Ondanks het smalle bed sliepen we toch redelijk in het all-inclusive resort. Het ontbijt was weer in de grote kantine en stelde, ondanks de grote hoeveelheid schalen, niet veel voor. Meestal bestaat het ontbijt uit brood met ham en kaas en een sapje. Zo ook deze keer.
Voordat we de stad Cienfuegos zouden gaan bekijken, namen we een kijkje bij een prachtig gebouw in Moorse stijl aan het strand. Het hotel waar we eigenlijk zouden overnachten lag er pal naast. Ook dat mocht er wezen. Waarom we al een paar keer in een ander hotel hebben geslapen als op de lijst stond, is ons een raadsel. Mogelijk dat de Cubaanse overheid andere plannen heeft met de accommodaties.
Na een korte rit werden we in het centrum van de stad afgezet op het centrale plein dat op de werelderfgoedlijst van de Unesco staat. De koloniale gebouwen waren nagenoeg allemaal mooi gerestaureerd en de moeite van het bekijken waard. We gingen ze allemaal af met onze camera's. Daarbij werden we wel opvallend vaak aangesproken door mensen die iets van ons wilden hebben. Onder het motto "kindjes die vragen worden overgeslagen" gaven wij ze niets. Wel had Nicky een groot aantal zeepjes van thuis mee genomen en ze gaf die aan mensen die er uit zagen dat ze de zeep wel konden gebruiken. De zeepjes werden steeds dankbaar aanvaard.
Vanaf het centrale plein liep er ook een winkelstraat de stad in. Daar was het druk met winkelende mensen, dus ook wij namen er een kijkje. Het aanbod aan goederen was hier groter dan dat we in Havana hadden gezien, maar we schrokken van de prijzen. Alle luxegoederen waren in CUC geprijsd en de spullen waren veel duurder dan bij ons. Als je dan bedenkt dat het gemiddelde maandloon van een Cubaan zo'n 17 tot 20 euro is, dan zijn het spullen die ze nooit en te nimmer kunnen kopen. Een zeer eenvoudig koelkastje kostte er 400 CUC ofwel 320 euro! Een Amerikaanse koelkast kostte zelfs bijna 3000 CUC! Ook waren er weer de gebruikelijke lege winkels. Dit keer waren we brutaal en namen wat foto's van het aanbod.
Na een uurtje rijden kwamen we aan in de stad Trinidad waarvan het oude historische centrum in z'n geheel op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Eerst bezochten we nog een pottenbakkerij. Dat was puur om de gids wat extra inkomsten te verschaffen. Er was weinig spectaculairs te zien en wij stonden dan ook al gauw weer buiten. De grote bus had daarna moeite in de smalle straatjes van de binnenstad. Die waren duidelijk niet gebouwd op dit soort grote voertuigen. De kleurrijke geveltjes en de kinderkopjes vielen ons meteen op. Dat zouden weer erg veel foto's worden.
Eduardo vertelde eerst het één en ander over de stad. Wij luisterden maar met één oor want we waren druk om mooie geveltjes en karakteristieke mensen op de foto te zetten. Na zijn verhaal was het hoog tijd voor de lunch. Die duurde weer veel te lang doordat de groep zo groot is. Elk gesprek werd bemoeilijkt door een gitarist die naast onze tafel luidruchtig zat te spelen. Af en toe een muziekje tijdens het eten is leuk, maar als je elkaar niet eens meer kan verstaan, wordt het minder.
Met een gevulde maag slenterden we daarna door de historische binnenstad. Het licht werd almaar mooier door de onweerslucht die boven het stadje hing. We bezochten er ook een museum van een rijke familie in Trinidad. Dat deden we niet voor de verzameling stoffige meubels maar voor de mogelijkheid de toren van het huis te kunnen beklimmen zodat we een mooi uitzicht hadden over de stad. We waren net weer binnen toen het eventjes behoorlijk hard begon te regenen. Zodra het weer droog was liepen we nog wat en dronken een drankje op een terras.
Aan het einde van de middag werden we naar ons hotel gebracht iets buiten het centrum op een heuvel. De accommodatie was van alle gemakken voorzien en we sliepen in kleine bungalowtjes met een keurig terrasje. 's Avonds waren we lang zoet met dineren en natafelen onder het genot van een koud drankje. Eten wat overigens inclusief was. Dat smaakt dan altijd net even iets lekkerder.
Reacties