Op zoek naar Nessie en sluizen, veel sluizen
De hele nacht regende het, maar net op het moment dat wij wakker werden, werd het droog. Al snel scheen er een zonnetje. Eindelijk, na 6 dagen regen. We hadden deze morgen geen haast. We wilden namelijk naar het Loch Ness Centre and Exhibition en dat opende pas om 10 uur. In dat centrum wordt het onderzoek naar het eventueel bestaan van het monster van Loch Ness uitgelegd. Nadat we van de camping waren weggereden, parkeerden we de camper op een grote parkeerplaats midden in Drumnadrochit, wat overigens een heel aardig plaatsje bleek te zijn. Zeker nu er weer eens wat blauw in de lucht zat. We liepen naar het centrum en kwamen daar iets voor tienen aan. We moesten dus nog even wachten. Binnen werden we steeds naar een andere ruimte geleidt waar een ander aspect van het onderzoek naar Nessie uit de doeken werd gedaan. De toon van de uitleg was wel dat één en ander een verzinsel was. Wij verbaasden ons over de hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek dat er gedaan is naar Nessie. Wil je van je overtuiging af dat het monster bestaat? Bezoek dan dit centrum. De route door het centrum eindigde in een gigantische souvenirsshop, vol met Nessie prullaria. Vertellen ze je eerst dat Nessie niet bestaat en proberen ze daarna allerlei poppen van het beest aan te smeren.
Na het Loch Ness Centre keken we nog wat rond in een andere souvenirshop en dronken daarna een lekkere cappuccino op een terras in de zon.
Toen we klaar waren in Drumnadrochit reden we langs Loch Ness in zuidelijke richting naar Fort Augustus. Dwars door het plaatsje loopt het Caledonian Canal met maar liefst 5 sluizen achter elkaar. We konden de camper makkelijk kwijt, iets wat helaas lang niet altijd het geval is in Schotland. Toen wij er waren lagen twee zeilboten in de laatste sluis. Daarna waren er geen boten meer in de sluizen aanwezig. Toch blijft zo’n rij van 5 sluizen indrukwekkend. Rondom al dit is een hele toeristische industrie gebouwd. Er waren in ieder geval genoeg eettentjes en souvenirwinkeltjes. We lunchte in 1 van die eettentjes. We werkten er ieder een heerlijk broodje bacon, brie en cranberry weg. We namen ook nog een kijkje bij de rand van Loch Ness voordat we dat meer achter ons lieten en verder richting het zuiden reden.
Het landschap waar we doorheen reden was prachtig, zeker met een zonnetje. De heuvels zijn hier bedekt met bomen en overal zie je meertjes. Onderweg stopten we nog bij een monument voor gevallen commando’s in WOII. Daar waren we snel weer weg want op de parkeerplaats stonden twee grote bussen die samen zo’n 100 bejaarden hadden uitgespuugd die allemaal het monument wilden fotograferen. Snel weg hier dus.
In Fort William reden we naar de Neptune’s Staircase. Dat is een set van 8 sluizen die het water 19 meter hoger brengen. Het is het langste sluizencomplex in Schotland. Het was er echter lang niet zo toeristisch als bij de sluizen in Fort Augustus. Het hele complex werd ook nergens aangegeven op borden. Gelukkig hadden wij maps.me die ons rechtstreeks naar de sluizen bracht.
Na dit uitstapje reden we naar de camping iets buiten Fort William. Er was daar wat onduidelijkheid over welke standplaats we nu eigenlijk hadden, maar uiteindelijk stonden we op onze plek en gingen we naar een bar voor wat drankjes.
’s Avonds na het eten sprongen we allebei onder de douche en planden de rest van onze reis. Nu we aan de laatste week zijn gekomen, is ons duidelijk wat we allemaal nog kunnen zien en doen waardoor we ook de campings vast konden reserveren. En dat mag wel nu het vakantieseizoen hier is begonnen. Veel campings hebben al geen plaats meer.
Na het Loch Ness Centre keken we nog wat rond in een andere souvenirshop en dronken daarna een lekkere cappuccino op een terras in de zon.
Toen we klaar waren in Drumnadrochit reden we langs Loch Ness in zuidelijke richting naar Fort Augustus. Dwars door het plaatsje loopt het Caledonian Canal met maar liefst 5 sluizen achter elkaar. We konden de camper makkelijk kwijt, iets wat helaas lang niet altijd het geval is in Schotland. Toen wij er waren lagen twee zeilboten in de laatste sluis. Daarna waren er geen boten meer in de sluizen aanwezig. Toch blijft zo’n rij van 5 sluizen indrukwekkend. Rondom al dit is een hele toeristische industrie gebouwd. Er waren in ieder geval genoeg eettentjes en souvenirwinkeltjes. We lunchte in 1 van die eettentjes. We werkten er ieder een heerlijk broodje bacon, brie en cranberry weg. We namen ook nog een kijkje bij de rand van Loch Ness voordat we dat meer achter ons lieten en verder richting het zuiden reden.
Het landschap waar we doorheen reden was prachtig, zeker met een zonnetje. De heuvels zijn hier bedekt met bomen en overal zie je meertjes. Onderweg stopten we nog bij een monument voor gevallen commando’s in WOII. Daar waren we snel weer weg want op de parkeerplaats stonden twee grote bussen die samen zo’n 100 bejaarden hadden uitgespuugd die allemaal het monument wilden fotograferen. Snel weg hier dus.
In Fort William reden we naar de Neptune’s Staircase. Dat is een set van 8 sluizen die het water 19 meter hoger brengen. Het is het langste sluizencomplex in Schotland. Het was er echter lang niet zo toeristisch als bij de sluizen in Fort Augustus. Het hele complex werd ook nergens aangegeven op borden. Gelukkig hadden wij maps.me die ons rechtstreeks naar de sluizen bracht.
Na dit uitstapje reden we naar de camping iets buiten Fort William. Er was daar wat onduidelijkheid over welke standplaats we nu eigenlijk hadden, maar uiteindelijk stonden we op onze plek en gingen we naar een bar voor wat drankjes.
’s Avonds na het eten sprongen we allebei onder de douche en planden de rest van onze reis. Nu we aan de laatste week zijn gekomen, is ons duidelijk wat we allemaal nog kunnen zien en doen waardoor we ook de campings vast konden reserveren. En dat mag wel nu het vakantieseizoen hier is begonnen. Veel campings hebben al geen plaats meer.
Reacties