De bezienswaardigheden in Anping

Gisteren hadden we de belangrijkste bezienswaardigheden in het centrum van Tainan bekeken. Vandaag hadden we nog een hele dag in deze stad en nu was het deel dat men Anping noemt aan de beurt. Eerst echter uitslapen en ontbijten in het hotel. Zo rond half tien liepen we het hotel uit en de zon in. Anping ligt zo’n 6 kilometer van ons hotel en dat wilden we niet lopen. We besloten daarom de bus te nemen. We hadden op het internet al gelezen dat het openbaar vervoer in Tainan wat te wensen over laat en dat bleek ook wel. We moesten bijna een half uur wachten op de bus. De rit naar Anping duurde vervolgens maar liefst drie kwartier. En dat voor zo’n korte afstand. Positieve aan onze buservaring was dat de rit maar 18 dollar, zo’n 50 eurocent, kostte.

In Anping gingen we eerst naar het Fort Zeelandia. Dit fort was in de 17e eeuw door de Nederlanders van de VOC gebouwd om te kunnen handelen met de inwoners van het eiland Formosa. Nadat een Chinese krijgsheer de Nederlanders had verjaagd, werd het fort verbouwd in een Chinese stijl. Tegenwoordig is er weinig origineels meer over van het fort behalve een aantal muren. De Taiwanezen hebben er een foeilelijke witte toren opgebouwd. Op het moment dat wij het fort binnen liepen, kwamen er ook een paar honderd scholieren het fort bekijken. Hebben wij weer. Het was een kabaal van jewelste. Gelukkig waren de scholieren snel weer weg en konden we het fort rustig bekijken.
Na het fort slenterden we door Yanping Street, een smalle straat vol met winkeltjes. Ron vond er een blikken politieauto en een riem voor in z’n broek, want die zakte steeds af. Al verder slenterend vonden we de prachtige Guanyinting tempel. Die was niet groot maar wel erg rijk versierd. Meteen daarna bezochten we de veel grotere Kaitamatsu tempel die even verderop lag. Het mooie aan deze tempel was vooral het zonlicht dat naar binnen scheen en eenvoudige dingen prachtig aanlichtte.

Voor de lunch wilden we naar de Julius Mannich mansion maar deze oude handelspost uit de 19e eeuw werd gerestaureerd en was derhalve gesloten. Daarom besloten we maar naar een andere oude handelspost te gaan, Tait & Co. Dit was nu een museum over de handel tussen andere landen en Taiwan. We leerden dat er vooral thee werd verhandeld, maar dat wisten we stiekem al wel. Bij deze mansion was ook de “Tree house”. Dit bleek een oud pakhuis te zijn dat geheel was overwoekerd door banyan bomen. De wortels hadden het hele gebouw overgenomen. Het had veel weg van de Tha Prom pagode nabij Angkor Wat in Cambodja. We vonden dit spooky gebouw mooier dan de mansion.
Bij gebrek aan een leuke lunchplek, kochten we wat bij een Seven-Eleven en aten dat op in een schaduwrijk plantsoentje nabij Fort Zeelandia. Daarna liepen we het drukke deel van Anping uit naar een park waar we tijdens de busrit een heel groot standbeeld hadden zien staan. Vlak daarbij lag ook een oud Amerikaans fregat afgemeerd dat nu een museum was. Wij hadden kaartjes voor deze museumboot en bekeken die dan ook. Het bleek een wel erg oud en vervallen schip te zijn. We waren er dan ook snel mee klaar.

Omdat we van mening waren dat we het belangrijkste in Anping wel hadden gezien, besloten we terug te gaan naar het centrum van Tainan. We besloten niet op een bus te wachten en gingen lopen. De iPhone gaf een afstand van 7,3 kilometer aan. Mooi van deze wandeltocht was dat we ook door minder toeristisch gebied liepen en wat meer zagen van het gewone leven. Het deed ons wel besluiten om niet in Tainan te gaan wonen.
Terug in Tainan bekeken we nog even snel de Chihkan toren voor een tweede keer en sloten de middag af met een frappuccino bij Starbucks.
‘s Avonds gingen we voor het diner de stad weer in en kwamen uit bij een dood ordinaire Subwayvestiging. Na 10 dagen Chinees eten hadden we behoefte aan wat westers voedsel. De rest van de avond deden we het rustig aan.