Terug naar Taipei
Gelukkig hebben we het betonnen bed overleefd. Na twee nachten zere knoken vanwege een onmenselijk hard matras, mogen we ons gaan verheugen op een zacht matras voor de komende nacht. Vandaag gaan we terug naar Taipei. Buiten was het weer rotweer. Terwijl Nicky na het uitchecken met de tassen bij het B&B bleef wachten, ging Ron de auto halen. Die had gelukkig twee dagen op een parkeerplaats overleefd.
We wilden niet rechtstreeks naar Taipei rijden want zover zaten we daar niet vandaan en als we te vroeg bij het hotel aan zouden komen, konden we niet meteen op onze kamer. In ons boek over Taiwan hadden we gelezen over het Yeliu Geopark. Daar reden we dan ook eerst naar toe. Toen we daar kwamen bleken de Taiwanezen er weer één groot circus van gemaakt te hebben met tientallen winkeltjes. Het was er ook druk. Op het parkeerterrein stonden veel bussen en die passagiers wilden allemaal, net als wij, de grillige zandstenen figuren op het strand bekijken. Gelukkig was het gebied waar de aparte vormen stonden groot zodat het volk zich wat kon spreiden. De rotsformaties hadden allerlei gelijkenissen. Zo had je de schattige prinses, de sprookjes schoen, de bijenkorf en de meest beroemde, het koninginnehoofd. De Taiwanezen gingen zich helemaal te buiten aan foto’s waar dan steeds een Taiwaneesje voor zo’n rotsformatie stond. Wij vonden de Taiwanezen minstens zo vermakelijk als de rotsformaties. Ook vermakelijk was de wilde zee. Toen wij in het geopark waren was het droog maar er stond een harde wind wat resulteerde in beukende golven.
Toen we het geopark hadden bekeken wilden we ook nog naar het Yangmingshan NP rijden. Echter op weg daar naartoe werd het weer slechter en slechter. Eerst begon het te regenen en daarna kwam de mist die zo dik werd dat we geen hand voor ogen zagen. In dit weer wilden we niet in het park gaan lopen en besloten we door te rijden naar Taipei. Gelukkig werd het weer beter naarmate we lager kwamen en tegen de tijd dat we de grote stad naderden, scheen zelfs de zon weer een beetje.
Om bij het hotel te komen moesten we een flink stuk door Taipei rijden. Om ongeveer kwart over één reden we de huurauto naast het hotel een parkeergarage binnen. Ron had 1656 schadevrije kilometers dwars door Taiwan gemaakt. Het inleveren van de huurauto had nogal wat voeten in aarde. Er moest iemand van het verhuurbedrijf naar het hotel komen en dat moest nog geregeld worden. Gelukkig waren de mensen aan de hotelbalie erg behulpzaam. Om kwart voor twee verscheen er een mannetje van de verhuurmaatschappij. De auto had geen schade, dus dat was snel geregeld. Wel moesten we nog 229 dollar aan tolkosten afrekenen.
Nu we de auto kwijt waren konden we weer de stad in. We namen de metro naar de Taipei 101 toren omdat we daar wilden gaan shoppen voor een nieuwe broek voor Ron en omdat we nog een keer in het Michelinsterrenrestaurant Din Tai Fung wilden gaan eten. Bij winkelketen Zara vonden we voor Ron twee hele mooie broeken. Omdat het nog geen etenstijd was verkenden we de omgeving van de Taipei 101. We kwamen uit in een luxe winkelgebied met ook tal van leuke restaurantjes. Ook leuk was het European Foodfestival met zelfs een Nederlands kraampje waar o.a. stroopwafels en poffertjes werden verkocht door meisjes in een traditioneel Nederlands kostuumpje.
Tegen half zes gingen we naar Din Tai Fung. De wachttijd bedroeg ongeveer 30 minuten volgens het bord, maar wij waren in 15 minuten binnen. Wederom aten we de meest lekkere dumplings en de bediening was zoals het hoort bij een Michelinsterrenrestaurant; foutloos. Het enige wat niet bij een sterrenrestaurant hoort was de hoogte van de rekening. Voor minder dan 900 dollar (25 euro) hadden we met z’n tweeën gegeten en gedronken.
Voldaan namen we de metro terug naar het hotel. Het slechte bed van de afgelopen twee nachten hadden Nicky de das omgedaan, dus die ging vroeg slapen terwijl Ron dit verhaaltje maakte. Morgen verkassen we naar een ander hotel en hebben we nog een hele dag om Taipei verder te verkennen.
We wilden niet rechtstreeks naar Taipei rijden want zover zaten we daar niet vandaan en als we te vroeg bij het hotel aan zouden komen, konden we niet meteen op onze kamer. In ons boek over Taiwan hadden we gelezen over het Yeliu Geopark. Daar reden we dan ook eerst naar toe. Toen we daar kwamen bleken de Taiwanezen er weer één groot circus van gemaakt te hebben met tientallen winkeltjes. Het was er ook druk. Op het parkeerterrein stonden veel bussen en die passagiers wilden allemaal, net als wij, de grillige zandstenen figuren op het strand bekijken. Gelukkig was het gebied waar de aparte vormen stonden groot zodat het volk zich wat kon spreiden. De rotsformaties hadden allerlei gelijkenissen. Zo had je de schattige prinses, de sprookjes schoen, de bijenkorf en de meest beroemde, het koninginnehoofd. De Taiwanezen gingen zich helemaal te buiten aan foto’s waar dan steeds een Taiwaneesje voor zo’n rotsformatie stond. Wij vonden de Taiwanezen minstens zo vermakelijk als de rotsformaties. Ook vermakelijk was de wilde zee. Toen wij in het geopark waren was het droog maar er stond een harde wind wat resulteerde in beukende golven.
Om bij het hotel te komen moesten we een flink stuk door Taipei rijden. Om ongeveer kwart over één reden we de huurauto naast het hotel een parkeergarage binnen. Ron had 1656 schadevrije kilometers dwars door Taiwan gemaakt. Het inleveren van de huurauto had nogal wat voeten in aarde. Er moest iemand van het verhuurbedrijf naar het hotel komen en dat moest nog geregeld worden. Gelukkig waren de mensen aan de hotelbalie erg behulpzaam. Om kwart voor twee verscheen er een mannetje van de verhuurmaatschappij. De auto had geen schade, dus dat was snel geregeld. Wel moesten we nog 229 dollar aan tolkosten afrekenen.
Tegen half zes gingen we naar Din Tai Fung. De wachttijd bedroeg ongeveer 30 minuten volgens het bord, maar wij waren in 15 minuten binnen. Wederom aten we de meest lekkere dumplings en de bediening was zoals het hoort bij een Michelinsterrenrestaurant; foutloos. Het enige wat niet bij een sterrenrestaurant hoort was de hoogte van de rekening. Voor minder dan 900 dollar (25 euro) hadden we met z’n tweeën gegeten en gedronken.
Voldaan namen we de metro terug naar het hotel. Het slechte bed van de afgelopen twee nachten hadden Nicky de das omgedaan, dus die ging vroeg slapen terwijl Ron dit verhaaltje maakte. Morgen verkassen we naar een ander hotel en hebben we nog een hele dag om Taipei verder te verkennen.
Reacties