Bruggen, paardenhoofden en een hele aparte scheepslift
Onze eerste nacht in de camper verliep prima. We sliepen in ieder geval lekker en werden pas om half acht wakker. Buiten was het prachtig weer. We ontbeten dan ook buiten. Zo rond kwart over negen was alles weer ingepakt of opgeruimd en reden we het kampeerterrein af.
Onze eerste bestemming voor deze dag was een uitkijkpunt voor de Forth Bridge. Deze ijzeren brug uit de 19e eeuw is een Unesco Heritage monument. We reden grotendeels binnendoor waardoor Ron goed kon oefenen met de brede camper op smalle weggetjes. Ron vond het goed gaan. Nicky had veel commentaar. Toch kwamen we zonder kleerscheuren aan bij het uitzichtpunt. De camper werd geparkeerd en wij bekeken niet alleen de Forth Bridge, maar ook twee modernere bruggen die zowat langs elkaar liggen. We sloten ons bezoekje aan de bruggen af met een grote kop cappuccino.
De volgende excursie was naar de zogenoemde Kelpies, Dat zijn twee gigantisch grote beelden van paardenhoofden van maar liefst 30 meter hoog. We gebruikten ons navigatiesysteem om er te komen. Dat ging niet helemaal zoals gepland. Het systeem stuurde ons de eerste kilometers over hele smalle landweggetjes voordat we de snelweg op konden. Toen we bij de beelden kwamen,. bleek dat de snelweg te zijn waar langs die paardenhoofden staan. Daardoor moesten we weer ergens keren om naar het het park te kunnen waar die beelden deel van uitmaken. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en, nadat we 5 pond parkeergeld hadden betaald, konden we de beelden van dichtbij gaan bekijken. De Schotten hadden er een hele kermis van gemaakt, inclusief bezoekerscentrum met restaurant en winkel. Het was er ook druk omdat alle Britten vrij zijn vanwege het jubileum van de Queen.
De beelden waren echt imposant, maar zeker zo leuk was het haventje compleet met sluisje. Al met al waren we er zo’n anderhalf uur zoet.
Na een lunch in de camper reden we naar Falkirk waar één van de meest aparte scheepsliften ter wereld staat, The Falkirk Wheel. Twee bakken gevuld met water houden elkaar in evenwicht en draaien in een wiel op en neer. Het verval van de scheepslift is gigantisch; echt een prachtig staaltje technisch vernuft. Hier was de kermis eromheen nog veel groter dan bij de Kelpies. Er waren tal van attracties voor de kinderen en overal stonden foodtrucks en er was een gigantisch bezoekerscentrum gebouwd. Helaas was het ook hier betaald parkeren. We bleven net zolang bij de scheepslift totdat we die een keer daadwerkelijk in werking hadden gezien.
Ons eigenlijke plan voor vandaag was om ook nog naar de stad Stirling te rijden en die te gaan bekijken, maar dat zat er qua tijd niet meer in. Op goed geluk belde Ron met de beheerder van een camping en tot ieders verbazing hadden ze nog een plekje voor ons ook. Dus niks wild kamperen, maar gewoon aan de stroom op een camping. We besloten om meteen naar die camping te rijden en de camper daar te parkeren. De eigenaar was een eigenaardige Schot die toch wel grappig was. Minder grappig was dat we contant moesten afrekenen. Hij had geen wisselgeld en zou dat nog komen brengen. Eén keer raden; dat wisselgeld hebben we niet gekregen.
Omdat we erg op tijd op de camping stonden, besloten we nog een keer naar het Wheel terug te lopen. Via een dubbele sluis en een heuse tunnel waar het kanaal door liep, kwamen we weer bij het Wheel uit. Daar kwam net weer een boot aanvaren die met dat Wheel omhoog was gehesen. Mensen op de boot zwaaiden naar ons en wij zwaaiden terug. Totdat een man uit de boot naar ons zwaaide en riep dat hij ons herkende van onze reis naar Vietnam in 2011. Hij wist zelfs nog dat wij uit Nederland kwamen. Toen de man dat zo riep, herkende Ron de man ook. We hadden in Vietnam in Halong Bay op dezelfde boot gezeten en later waren we elkaar nog een keer in Bangkok Thailand tegengekomen. Nu troffen we elkaar dus in Falkirk. Omdat hij op de boot zat en wij op de wal stonden, konden we elkaar niet verder spreken, maar het was wel heel bijzonder.
Wij liepen daarna naar wat de restanten van een oud Romeins fort moesten zijn, maar dat viel een beetje tegen. Die restanten zagen wij niet. Enkel bordjes in de trant van “hier stond vroeger dit of dat”. De omgeving was wel erg mooi, vooral de kronkelige bomen in het bos.
Op onze weg terug naar de camping, kwamen we weer voorbij het eerder genoemde sluisje. Daar lag nu een narrowboat te wachten om geschud te worden. Hier bleven we bij staan kijken. Twee sluiswachters loodsten de boot door de sluizen. Toch mooi om te zien. Terug op de camping was het nog zo’n mooi weer dat we buiten konden eten. ’s Avonds was er weer het gebruikelijke ritueel van back-uppen en schrijven.
Onze eerste bestemming voor deze dag was een uitkijkpunt voor de Forth Bridge. Deze ijzeren brug uit de 19e eeuw is een Unesco Heritage monument. We reden grotendeels binnendoor waardoor Ron goed kon oefenen met de brede camper op smalle weggetjes. Ron vond het goed gaan. Nicky had veel commentaar. Toch kwamen we zonder kleerscheuren aan bij het uitzichtpunt. De camper werd geparkeerd en wij bekeken niet alleen de Forth Bridge, maar ook twee modernere bruggen die zowat langs elkaar liggen. We sloten ons bezoekje aan de bruggen af met een grote kop cappuccino.
De volgende excursie was naar de zogenoemde Kelpies, Dat zijn twee gigantisch grote beelden van paardenhoofden van maar liefst 30 meter hoog. We gebruikten ons navigatiesysteem om er te komen. Dat ging niet helemaal zoals gepland. Het systeem stuurde ons de eerste kilometers over hele smalle landweggetjes voordat we de snelweg op konden. Toen we bij de beelden kwamen,. bleek dat de snelweg te zijn waar langs die paardenhoofden staan. Daardoor moesten we weer ergens keren om naar het het park te kunnen waar die beelden deel van uitmaken. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en, nadat we 5 pond parkeergeld hadden betaald, konden we de beelden van dichtbij gaan bekijken. De Schotten hadden er een hele kermis van gemaakt, inclusief bezoekerscentrum met restaurant en winkel. Het was er ook druk omdat alle Britten vrij zijn vanwege het jubileum van de Queen.
De beelden waren echt imposant, maar zeker zo leuk was het haventje compleet met sluisje. Al met al waren we er zo’n anderhalf uur zoet.
Na een lunch in de camper reden we naar Falkirk waar één van de meest aparte scheepsliften ter wereld staat, The Falkirk Wheel. Twee bakken gevuld met water houden elkaar in evenwicht en draaien in een wiel op en neer. Het verval van de scheepslift is gigantisch; echt een prachtig staaltje technisch vernuft. Hier was de kermis eromheen nog veel groter dan bij de Kelpies. Er waren tal van attracties voor de kinderen en overal stonden foodtrucks en er was een gigantisch bezoekerscentrum gebouwd. Helaas was het ook hier betaald parkeren. We bleven net zolang bij de scheepslift totdat we die een keer daadwerkelijk in werking hadden gezien.
Ons eigenlijke plan voor vandaag was om ook nog naar de stad Stirling te rijden en die te gaan bekijken, maar dat zat er qua tijd niet meer in. Op goed geluk belde Ron met de beheerder van een camping en tot ieders verbazing hadden ze nog een plekje voor ons ook. Dus niks wild kamperen, maar gewoon aan de stroom op een camping. We besloten om meteen naar die camping te rijden en de camper daar te parkeren. De eigenaar was een eigenaardige Schot die toch wel grappig was. Minder grappig was dat we contant moesten afrekenen. Hij had geen wisselgeld en zou dat nog komen brengen. Eén keer raden; dat wisselgeld hebben we niet gekregen.
Omdat we erg op tijd op de camping stonden, besloten we nog een keer naar het Wheel terug te lopen. Via een dubbele sluis en een heuse tunnel waar het kanaal door liep, kwamen we weer bij het Wheel uit. Daar kwam net weer een boot aanvaren die met dat Wheel omhoog was gehesen. Mensen op de boot zwaaiden naar ons en wij zwaaiden terug. Totdat een man uit de boot naar ons zwaaide en riep dat hij ons herkende van onze reis naar Vietnam in 2011. Hij wist zelfs nog dat wij uit Nederland kwamen. Toen de man dat zo riep, herkende Ron de man ook. We hadden in Vietnam in Halong Bay op dezelfde boot gezeten en later waren we elkaar nog een keer in Bangkok Thailand tegengekomen. Nu troffen we elkaar dus in Falkirk. Omdat hij op de boot zat en wij op de wal stonden, konden we elkaar niet verder spreken, maar het was wel heel bijzonder.
Wij liepen daarna naar wat de restanten van een oud Romeins fort moesten zijn, maar dat viel een beetje tegen. Die restanten zagen wij niet. Enkel bordjes in de trant van “hier stond vroeger dit of dat”. De omgeving was wel erg mooi, vooral de kronkelige bomen in het bos.
Op onze weg terug naar de camping, kwamen we weer voorbij het eerder genoemde sluisje. Daar lag nu een narrowboat te wachten om geschud te worden. Hier bleven we bij staan kijken. Twee sluiswachters loodsten de boot door de sluizen. Toch mooi om te zien. Terug op de camping was het nog zo’n mooi weer dat we buiten konden eten. ’s Avonds was er weer het gebruikelijke ritueel van back-uppen en schrijven.
Reacties