Terug naar huis
Vandaag moesten we er vroeg uit. De camper moest worden uitgeruimd en vóór 10 uur bij McRent zijn ingeleverd. We hadden bepaald dat we om acht uur van de camping af wilden rijden. Dat gaf ons meer dan tijd genoeg om de camper af te tanken en om naar de vestiging van McRent te rijden. Ons zelf kennende waren we ruim op tijd klaar. De camper was schoon en de afvaltanks waren leeg. Tanken deden we bij een groot tankstation vlakbij de camping. Daar was het druk en we moesten lang wachten tot we er voor maar liefst 130 euro aan diesel in de tank konden gooien. Diesel is in de UK duurder dan benzine en kostte op 1 penny na, 2 pond per liter.
De rit van Glasgow naar McRent in Harthill zou eigenijk maar een half uurtje hoeven duren. Vandaag staakten echter de spoorwegen weer met als gevolg dat het veel drukker was op de M8 snelweg. We stonden zelfs ongeveer 20 minuten in een file die nauwelijks vooruit kwam. Toch stonden we voor negenen op de stoep om de camper in te leveren.
We waren een beetje zenuwachtig of er wat van de krasjes op de zijramen werd gezegd, maar de dame merkte ze niet op. Voor de rest zag de camper er erg netjes uit waardoor de inspectie vlot verliep. Na een laatste handtekening liepen we met onze tassen naar de bushalte aan de snelweg voor de rit naar het vliegveld in Edinburgh. We waren volgens de tijdtabel op tijd voor de bus van 09.19 uur, maar die bus bleek later te vroeg te zijn vertrokken en moesten we wachten op de bus van 09.49 uur. Die zat bommetje vol en we konden amper onze tassen kwijt, maar uiteindelijk paste het en reden we richting vliegveld. Die rit verliep moeizaam vanwege de eerder vermelde spoorwegstaking en een hele grote agrarische beurs nabij het vliegveld. We stonden meer stil dan dat we reden.
Toen we om kwart voor elf bij de vertrekhal op het vliegveld aan kwamen, bleek dat we zelfs wat te vroeg waren. We konden nog niet inchecken voor onze vlucht naar Schiphol omdat ze hier strikt 2 uur van tevoren aanhouden als moment van inchecken. Dus stonden we drie kwartier in een rij die niet bewoog. Toen het inchecken dan eindelijk mogelijk was, bleek dat bijzonder langzaam te gaan. Een koppel voor ons deed er 20 minuten over om ingecheckt te raken, kennelijk waren er grote problemen met hun ticket. Alle drie de medewerkers bemoeiden zich met dat koppel, waardoor er niemand anders meer kon inchecken. Toen dat koppel eindelijk was opgerot, ging het wat beter. Op Edinburgh AirPort moet je zelf je tas of koffer op de lopende band leggen. Die lag echter zo vol met bagage dat wij er onze tassen niet meer bij konden leggen. Gevolg, weer wachten tot die band eindelijk weer eens bewoog. Volgende stap: de security controle. Daar was de chaos compleet. Alle twee onze handbagage moesten door een extra controle vanwege de computer die in de tas zat. Dat duurde eindeloos want ook alle handbagage van mensen die zonder incheckbagage reisden moest door die extra controle. Daar werd elk zeepje en shampootje minitieus onderzocht wat gruwelijk lang duurde. Toen we dan eindelijk aan de beurt waren werd er alleen maar geconstateerd dat het inderdaad een iPad of computer betrof. Die ging nog een keer door een scanner waarna we verder konden. Hier is erg veel ruimte voor verbetering. Er wordt momenteel veel gemopperd op Schiphol. Dat je lang moet wachten en het er een zooitje is, maar wij vonden Edinburgh toch nog een graadje erger.
Gelukkig hadden we nog wel tijd voor een bakkie koffie en een broodje. Het boarden ging vervolgens weer helemaal mis. Nog nooit, in 40 jaar vliegen over de hele wereld, duurde het zolang om maximaal 189 passagiers in een toestel te krijgen. Toen ook Schiphol nog eens aangaf dat ze nog geen vrije gate voor onze vlucht hadden vanwege de vertraging, vertrokken we een uur en een kwartier later dan gepland.
De vlucht zelf verliep prima. De stewardessen waren vrolijk en hielden de sfeer er wel in. Voor een jarige passagier werd gezongen en op elke vraag kwam een antwoord met een kwinkslag. Complimenten aan die vrouwen. Uiteraard kwamen we later aan op Schiphol. Gate D57 betekende een dik kwartier wandelen naar de paspoortcontrole. Ook daar stonden lange rijen, maar door slim wisselen van rij, waren we daar toch redelijk snel door heen. Wat mee viel was het terugkrijgen van onze incheckbagage. Die was er, tegen alle verwachtingen in, snel.
Om 18.18 uur zaten we in de trein naar Helmond. Die reis verliep probleemloos. Alleen kregen we tijdens het naar huis lopen nog wel een fikse regenbui op ons dak. Gelukkig konden we ergens schuilen. En zo kwam het dat we tegen half negen thuis waren en er een einde kwam aan onze Schotlandreis.
We hebben erg genoten van deze reis. Van de drie en een halve week, hebben we een dikke 6 dagen regen gehad. De rest van de tijd was het uitstekend weer, of toch op z’n minst droog. De camper vonden we iets te groot. De wegen en vooral de parkeergelegenheden in Schotland zijn niet berekend op dit soort grote voertuigen. Toch was het ook wel lekker om veel ruimte te hebben in de camper die prima voldeed om in te koken, te recreëren en te slapen. De Schotten zelf waren zonder uitzondering vriendelijk, het landschap prachtig. De meeste dorpjes stelden niet veel voor en we vragen ons af hoe soms die mensen aan hun dagelijkse boodschappen moeten geraken, om niet te spreken over kleding of een computer of iets dergelijks. Lang leven online winkelen denken we dan maar. Als je van indrukwekkende natuur en rust houdt en niet bang bent voor een regenbui, raden wij Schotland dringend aan.
De rit van Glasgow naar McRent in Harthill zou eigenijk maar een half uurtje hoeven duren. Vandaag staakten echter de spoorwegen weer met als gevolg dat het veel drukker was op de M8 snelweg. We stonden zelfs ongeveer 20 minuten in een file die nauwelijks vooruit kwam. Toch stonden we voor negenen op de stoep om de camper in te leveren.
We waren een beetje zenuwachtig of er wat van de krasjes op de zijramen werd gezegd, maar de dame merkte ze niet op. Voor de rest zag de camper er erg netjes uit waardoor de inspectie vlot verliep. Na een laatste handtekening liepen we met onze tassen naar de bushalte aan de snelweg voor de rit naar het vliegveld in Edinburgh. We waren volgens de tijdtabel op tijd voor de bus van 09.19 uur, maar die bus bleek later te vroeg te zijn vertrokken en moesten we wachten op de bus van 09.49 uur. Die zat bommetje vol en we konden amper onze tassen kwijt, maar uiteindelijk paste het en reden we richting vliegveld. Die rit verliep moeizaam vanwege de eerder vermelde spoorwegstaking en een hele grote agrarische beurs nabij het vliegveld. We stonden meer stil dan dat we reden.
Toen we om kwart voor elf bij de vertrekhal op het vliegveld aan kwamen, bleek dat we zelfs wat te vroeg waren. We konden nog niet inchecken voor onze vlucht naar Schiphol omdat ze hier strikt 2 uur van tevoren aanhouden als moment van inchecken. Dus stonden we drie kwartier in een rij die niet bewoog. Toen het inchecken dan eindelijk mogelijk was, bleek dat bijzonder langzaam te gaan. Een koppel voor ons deed er 20 minuten over om ingecheckt te raken, kennelijk waren er grote problemen met hun ticket. Alle drie de medewerkers bemoeiden zich met dat koppel, waardoor er niemand anders meer kon inchecken. Toen dat koppel eindelijk was opgerot, ging het wat beter. Op Edinburgh AirPort moet je zelf je tas of koffer op de lopende band leggen. Die lag echter zo vol met bagage dat wij er onze tassen niet meer bij konden leggen. Gevolg, weer wachten tot die band eindelijk weer eens bewoog. Volgende stap: de security controle. Daar was de chaos compleet. Alle twee onze handbagage moesten door een extra controle vanwege de computer die in de tas zat. Dat duurde eindeloos want ook alle handbagage van mensen die zonder incheckbagage reisden moest door die extra controle. Daar werd elk zeepje en shampootje minitieus onderzocht wat gruwelijk lang duurde. Toen we dan eindelijk aan de beurt waren werd er alleen maar geconstateerd dat het inderdaad een iPad of computer betrof. Die ging nog een keer door een scanner waarna we verder konden. Hier is erg veel ruimte voor verbetering. Er wordt momenteel veel gemopperd op Schiphol. Dat je lang moet wachten en het er een zooitje is, maar wij vonden Edinburgh toch nog een graadje erger.
Gelukkig hadden we nog wel tijd voor een bakkie koffie en een broodje. Het boarden ging vervolgens weer helemaal mis. Nog nooit, in 40 jaar vliegen over de hele wereld, duurde het zolang om maximaal 189 passagiers in een toestel te krijgen. Toen ook Schiphol nog eens aangaf dat ze nog geen vrije gate voor onze vlucht hadden vanwege de vertraging, vertrokken we een uur en een kwartier later dan gepland.
De vlucht zelf verliep prima. De stewardessen waren vrolijk en hielden de sfeer er wel in. Voor een jarige passagier werd gezongen en op elke vraag kwam een antwoord met een kwinkslag. Complimenten aan die vrouwen. Uiteraard kwamen we later aan op Schiphol. Gate D57 betekende een dik kwartier wandelen naar de paspoortcontrole. Ook daar stonden lange rijen, maar door slim wisselen van rij, waren we daar toch redelijk snel door heen. Wat mee viel was het terugkrijgen van onze incheckbagage. Die was er, tegen alle verwachtingen in, snel.
Om 18.18 uur zaten we in de trein naar Helmond. Die reis verliep probleemloos. Alleen kregen we tijdens het naar huis lopen nog wel een fikse regenbui op ons dak. Gelukkig konden we ergens schuilen. En zo kwam het dat we tegen half negen thuis waren en er een einde kwam aan onze Schotlandreis.
We hebben erg genoten van deze reis. Van de drie en een halve week, hebben we een dikke 6 dagen regen gehad. De rest van de tijd was het uitstekend weer, of toch op z’n minst droog. De camper vonden we iets te groot. De wegen en vooral de parkeergelegenheden in Schotland zijn niet berekend op dit soort grote voertuigen. Toch was het ook wel lekker om veel ruimte te hebben in de camper die prima voldeed om in te koken, te recreëren en te slapen. De Schotten zelf waren zonder uitzondering vriendelijk, het landschap prachtig. De meeste dorpjes stelden niet veel voor en we vragen ons af hoe soms die mensen aan hun dagelijkse boodschappen moeten geraken, om niet te spreken over kleding of een computer of iets dergelijks. Lang leven online winkelen denken we dan maar. Als je van indrukwekkende natuur en rust houdt en niet bang bent voor een regenbui, raden wij Schotland dringend aan.
Reacties