Naar Busan

Helaas al weer de laatste nacht in het Hilton geslapen. Niet dat de kamer nu zo buitengewoon was, maar het ontbijtbuffet was dat wel. Vandaag dus nog een keer genieten van al dat lekkers. Dat deden we dan ook. Na het uitchecken konden we zo weer in een klaar staande bus stappen. Juist op dat moment begon het te regenen in Gyeongju. Vandaag zou de reis ons naar Busan brengen, de tweede stad van Zuid Korea met ongeveer 4 miljoen inwoners en de grootste havenstad van het land.
We reden eerst naar één van de belangrijkste tempels van het land, de Haeinsa tempel op de berg Kaya nabij de stad Daegu.. In deze tempel worden de meer dan 80.000 houtblokken met boedhhistische teksten bewaard die samen de Tripitaka Koreana vormen, één van de tien werelderfgoederen op de werelderfgoedlijst van de Unesco.

Nadat we uit de bus waren gestapt moesten we nog 1200 meter bergop wandelen naar de tempel toe. Dat deden we samen met duizenden Koreaanse kinderen. We vragen ons hardop af of die kinderen in Korea ooit in de schoolbanken zitten. Natuurlijk probeerden ze al hun Engels op ons uit. Meer dan "Hello, how are you" en "Nice to meet you" komt er trouwens niet uit hoewel één jongetje het presteerde om tegen Ron te zeggen "You are handsome". Kijk, dat manneke komt er wel, ook al loog ie dat het barstte.
De tempel was mooi zoals eigenlijk alle tempels hier, maar we kwamen natuurlijk voor de Tripitaka Koreana. Deze houtblokken mochten echter niet gefotografeerd worden en zelfs de gebouwen waarin ze worden bewaard niet. Burgerlijk ongehoorzaam als we zijn, hebben we toch wat foto's genomen. De letters gaan er echt niet van die houten blokken af als ze worden gefotografeerd.

Om kwart voor een zaten we weer in de bus en reden naar een wegrestaurant voor een eenvoudige lunch. Daarna was het nog twee uur rijden naar het hotel in Busan.
Onderweg was het beginnen te regenen en het zou deze dag niet meer ophouden met gieten. We checkten in in het Nongshim hotel in een gezellige wijk van Busan. We kregen een typisch Koreaanse kamer toegewezen. Dat betekende geen stoelen maar kussentjes op de grond en een laag tafeltje. Ook het onvermijdelijke knoeperharde bed was aanwezig. Ergste van alles was echter de temperatuur in de kamer. Die bedroeg 30 graden Celsius en was niet naar beneden te krijgen.
Gelukkig gingen we meteen aan de wandel om de buurt wat te verkennen. Jammer dat het zo regende. Ook brachten we wat wasgoed weg. 's Avonds aten we alle calorieën die we kwijt waren er weer aan in een steak restaurant. Voor Koreaanse begrippen duur maar vreselijk lekker. Terug op de kamer hebben we zelfs hotelpersoneel op onze kamer gehad in en poging om de temperatuur naar beneden te krijgen maar hun lukte het ook niet. Omdat het hotel volgeboekt was, konden we geen andere kamer krijgen. Komende nacht zweten we er waarschijnlijk alle calorieën weer uit. Is die hitte toch ergens goed voor.