaakt. Van alle schaatsers die de Elfstedentocht uit hebben gereden, is een tegeltje met daarop een foto van die persoon op de brug geplakt. Dat is zodanig slim gedaan dat je van een afstandje een aantal schaatsers ziet op de brug.
Bij die brug zagen we de skyline van Leeuwarden al duidelijk, maar we waren er nog niet. Bij het gehucht Miedum werden we een smal pad tussen graslanden opgestuurd richting de Dokkumer Ee. Dat pad kwam weer uit in het plaatsje Lekkum. Hier pauzeerden we even voordat we Leeuwarden binnen liepen. Jammer was dat we niet bij de finish van de Elfstedentocht op de Bonkevaart kwamen, maar een heel stuk verder over die vaart, waar niks te zien viel. De route door de stad was niet bijster aantrekkelijk en liep door een woonwijk die betere tijden had gezien. Pas in het centrum werd het uitzicht wat mooier.
Het was iets over enen toen we bij de scheve Oldehove-toren stonden, het eindpunt van het Elfstedenpad. In vijftien dagen tijd hebben we 283 officiële kilometers gelopen. Maar we hebben er zeker meer dan 300 in de benen. Bij de toren stond niemand op ons te wachten zodat we maar door liepen naar de VVV voor onze laatste stempel. Hier kochten we ons elfstedenkruisje en zochten daarna een zonnig terras op voor een welverdiend drankje.
Daarna stapten we op de trein die ons in drie uur en een kwartier terug naar huis bracht waarmee een einde kwam aan dit wandelavontuur.
Na Oentsjerk kwam Gytsjerk, de geboorteplaats van Doutzen Kroes. Helaas was Doutzen er niet voor een bak koffie. We werden trouwens niet door, maar om het plaatsje geleidt. Waarom dat was, weten we niet, maar we volgden braaf de route. De volgende kilometers liepen over een fietspad door de weilanden. Daar kwamen we uit bij de Canterlandsebrug. Dat is de laatste brug over de Elfstedenroute. Als de schaatsers onder deze brug door gaan zijn ze bijna bij de finish over de Bonkervaart. Van deze brug is een monument gemaakt. Van alle schaatsers die de Elfstedentocht uit hebben gereden, is een tegeltje met daarop een foto van die persoon op de brug geplakt. Dat is zodanig slim gedaan dat je van een afstandje een aantal schaatsers ziet op de brug.
Bij die brug zagen we de skyline van Leeuwarden al duidelijk, maar we waren er nog niet. Bij het gehucht Miedum werden we een smal pad tussen graslanden opgestuurd richting de Dokkumer Ee. Dat pad kwam weer uit in het plaatsje Lekkum. Hier pauzeerden we even voordat we Leeuwarden binnen liepen. Jammer was dat we niet bij de finish van de Elfstedentocht op de Bonkevaart kwamen, maar een heel stuk verder over die vaart, waar niks te zien viel. De route door de stad was niet bijster aantrekkelijk en liep door een woonwijk die betere tijden had gezien. Pas in het centrum werd het uitzicht wat mooier.
Het was iets over enen toen we bij de scheve Oldehove-toren stonden, het eindpunt van het Elfstedenpad. In vijftien dagen tijd hebben we 283 officiële kilometers gelopen. Maar we hebben er zeker meer dan 300 in de benen. Bij de toren stond niemand op ons te wachten zodat we maar door liepen naar de VVV voor onze laatste stempel. Hier kochten we ons elfstedenkruisje en zochten daarna een zonnig terras op voor een welverdiend drankje.
Daarna stapten we op de trein die ons in drie uur en een kwartier terug naar huis bracht waarmee een einde kwam aan dit wandelavontuur.
Reacties