Helemaal naar Santiago de Cuba

Vandaag de lange rit naar de tweede stad in Cuba; Santiago de Cuba. De stad ligt in het zuid oosten van het eiland en ligt zo'n duizend kilometer van Havana verwijderd. Van Camagüey naar Santiago loopt geen snelweg en dat betekent een paar honderd kilometer tweebaansweg door allerlei stadjes en dorpjes en waar vooral veel langzaam verkeer zoals fietsers, paardenkoetsjes en tractoren gebruikt maakt van de weg. Dat betekent voor de buschauffeur veel afremmen en optrekken en voor ons een lange zit in de krappe bus van Chinese makelij.
De rit werd veraangenaamd door Eduardo die maar bleef vragen om vragen zodat hij kon vertellen over Cuba en de Cubanen. Na zo'n twee uur rijden stopten we bij een wegrestaurant voor wat drinken. Hier stonden twee enorme sukkels achter de bar die allesbehalve zenuwachtig werden een rij van 30 mensen en erg langzaam hun werk deden. Als overheidsambtenaren krijgen zij hun loon toch wel, ongeacht het aantal verkochte consumpties. Uiteindelijk was dan toch iedereen voorzien van een drankje en even later ging het weer verder.

De halve bus lag te dutten tot aan het plaatsje El Cobre, vlakbij onze eindbestemming. In dit kleurrijke plaatsje staat de basiliek van El Cobre waar in 1998 paus Johannes Paulus II al was en waar nu overmorgen de huidige paus weer zou komen. In de basiliek staat, hoog boven het altaar, een gouden beeldje van één of andere heilige maagd. De basiliek stond er prachtig bij onder een wolkeloze hemel en ook binnen was het één en ander te zien zoals spullen die mensen als offergave hadden achtergelaten als een wens was vervuld. Er lagen opvallend veel honkballen en honkbalshirts. Weet je meteen waar de gemiddelde Cubaan voor bid als hij in deze kerk is.
Eduardo had ons voorbereid op een hectisch Santiago de Cuba vanwege het bezoek van de paus. Alles zou zijn afgesloten of dicht zijn. Dat viel reuze mee. Op de Plaza de la Revolution was men druk bezig met de voorbereidingen voor de komst van Benedictus XVI en daar konden we dan ook niet op, maar verder was er in de stad nog weinig te merken van de komst van de paus. Eerst hadden we een late lunch in een vijfsterren hotel. Duur maar wel lekker. Daarna liepen we Eduardo achterna op zijn rondgang door de historische binnenstad van Santiago. Ook in deze stad staan nog veel koloniale gebouwen in mooie pasteltinten. Vanwege het feit dat we er laat in de middag liepen scheen het mooie strijklicht van de ondergaande zon op de gebouwen wat veel mooie foto's opleverde.

Volgens het programma zouden we twee nachten in een hotel in de stad verblijven, maar vanwege het pausbezoek, waren we uit de stad verbannen. Kennelijk had de Cubaanse regering belangrijkere gasten dan wij. Het alternatief was een resort op ruim een uur rijden van Santiago. Voordeel was wel dat het een all-inclusive resort aan zee was. Het was al donker toen we uit Santiago wegreden en onderweg kwamen we nauwelijks nog bebouwing tegen hetgeen iets zegt over de ligging van het resort.
Toen we omstreeks half acht daar aankwamen zag het er op het eerste gezicht allemaal best leuk uit. Alleen duurde het gruwelijk lang voordat iedereen ingecheckt was. De koude douche kwam toen we onze kamer binnen stapten. Wat een oude en vervallen bedoening was het hier zeg! De laatste renovatie had kennelijk dertig jaar geleden plaats gevonden en daarbij kwam dat de kamer gewoon vies was. Poetsen is duidelijk niet de sterke kant van de schoonmaaksters hier. Ook het diner dat volgde was geen onverdeeld genoegen. We aten in een donkere zaal, waarschijnlijk om het vervallen karakter wat te verhullen en het eten was nou niet bepaald van een hoog niveau. Gelukkig smaakte het bier er wel. Omdat we de nacht ervoor niet bijster veel hadden geslapen gingen we maar vroeg naar bed, ons toch een beetje zorgen makend over wat morgen allemaal te doen in deze vervallen bende.