Yeuh, wat doet dat zeer, slapen terwijl je gruwelijk verbrand bent. Iedere beweging, zelfs de kleinste draai, leverde pijnscheuten op. We vonden het dan allebei ook helemaal niet erg toen we 's ochtends uit bed konden. Tenslotte hadden we er ook lang genoeg in gelegen. Wat we ook niet erg vonden was dat we weg konden van dit verschrikkelijk slechte hotel. Nog nooit sliepen we in zo'n smerige kamer en in zo'n armoedig resort. Vandaag stond er een verplaatsing van zo'n 600 kilometer op het programma. In Europa is dat al best een lang eind, hier in Cuba betekent die afstand een dikke dag rijden. In dit deel van Cuba zijn namelijk geen snelwegen en zijn we gebonden aan smalle tweebaans wegen die ook steeds dwars door stadjes en dorpjes gaan. Voor elke fietser of paardenkarretje moet de buschauffeur inhouden en ze in zien te halen. Als er tegenliggers zijn, en die zijn er altijd, dan zit er niks anders op dan achter dat langzame verkeer te blijven hangen. Het zitten in de bus viel ons ook al niet mee met onze verbrande ruggen. De helft van de lange tocht zaten we naar voren geleund.
Het enige "uitstapje" deze dag was een bezichtiging van het stadje Bayamo op zo'n drie uur rijden van ons horrorresort. Voordat we het stadje konden bekijken werden we door Eduardo nog in een touristtrap geloodst bij La Casa del la Trova. Daar was het verplicht gezellig doen bij een niet eens zo slechte band, maar dat gemaakte vertier is absoluut niet aan ons besteed. Gelukkig bleek even later dat het stadje wel de moeite van het bekijken waard was. De koloniale gebouwen aan het centrale plein stonden goed in de verf. Natuurlijk moest Eduardo eerst van alles vertellen over de gebouwen voordat we "los" werden gelaten. Ook hier speelde onze verbrande schouders en ruggen ons parten. Het was zo warm en de zon scheen zo fel dat het zeer deed als we in de zon moesten lopen en dat was nogal eens het geval.
Over de rest van de middag valt weinig spannends te vertellen. We zaten in de bus en Eduardo beantwoordde allerlei vragen. We aten bij een wegrestaurant waar, als grote uitzondering, nu een wel een efficiënte bediening aanwezig was. Dat was helaas niet het geval bij een drankstop aan het einde van de middag. Hier kon de man achter de bar de plotselinge drukte absoluut niet aan met lange wachttijden voor een pilsje tot gevolg.
De dag eindigde onverwacht goed in hotel Plaza in Sancti Spiritus. We kwamen we pas om half acht aan, maar het bleek een mooi en prima hotel te zijn met schone kamers. Omdat we laat waren kozen we er voor om in het hotel te dineren en ook dat viel allesbehalve tegen. We aten bij uitzondering eens een keer warm en de runderreepjes met champignons smaakten ons prima. Toch lagen we ook deze dag op tijd in bed want al dat hangen in een bus maakte ons behoorlijk vermoeid.
Reacties