Ron & Nicky op reis

Kennelijk hadden de weergoden ook wel in de gaten gehad dat ze het te bont hadden gemaakt met al die regen gisteren en wilden ze het goedmaken. Toen we opstonden en naar buiten keken, zagen we een blauwe hemel en een zonnetje. Wat een verschil! Het ontbijt verliep dan ook wat sneller waarna er meteen op uit trokken. We besloten om terug naar het centrum van Zwolle te gaan om deze stad ook bij droog weer te kunnen bekijken. We wisten er inmiddels de weg en we bekeken, fotografeerden en filmden de bezienswaardigheden van de stad bij mooi weer. Zo liepen we langs de vestingsmuren en -torens, slenterden over de Markt en bezochten we de Peperbus, die we nu wel konden bezoeken, ondanks dat ie eigenlijk dicht was. Ook liepen we weer langs museum De Fundatie en de Sassenpoort die er zo heel wat mooier bij stond. Met meer foto’s dan we gisteren in een hele dag hadden genomen, namen we daarna de trein naar nog een Hanzestad, Deventer. Deventer is één van de oudste steden in Nederland en wor

Hadden we het gisteren droog kunnen houden, vandaag waren de hemelsluizen open gegaan. Toen we ’s ochtends naar buiten keken, zagen we daar één grote natte bende. Daarom hadden we deze morgen geen haast en genoten we op ons gemak van het uitgebreide ontbijtbuffet in het hotel. Daar ontbrak het ons aan niets. Na het ontbijt bestudeerden we een reisboekje zodat we wisten wat we in Zwolle allemaal konden gaan bekijken. Weggedoken onder een paraplu en met capuchon op liepen we naar de stad waar we eerst Zwolle’s meest markante gebouw, de Sassenpoort bekeken. Deze toren uit de 14e eeuw maakte deel uit van de verdedigingswerken van deze Hanzestad. De toren was mooi maar door het weer stond ie er toch maar donker en somber bij. Minstens zo markant is het gebouw van museum De Fundatie. Gebouwd in de 19e eeuw was het eerst een paleis van justitie. In 2004 werd het verbouwd tot museum en in 2012 werd het gigantische “ei" op het dak toegevoegd waardoor het er erg apart uit ziet. Net als

Ondanks dat we al ons hele leven in Nederland leven, hebben we nog lang niet alles van ons landje gezien. Er zijn zelfs plaatsen die je beslist gezien moet hebben maar waar wij nog niet geweest zijn. Voorbeelden zijn de Hanzesteden in Overijssel. Deze steden waren vanaf de 14e eeuw onderdeel van een samenwerkingsorganisatie van kooplieden, voornamelijk in Duitsland, maar ook in Nederland. Deze steden kwamen door de handel tot volle bloei wat dan weer te zien is aan de prachtige gebouwen die nog vaak in die steden te vinden zijn. We besloten voor ons decemberuitje een hotel in Zwolle te boeken en van daar uit een aantal van die Hanzesteden te bezoeken, waaronder Zwolle zelf. Een hotel was online snel gevonden. Hotel Lumen nabij het voetbalstadion van PEC Zwolle zag er op de plaatjes erg mooi uit. Wel ietsje uit het centrum van de stad maar met voldoende parkeergelegenheid. Het risico van een uitje in december is dat het weer niet altijd mee zit. De voorspellingen waren in ieder gev

Meer dan 1100 videofragmenten en enkele dagen monteren, hebben geresulteerd in de video van onze reis van Darwin naar Perth. Ruim 52 minuten duurt ie.

Vandaag hadden we nog een hele dag tegoed op Schiermonnikoog. Na het ochtendritueel, ontbeten we in het hotel en gingen daarna op pad. Er was voor deze dag een bak regen voorspelt. We keken er dan ook niet van op dat het miezerde toen we aan onze wandeling begonnen. We liepen het dorpje uit richting de dijk aan de Waddenzee kant en verbaasden ons van de hoeveelheid brandganzen die zich op de weilanden bevonden. Jeetje, wat waren dat er veel. Via de dijk liepen we naar de Westerplas waar we in een vogeluitkijkhut even aan de regen ontsnapten. Je kan toch aardig nat worden van miezerregen. Koud was het niet. Begin december was het nog een graad of tien. De bomen en struiken hadden ook nog veel blad dat fraaie herfstkleuren vertoonde. We liepen langs veel braamstruiken en cranberrybosjes. Het verbaasde ons dat we nog zo ver van de zee liepen. De wandel- en fietspaden lopen allemaal een heel eind van het strand vandaan. Dat strand is aan de westkant overigens meer zandbank dan iets ande

Waar een mailtje met een aanbieding van de ANWB al niet toe kan leiden. De aanbieding bevatte twee nachten in een appartement op Schiermonnikoog met allerlei extra’s erbij zoals een diner, een fles wijn, fietshuur en wat al niet meer. De prijs leek ons mee te vallen, maar toen we op het internet prijzen gingen vergelijken, kwamen we veel goedkoper uit dan de aanbieding van ons aller nationale wielrijdersbond. En zo kwam het dat we twee nachten Schiermonnikoog boekten bij hotel Graaf Bernstdorff. De weersvooruitzichten waren niet al te best. Goed, begin december moet je niet op al te veel zonneschijn rekenen, maar zoveel regen als er voorspelt werd, viel ons toch wel wat tegen. Toch was het prima weer toen we ’s zaterdagsmorgens vanuit huis vertrokken voor een tocht van bijna 300 km naar het noorden van Friesland. De rit verliep vlekkeloos, te meer omdat het erg rustig was op ’s Nederlands snelwegen. Ruim op tijd parkeerden we onze auto op het parkeerdek bij de haven van Lauwersoog.

Naast veel video, heeft Ron ook 910 foto's over gehouden aan ons avontuur in West Australië. Op de video moet je nog even wachten, maar de foto's zijn klaar. Klik op deze link om het foto-album op Google Photos te bekijken. Foto album West Australië van Ron

Omdat de vlucht naar Amsterdam een nachtvlucht betrof, gingen al snel na de maaltijd alle lichten uit en probeerden we wat te slapen. Dat lukte Nicky beter dan Ron. Die sliep slechts zo’n twee uur. Aan de ruimte lag het niet. We hadden met z’n tweeën drie stoelen en dus alle ruimte. In plaats van slapen vermaakten we ons met het entertainment systeem. Gedurende de vlucht bekeken we diverse films en documentaires. Om half zeven landden we op Schiphol maar voordat het toestel aan de slurf stond liep het tegen zevenen. Daarna door de douane en vervolgens wachten op onze tassen. Die hadden we redelijk vlot waardoor we, voordat we op de trein stapten, nog tijd hadden voor een cappuccino. De treinreis naar Helmond was erg relaxt. Geen overstap en een rustige trein waarin alleen tot aan Amsterdam Arena veel passagiers zaten. Daarna werd het een stuk rustiger. Minder aangenaam was de wandeling van het station naar huis. Het was een graad of drie en dat zijn we niet meer gewend. We waren

Aan alle leuke dingen komt een eind en zo is vandaag de laatste dag van onze reis door Australië aangebroken en moeten we al weer terug naar huis. Dat betekent een gruwelijk lange en saaie vlucht. We hadden deze morgen helemaal geen haast want we hadden een late check-out gekregen en hoefden pas om 12 uur van onze kamer af te zijn. Ontbijten deden we buiten waar het al weer heerlijk weer was. Het is geen fijn idee om naar het koude Nederland terug te moeten. Na het ontbijt werden de tassen nog eens goed ingepakt en gingen we een eindje lopen. Hierbij viel het ons nog maar eens op hoe ongelooflijk goed verzorgd hier alles is. Waar je ook kijkt zie je parkjes en groenstroken die allemaal tiptop zijn bijgehouden. Daaromheen staan mooie appartementsgebouwen waarvan we ons afvragen hoeveel die wel niet kosten. Het is in ieder geval goed wonen in Perth lijkt ons. Om half twaalf liepen we naar de bushalte om daar de bus naar het vliegveld te nemen. Helaas misten we net een bus en moest

Nog een laatste dag in Perth. Wat hadden we afgelopen nacht goed geslapen in het zachte bed. Dat was weer wennen na bijna vier weken een dun en hard matras. We hadden geen haast deze morgen want het grootste deel van de stad hadden we al gezien. De grootste attractie wilden we echter nog bezoeken; Kings Park. Maar eerst ontbijt. Dat zat bij de prijs van de hotelovernachting inbegrepen en dus konden we aanschuiven aan het ontbijtbuffet. Daarna namen we de CAT-bus naar het Kings Park. Het weer werkte lekker mee. De belangrijkste attractie in het park is de gigantische botanische tuin met daarin zowat alle planten die in Australië voorkomen. Alles was er tot in de puntjes verzorgd en het was lekker slenteren door het enorme park. Natuurlijk herkenden we veel planten en door de bordjes die bij de planten stonden, wisten we nu ook de naam. Nadat we zo’n drie uur door de botanische tuin hadden gestruind, aten en dronken we wat op een terrasje in het park. Het was er heerlijk mensen ki

De laatste nacht in de camper zit er op. We waren al vroeg wakker vanwege een volle blaas. Het ontbijt bestond uit de laatste over gebleven crackers, wat kaas, wat jam en drie lepels yoghurt. Daarna werd het campertje vakkundig ontruimd van onze eigen spullen. De tassen werden nog eens opnieuw ingepakt en Nicky doorzocht de camper grondig op eventuele achter gebleven spullen. Om kwart voor negen reden we voor de laatste keer deze reis de camping af en begaf Ron zich door de ochtendspits naar de vestiging van Apollo die vlakbij het vliegveld lag. Zonder de Maps.me app hadden we het nooit gevonden. Nu reden we er in één keer naar toe. Bij Apollo werden we vriendelijk ontvangen door Wini die de camper vluchtig nakeek en alles goed bevond. Toen Nicky benoemde dat we de camper niet geheel schoon in ontvangst hadden genomen, kregen we van Wini zonder aarzelen $75 terug. Ook de mankementen die we met de camper hadden haalden we aan en het feit dat die ons een halve dag hadden gekost. Ook h

Voor vandaag hadden we een dagtocht naar Rottnest Island geregeld. Rottnest Island is vooral beroemd vanwege de ongeveer 10.000 quokka’s die daar leven. Dit kleine neefje van de kangoeroe leeft alleen op dit eiland. Quokka’s worden wel de vriendelijkste dieren ter wereld genoemd omdat het lijkt alsof ze altijd lachen. Die beestjes wilden wij gaan zien. Geheel volgens afspraak werden we om half negen voor de camping opgehaald en naar de pier gebracht waar vandaan de boot naar het eiland zou vertrekken. Gelukkig hadden we nog tijd voor een lekkere bak cappuccino. Omdat het heerlijk weer was, gingen we achter op het dek zitten. In een klein half uurtje werden we over gevaren. Op het eiland aangekomen, kregen we ieder een fiets en zo’n vervelende fietshelm die verplicht is in Australië. Op Rottnest Island is geen permanente bewoning maar er staan wel wat hotels en er zijn wat vakantieparken. Ook is er de “Settlement" met wat restaurantjes en winkeltjes. Daar startten we onze ro

Hoe meer zuidelijker we in Australië komen, hoe onbestendiger het weer. Voor vandaag waren de voorspellingen niet zo goed. Er was 60% kans op regen. Daarom besloten we nog niet naar Rottnest island te gaan maar naar Perth. Als het regent kun je maar beter in een grote stad zijn waar je zo een winkelcentrum of iets dergelijks kunt binnen wippen. Voordat we gingen kochten we al wel onze tickets voor de boot naar Rottnest island en voor de fietshuur voor morgen. Voor de reis naar Perth kozen we voor het openbaar vervoer. Ron wilde niet met de camper deze grote stad in. Toen we het kampeerterrein afliepen naar de bushalte toe, regende het en was het ronduit fris. Met de bus hadden we meer geluk. Die kwam niet alleen drie minuten te vroeg maar was ook nog eens gratis. We stapten uit bij het treinstation in Fremantle. Daar werden we door een vrijwilliger van de Australische spoorwegen geholpen met kaartjes halen uit de kaartjesautomaat. Allemaal uiterst vriendelijk en efficiënt. De trei

Vandaag een dagje met 0 kilometers voor de camper. Die is vandaag op de camping blijven staan.  Wij daarentegen waren in Fremantle te vinden. De dag startte langzaam hoewel het vroeg was omdat het niet lekker ligt in een bed met een volle blaas. De volgende camper die we huren moet beslist een WC aan boord hebben zodat je niet midden in de nacht of op de vroege morgen de halve camping over moet om je plas kwijt te kunnen. Het was negen uur geweest toen we te voet naar het centrum van Fremantle wandelden, een afstand van zo’n 3 kilometer. Het weer beloofde vandaag mee te gaan werken. Via de jachthaven kwamen we het centrum van de stad binnen en bezochten daar het Round House, het eerste permanente gebouw in de stad. Gek genoeg was het destijds een gevangenis. Heel veel viel er niet te zien en daarom waren we er zo klaar. We liepen door naar de haven en dronken daar onze dagelijkse cappuccino.  Omdat Ron wilde weten of hij met een drone op Rottnest Island mag vliegen liepen we bin

Voor deze dag stond het Whiteman Park op ons programma. Omdat we maar een ritje van zo’n 10 kilometer voor de boeg hadden, konden we het rustig aan doen. Hoewel de lucht helemaal bewolkt was, was het droog. De rit naar het park toe verliep niet geheel volgens plan vanwege uitgebreide wegwerkzaamheden waardoor we niet de afslag konden pakken die we wilden. Uiteindeljk belandden we toch op onze plaats van bestemming. In het Whiteman Park zijn diverse musea gevestigd maar ook het Caversham Wildlife Park. Dat is een dierentuin met louter dieren uit Australië en die beesten wilden we gaan bekijken omdat we in het wild niet zoveel dieren hadden gezien. Meteen toen we binnen waren konden we met een koala op de foto. Het beestje zelf vastpakken zat er niet in vanwege besmettingsgevaar, maar het was even goed leuk. Daarna bekeken we op ons gemak de andere koala’s, zeker 20 in aantal. Dit keer zaten ze niet hoog in een boom maar op ooghoogte en hoewel veruit de meeste exemplaren zaten te slap

De lange ritten met veel kilometers liggen achter ons. Nu we in de buurt van Perth komen zijn de afstanden die we dagelijks moeten afleggen een stuk korter. Daardoor konden we het ons vandaag veroorloven om pas om half acht op te staan en het rustig aan te doen bij het ochtendritueel. Het was negen uur geweest voordat we de camping afreden en in het plaatsje op zoek gingen naar een dieselpomp. Die vonden we en daarna konden we verder naar het Yanshep NP. We reden er niet rechtstreeks naartoe want we hadden toch tijd genoeg. Zo stopten we voor een cappuccino in het resortdorpje Two Rocks. De hele omgeving hier was één en al ontwikkelproject. Overal kon je land, huizen of appartementen kopen in de hoop dat dan de rest, zoals winkels en andere voorzieningen zouden volgen. De wegen lagen er al. Yanshep NP hadden we uitgekozen omdat er hier ook koala’s zitten. Koala’s zitten er normaal gesproken niet in West Australië, maar in dit park hadden ze er een paar. Yanshep is geen park zoals we

Voordat we deze dag Geraldton uit reden bekeken we eerst de vuurtoren vlakbij de camping. Dit was zo’n traditioneel exemplaar met rode en witte banen op de toren en dat zijn toch de mooiste, niet? Omdat we aan de goeie kant van de stad zaten, waren we die zo uit en weldra reden we in zuidelijke richting. Lang zaten we echter niet in de auto. We reden namelijk voorbij aan een soort van openluchtmuseum in Greenough. Het leek ons wel leuk om dat te bekijken, zeker nu we vandaag tijd hadden voor wat extra dingen. We waren in het begin de enige bezoekers maar daardoor konden we wel in alle rust rondkijken. Greenough bleek overigens een echt plaatsje te zijn geweest waarvan men de gebouwen had gerestaureerd. Tot eind jaren 50 van de vorige eeuw woonden en werkten er mensen. We bekeken een schooltje, een politiebureau met rechtbank en cellenblok, twee kerken, een kloostertje en nog wat andere gebouwen. De meeste bouwsels waren voorzien van meubilair uit het eind van de 19e eeuw toen het dorp

Het Kalbarri NP kent twee heel verschillende gezichten. Gisteren bezochten we de gorges die door de Murchison rivier waren uitgesleten. Vandaag gingen we de klippen aan de kust bekijken. Na het ontbijt gingen we eerst kijken naar het voeren van de pelikanen op het strandje voor onze camping. De pelikanen wisten waar en hoe laat ze er moesten zijn. Ze stonden al keurig klaar voor hun dagelijkse extra visje. Er waren veel mensen op af gekomen. Niet voor een extra vis, maar om die pelikanen te zien eten. Toen een vrijwilligster met een emmer vis ten tonele verscheen, werden de grappige vogels rap en ze vochten om elke vis die naar hen werd toegegooid. Met een voldoende dosis pelikaan voor deze dag gingen we de camper af tanken en gunden we ons zelf een cappuccino. De klippen van het Kalbarri NP liggen allemaal binnen 16 kilometer van het plaatsje en wij hadden een mooie kaart waarop alle bezienswaardigheden keurig vermeld stonden. We hoefden ze maar één voor één af te werken. We bego

En alweer waren we voor half zeven wakker. En dat in de vakantie. Maar het was voor een goed doel. We wilden namelijk in Monkey Mia de dolfijnen gaan zien en die werden al om acht uur gevoerd. Monkey Mia ligt zo’n 26 kilometer van Denham verwijderd. We besloten daarom het ontbijt uit te stellen en na een vlugge wasbeurt meteen naar Monkey Mia te rijden. Voor het eerst deze vakantie hingen er grijze wolken in de lucht en zag het er naar uit dat er wat regen zou gaan vallen. Al om zeven uur waren we in Monkey Mia. Om de dolfijnen te kunnen zien moesten we entree voor het park betalen. Onze parkpas van Western Australia was hier niet geldig en dus werd er maar weer $30 afgerekend. Het was wel te zien waar al dat geld naartoe ging want alles was hier nagelnieuw en erg mooi en luxe. De dolfijnen lagen al bij het strand in het water te wachten op hun visje. Die beesten kennen namelijk de routine. Wij mochten echter het strand nog niet op. Alles was hier zeer strak geregisseerd. Wij vermaa