Pieterpad, etappes 14 en 15

Een vrij weekend. Meer hebben we niet nodig om weer twee etappes van het Pieterpad te kunnen lopen. En een logeeradres halverwege natuurlijk. Dat eerste was geen probleem en dat laatste hadden we opgelost door op het internet een bed and breakfastadresje te regelen. Op de vroege zaterdagmorgen vertrokken we met de auto naar het plaatsje Braamt in de Achterhoek. De meest gunstige route voerde ons door Duitsland, langs de stadjes Goch en Kleve om bij ’s Heerenberg Nederland weer binnen te rijden. Van daar uit was het nog maar een eindje naar Braamt. Braamt is nu niet bepaald een bruisende metropool en daarom konden we onze auto zonder enig probleem in het centrum van het dorpje parkeren. Bij een manage in het dorp konden we een hoognodig toiletbezoekje maken om daarna bij een bushalte te wachten op de bus naar Doetinchem. In Doetinchem moesten we even wachten op de bus naar Vorden, maar uiteindelijk stapten we zo rond een uur of kwart over twaalf in Vorden bij het treinstation uit de bus en konden we op pad voor etappe 14. Echter niet nadat we in een café een cappuccino hadden gedronken.

Bij het kasteel in Vorden waren we in december gestopt en hier pikten we dus de route weer op. Vlak bij het kasteel vonden we een simpel monument voor de twee dames die het Pieterpad hadden ontwikkeld. Het monument ligt op grofweg de helft van de route en na deze etappe zouden wij dan ook over de helft van het Pieterpad zijn en ligt de Pietersberg dichterbij dan het plaatsje Pieterburen. De weersvoorspellingen voor deze dag waren niet al te best, maar tot nu toe was het droog gebleven en scheen er af en toe zelfs een zonnetje. Toch hadden we last van het slechte weer van de afgelopen dagen want als we op zachte ondergrond liepen was deze maar al te vaak drassig of modderig. De route voerde ons door mooie loofbossen en af en toe liepen we voorbij aan een paar leuke boerderijtjes maar verder was het niet spannend.

We waren nog geen uur onderweg toen we de lucht verderop donkergrijs werd en niet veel later kregen we een fikse hagelbui op ons dak die overging in natte sneeuw en regen. Door al die neerslag werd het lopen alleen maar lastiger, zeker op zachte ondergrond. Ook hadden we last van graafmachines of tractoren die de ondergrond zodanig hadden omgewoeld dat we er niet overheen konden lopen en onze toevlucht moesten zoeken tot het bos. Gelukkig bestond de route ook af en toe ook uit stukken verharde weg zodat we het gemiddelde tempo wat konden opschroeven en gelukkig hadden we goede regenkleding aan zodat we aan de buitenkant behoorlijk nat waren, maar van binnen lekker droog. Behalve het gehucht Varssel kwamen we geen dorpen tegen onderweg en liepen we voornamelijk door bossen. Niet de meest inspirerende etappe dus.

Tegen de tijd dat we Zelhem naderden begon het harder te regenen en werden we alsnog behoorlijk nat. Gelukkig was Zelhem na ruim 16 kilometer lopen het eindpunt van deze etappe. Toen we in het centrum van het dorp voorbij een café liepen werd er op het raam geklopt. Toen we keken zagen we een collega van Ron achter het raam staan. Hoezo toevallig? We gingen het café binnen en warmden ons aan een lekkere kop chocolade met slagroom en kwamen er achter dat die collega en zijn vrouw ook bezig waren met het lopen van het Pieterpad. Het werd gezellig en dus deden we er nog een drankje achteraan voordat we naar ons overnachtingsadres liepen. Aan de rand van het dorp vonden we onze Bed and Breakfast in een mooie vrijstaande villa waar we werden verwelkomt door een oudere dame die ons begeleidde naar een grote kamer met douche en toilet op de gang. Na een lekkere douche keken we wat televisie. Tegen zevenen liepen we terug naar het centrum van Zelhem voor het diner. We vonden er eetcafé de Groes, een levendige en gezellige tent waar we heerlijk hebben gegeten voor weinig geld.

Om een uur of negen waren we terug op onze kamer en keken daar nog een Muppetfilm af zodat het toch half elf was geweest voordat we gingen slapen.

Hoewel we heerlijk hadden geslapen waren we toch al vroeg wakker. Toen we uit het raam keken zagen we dat het behoorlijk hard had gevroren en dat buiten alles wit was van de rijp. Tot onze vreugde zagen we ook een blauwe lucht. Onze gastvrouw had een uitgebreid ontbijt voor ons klaar staan en we mochten van haar ook een lunchpakketje maken. Al met al hadden we een prima logeeradresje uitgezocht. Tegen tienen namen we afscheid van de dame en liepen naar het centrum om daar aan etappe 15 naar Braamt te beginnen. Aan de rand van het dorp kwamen we Ron zijn collega en diens vrouw tegen en samen liepen we een eindje op. Hun tempo lag echter iets hoger dan dat van ons zodat we toch ieder onze eigen etappe liepen. We waren een half uurtje onderweg toen het mistig begon te worden. Dat was even een tegenvaller. Het bleef gelukkig wel droog. De route liep voornamelijk langs velden en weilanden en was meer verhard dan de etappe van gisteren. Na een kilometer of vijf kwamen we langs kasteel Slangenburg.

Daar had men in het koetshuis een horecagelegenheid gemaakt en daar troffen we ook Ron z’n collega weer aan. Samen dronken we wat warms voordat we verder liepen. Het pad dat volgde was zeer drassig waardoor onze schoenen al snel helemaal nat waren. Gelukkig bleken ze waterdicht. Daarna volgde een lang stuk verharde weg en liepen we de A18 onderdoor voordat we bij een grote waterzuivering kwamen. Daarna volgde een lang saai stuk langs velden en omdat daar weinig beschutting was, waaide het er hard en hadden we het niet warm. Ons plezier in het lopen verging grotendeels toen we een heel eind langs de oevers van een riviertje moesten lopen. Hier was geen sprake van een pad maar moesten we door zeiknat grasland ploeteren. Regelmatig was het gras weg en zakten we diep in de modder. Onze schoenen en broeken zaten helemaal onder de modder. ’s Zomers, als het lang droog is geweest, zal het best een mooi pad zijn, maar nu was het niet te doen. Gelukkig lag dat pad aan het einde van de etappe en konden we even later ons opwarmen in een café aan een lekkere warme chocolademelk. We hadden er weer ruim 17 kilometers opzitten.

Het waren niet de meest spannende etappes en ook het weer zat dit weekend niet mee, maar we zijn weer 34 kilometers dichter bij de Pietersberg. Nog elf etappes te gaan. Dat moet dit jaar gaan lukken.