Op weg naar Helsinki

Eindelijk weer vakantie. Ondanks dat we pas eind februari van onze sabbatical terug kwamen en in juni nog een weekje naar Italië waren geweest, waren we er weer aan toe. Nicky omdat ze na anderhalf jaar sinds juli weer aan het werk moest en dat natuurlijk wennen is. Ron vanwege een erg hectische septembermaand op het werk.
We moesten al vroeg uit ons bed. Onze vlucht naar Helsinki vertrok pas om 11.55 uur, maar we moesten nog wel op Schiphol zien te komen. Het begon al goed; ondanks toezeggingen van het KNMI en Meteo Consult dat het droog zou blijven, miezerde het de hele tocht naar het station in Helmond. Daar misten we net de sneltrein naar Eindhoven. Gelukkig rijden er 's morgens veel treinen en hoefden we niet lang te wachten. Omdat we in de spits reisden was het druk in de trein.
Netjes op tijd kwamen we op Schiphol aan. Daar bleek het hele systeem van de OV kaarten er uit te liggen en kon Ron niet uitchecken. Hebben wij weer; gebruik je die OV kaart voor de eerste keer en werkt het systeem niet. Nadat we bij de servicebalie een bewijsje hadden opgehaald, checkten we in. Daar werden we aangenaam verrast. Er stond geen rij en binnen een minuut waren we onze tassen kwijt. Onze bagage werd zeer uitvoerig gecontroleerd en Nicky 's tas moest zelfs helemaal leeg gemaakt worden. Waar dat allemaal goed voor was? Eenmaal in de terminal dronken we koffie bij Starbucks. Wat is het toch jammer dat er in Nederland niet meer van die koffietenten zijn.

De vlucht vertrok netjes op tijd. Dat het toestel nog de lucht in kon was een wondertje. Niet alleen zat de vlucht helemaal vol, maar er ging een compleet symphonie orkest mèt instrumenten mee! We konden met moeite ons rugzakje in de lockers kwijt. Toen we over Finland vlogen was het licht bewolkt en zagen we beneden ons dorpjes en vooral veel bomen in herfsttooi. Ook toen we waren geland was het prima weer. Het duurde trouwens een hele tijd voordat we buiten stonden omdat onze tassen maar niet op de bagageband verschenen. Toen die er eindelijk waren, konden we op zoek naar vervoer om in Helsinki te komen. Dat bleek niet zo moeilijk. Pal voor de aankomsthal konden we voor €6,40 in een bus stappen die ons in 45 minuten naar het centraal station bracht. Al die tijd had de zon geschenen. We stappen echter uit en lopen honderd meter toen de hemelsluizen open gingen. Het bleef de hele wandeling naar ons hotel gieten.
Toen we eindelijk in het hotel waren aanbelandt bleek dat we een kamer hadden geboekt met 1 bed van slechts 120 centimeter breed! Oeps, vergissinkje. Omdat het hotel was volgeboekt hadden we geen mogelijkheid om een andere kamer te nemen met een breder bed. Gelukkig lag er onder het bed nog een los matras en lag er extra beddengoed op de kamer zodat slapen wel zou lukken op deze kamer.
We bleven niet lang op onze kamer en gingen de stad verkennen. Gelukkig was het weer droog. Wel was het behoorlijk fris. In het centrum van Helsinki vind je veel overdekte winkelcentra die nog eens met elkaar verbonden zijn zodat je nauwelijks buiten hoeft te komen als het buiten koud en/of nat is. Ideaal in een land met lange, koude winters.

We liepen een rondje in de buurt van het station en aten een pizza in een gezellig restaurantje. Een halve liter bier kostte er maar liefst €6,60, maar dat was niet echt een verrassing.
Met een volgegeten pens sjouwden we daarna nog naar de kathedraal van Helsinki die prachtig in het licht stond. Daarna terug gelopen naar het hotel. Onderweg nog aangegaan bij Stockmann, een groot warenhuis, om te zoeken naar een CD van Värttinä, een Finse band. Die hadden ze wonderwel maar eentje!
We zijn op tijd gaan slapen. Morgen hebben we een drukke dag voor de boeg. Dan gaan we Helsinki verder verkennen.