Op pad met de huurauto

Vandaag de grote uitdaging om met een auto Taipei uit te rijden en ons te begeven in het Taiwanese verkeer. Na het ontbijt troffen we in de receptie van ons hotel een mannetje die de huurauto voor de komende 18 dagen kwam brengen. Het bleek een Toyota Yaris te zijn. Dat was een ander model als ons beloofd was, maar de auto was wel bijna nieuw. We liepen samen de auto op schade na waarna het de beurt was om het navigatiesysteem te doorgronden. En hier liepen we tegen een probleem aan. We konden nergens een adres in het ding invoeren. Ook het mannetje van de verhuurmaatschappij lukte dat niet. Van al onze hotels hadden we de coördinaten, dus daar kwamen we wel aan uit, maar als we bijvoorbeeld via een bepaalde plaats naar ons hotel wilden rijden, ging dat niet met dat flutsysteem. Gelukkig hadden we Ron z’n iPhone. Die kon wel overweg met adressen en dus gebruikten we die maar.

Nadat we waren uitgecheckt, gingen we op pad, maar eerst moest er getankt worden. De auto was namelijk met een lege tank afgeleverd. Ron vroeg de man van het hotel naar een pompstation, maar die kwam er niet uit en dus werd er een man bij gehaald die daar geparkeerd stond. Die man wist me wel een pomp te wijzen, maar die was zover weg dat instructies geven geen doen was. De man bood vervolgens aan om voor ons uit te rijden, iets wat we graag accepteerden. Keurig bracht de man ons naar een zelftankstation, een heel eind verderop. We bedankten de man hartelijk waarna de uitdaging kwam om benzine uit de pomp te krijgen. Dat lukte wonderwel prima en nu konden we eindelijk op pad.
Met behulp van de instructies op de iPhone reden we zonder enig probleem Taipei uit de snelweg naar Sanxia op. Daar wilden we namelijk naar toe om een straat vol met oude Chinese huizen te gaan bekijken. Wij hadden gedacht dat Sanxia een dorpje was, maar het bleek een grote stad te zijn. Ron z’n rijkunsten werden meteen weer op de proef gesteld, maar hij reed de auto probleemloos naar een parkeerplaats. Daar hadden we nog wel even een uitdaging om de werking van de Chinese automaat te doorgronden, maar dat lukte uiteindelijk ook.

Een wat groter probleem was om het straatje met huizen te vinden. De iPhone wees ons een verkeerde straat aan. Wij hadden zoiets van; is dit alles? En we wilden al weer vertrekken, toen we een leuke koffietent zagen en besloten eerst maar eens koffie te gaan drinken. Tijdens de koffie ontdekten we dat we verkeerd zaten en de straat dus ergens anders lag. Nu kwamen we er wel zonder problemen bij uit.
Voordat we het straatje bekeken, bezochten we eerst de Zushi tempel, een werkelijk pracht-exemplaar. We konden niet ophouden met fotograferen. Daarna slenterden we door de Old Street. De pandjes aan weerszijden waren inderdaad mooi maar het was er wel behoorlijk toeristisch. In alle pandjes zaten winkeltjes. Toch zaten er wel leuke zaakjes bij die we bekeken of er iets voor ons bij zat. Ook kochten we er een zoet brood voor de lunch.
Het was al één uur geweest toen we weer verder reden. Nu stond de navigatie ingesteld op ons eindpunt voor deze dag, Fuyam guesthouse in Lalashan. Dat bleek een rit te zijn van twee en een half uur over een smalle en zeer bochtige bergweg. Het was wel leuk autorijden. Het rijden ging Ron tot zover goed af hoewel het wel uitkijken was met de Taiwanese weggebruikers die lang niet altijd rechts houden.
Het laatste deel van de rit van vandaag was een zeer smal en gruwelijk steil weggetje naar het guesthouse. We hoopten vurig dat we geen tegenliggers zouden krijgen want elkaar passeren ging echt niet. Gelukkig werden ons tegenliggers bespaard. Net toen we dachten aan het einde van de wereld te zijn aangekomen, was daar het guesthouse met een voor dhr. Vermeulen gereserveerde parkeerplaats. De eigenaar kwam al aangelopen om ons te begroeten. We werden hartelijk ontvangen en kregen meteen een rondleiding door het guesthouse dat er gezellig en mooi uit zag. Onze kamer was gigantisch groot. Apart was werd dat er elektrische dekens op de bedden lagen. Omdat het hier ‘s avonds en ‘s nachts behoorlijk kan afkoelen kennelijk.

Wij bekeken eerst de omgeving van het guesthouse dat aan een wildstromend riviertje met wat watervalletjes lag. Daarna dronken we thee met de eigenaar die goed Engels sprak.
Omdat er niks in de omgeving was, dineerden we in het guesthouse. Er was een uitgebreid maaltijd voor ons klaar gemaakt die heerlijk smaakte. Alleen een lekker pilsje ontbrak. Tijdens het diner raakten we in gesprek met een viertal dames uit Singapore die ook in het guesthouse verbleven. Het was er gezellig en over en weer werden reiservaringen uitgewisseld. De rest van de avond zaten we op bed met de elektrische deken aan want het was inderdaad behoorlijk afgekoeld.