Deze dag stond de excursie in het teken van de strengst bewaakte grens ter wereld; die tussen Noord- en Zuid Korea. Sinds 1953 bestaat er een gedemilitariseerde zone van vier kilometer breed. Het is een grensovergang waar je niet kunt oversteken, hij wordt enkel potdicht gehouden en extreem zwaar bewaakt. De excursie duurde een hele dag en daarom zaten we al vroeg aan het ontbijt om daarna naar een hotel nabij het stadhuis te lopen om daar op een bus te stappen. Al zodra we buiten Seoul reden zagen we langs de snelweg kilometerslange versperringen van prikkeldraad met om de zoveel honderd meter een wachthuisje. Aan de andere kant de Han-rivier. De Zuidkoreanen zijn bang dat Noordkoreaanse spionnen via het water het land willen binnen komen.
Onze eerste stop tijdens deze excursie was bij een tunnel die de Noordkoreanen hadden gegraven om Seoul aan te kunnen vallen. Helaas voor hen hadden hun zuiderburen de tunnel ontdekt en een stokje gestoken voor de voltooiing van het werk. Met een monorail konden wij deze 3e Tunnel in en daar verder bekijken. De Noordkoreanen hadden we veel werk aan gehad want het ding was 1600 meter lang en 2 bij 2 meter. Die twee meter hoogte viel overigens wel tegen. Het was maar goed dat we een helmpje droegen want geregeld stootten we onze koppies aan het stekelige plafond. We hebben geen foto's van de de tunnel zelf want het was niet toegestaan te fotograferen.
Tweede stop was bij een uitzichtspunt waarvandaan je op een normale dag Noord Korea kan zien liggen. Vandaag echter niet want het weer was verslechterd en het was mistig. Er viel dus niks te zien hier. Snel weg dus op weg naar het Dorasan treinstation. Dit prachtige grote station is gebouwd voor het geval er ooit treinverkeer mogelijk is tussen de 2 landen. In 2007 is dat kort het geval geweest, maar sindsdien is er geen trein meer gestopt die naar Noord Korea reed.
Lunchen deden we deze dag in een, verrassend, Koreaans restaurant. We zaten gehurkt op kussentjes op de grond en aten een gerecht van rundsvlees met allerlei kleine gerechtjes daarbij. Best lekker.
's Middags reden we eerst naar de Vrijheidsbrug. Hier werden na de Koreaanse oorlog gevangenen uitgewisseld. Nu zijn er vooral kleine gedenkmonumentjes te zien van mensen wiens familie door de oorlog en de daaropvolgende splitsing van het land uiteen werden gereten. De Koreanen hadden er een grote kermis van gemaakt.
Het hoogtepunt van deze excursiedag was een bezoek aan de Joint Security Area waar Noord en Zuid Koreaanse grenswachten oog in oog met elkaar staan. De veiligheidsmaatregelen hier waren gigantisch. In de bus werden we gebriefd over wat allemaal niet mocht en wat we allemaal moesten. Behalve onszelf en een cameraatje mocht er niks mee en we mochten alleen foto's maken als de begeleider dat aan gaf. We moesten voldoen aan bepaalde kledingvoorschriften en mochten geen alcohol hebben gebruikt.
Via tal van hoge hekken en langs allerlei versperringen en zwaar bewapende soldaten reden we naar de beroemde blauwe huisjes die precies op de grens van de twee landen staan. We konden in één van die huisjes waar stoer uitziende soldaten voor standbeeld speelden. De Aziaten in de groep moesten natuurlijk met die mannen op de foto. Doordat je in het huisje vrij mocht rondlopen zijn we feitelijk eventjes op Noord Koreaans grondgebied geweest. Nadat we buiten nog wat foto's konden maken werden we weer in rijen van twee afgemarcheerd naar de bussen.
De terugtocht naar Seoul duurde door de verkeersdrukte bijna twee uur waardoor we te laat bij het hotel zouden zijn om de rest van de groep, die vandaag pas waren aangekomen, zouden missen. We kwamen de hele groep onderweg echter tegen waardoor we meteen met hen konden meelopen naar een restaurant waar we weer Koreaans aten. Het eten was heerlijk en de sfeer zat er al goed in. We waren wel weer vroeg op de kamer omdat al de mensen uit de groep een nacht slaap hadden gemist. Wij vonden dat niet erg omdat we ook nog niet helemaal in ons goeie ritme zitten.
Reacties