Er was regen voorspeld, maar dat het zo'n slecht weer zou zijn, was toch enigszins een verrassing. Toen we wakker werden regende het pijpestelen. Eerst maar ontbeten in de hoop dat het daarna wat zou zijn opgeklaard. Niet dus en daarom liepen we in de stromende regen naar het dichtsbijzijnde metrostation voor een bezoek aan de vismarkt. Busan is een grote stad en de rit naar de vismarkt duurde meer dan een half uur. Toen we weer bovengronds kwamen, regende het zo mogelijk nog harder.
De vismarkt zelf was gelukkig overdekt. De Jakalchi vismarkt is de grootste van het land. We liepen als ietwat verzopen katten langs tal van kraampjes met vissen waarvan we het bestaan nooit hadden vermoed. Kennelijk eten Koreanen zo'n beetje alles wat uit de zee komt. Alleen koraal zagen we niet. Dat zal dan ook wel een beetje hard zijn om fijn te kauwen.
Na de vismarkt was het de bedoeling dat we buiten op de Kukje market rond zou slenteren om te zien wat Koreanen zoals aangeboden krijgen van hun marktkooplui, maar er was bar weinig aan om buiten rond te lopen. Sowieso waren de meeste marktkraampjes helemaal afgedekt met plastic tegen de regen en wij liepen ook, diep weggebogen in onze regenjassen, snel door. Al snel zaten we bij een soort van Starbucks koffietent binnen aan een heerlijke cappuccino en smeedden plannen voor de rest van de dag. Buiten spelen was geen optie. Gelukkig hadden we in een boek gelezen over 's werelds grootste shoppingmall die hier in Busan zou moeten zijn. Al snel waren we het er over eens dat we daar de rest van de dag in door zouden brengen.
De metro deed er nog bijna 45 minuten over om ons naar "Centrum City" te brengen. De volgende uren brachten we door met windowshoppen. We kochten, behave een paar parapluutjes, bijna niets, maar volstonden met kijken, kijken, niet kopen. Het aandeel kledingzaken was wel buitenproportioneel, maar het was wel leuk om te zien dat men in het winkelcentrum een complete schaatsbaan had liggen evenals een golfterrein, een bioscoop en een zwembad. Kom daar maar eens om in Nederland.
Met een paar andere leden van de reisgroep hadden we voor 's avonds weer afgesproken. In Busan was er een vuurwerkfestival gaande en we hadden besloten om daar naartoe te gaan. Toen we uit de metro kwamen regende het nog steeds en moesten we bovendien nog een heel eind lopen naar het festivalterrein aan de havenkant. Moeilijk was de weg niet; we hoefden enkel de duizenden andere bezoekers te volgen. Eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen hoorden we dat het nog bijna twee uur zou duren voordat het vuurwerk begon. Die tijd overbrugden we met wat eten en drinken in een klein kroegje waar we het best gezellig hadden. Net toen we weer uit de kroeg kwamen begon het vuurwerk. En wat bijna nog mooier was, het was eindelijk droog. De vuurwerkshow die volgde was de moeite van de reis en het wachten waard. Wij hebben de eerste twee shows gezien voordat we weer gingen, maar van anderen hoorden we later dat het vuurwerk zo'n twee uur had geduurd.
Er was regen voorspeld, maar dat het zo'n slecht weer zou zijn, was toch enigszins een verrassing. Toen we wakker werden regende het pijpestelen. Eerst maar ontbeten in de hoop dat het daarna wat zou zijn opgeklaard. Niet dus en daarom liepen we in de stromende regen naar het dichtsbijzijnde metrostation voor een bezoek aan de vismarkt. Busan is een grote stad en de rit naar de vismarkt duurde meer dan een half uur. Toen we weer bovengronds kwamen, regende het zo mogelijk nog harder.
Reacties