De internationale wandeltocht, dag 2

Dag twee van de International Happiness Walk in Taipei. Dat betekende weer vroeg uit bed, vroeg ontbijten en vroeg met de metro mee. De weersvooruitzichten waren allemaal niet zo best geweest, maar toen we uit het raam van onze kamer op de 10e verdieping naar buiten keken viel het allemaal reuze mee. Er zat zelfs blauw in de lucht.
We worden nog beroemdheden in Taipei want ook vandaag kregen we allebei de microfoon van de spreekstalmeester onder onze neuzen gestoken. We vallen dan ook erg op want er lopen maar weinig Europese types zoals wij mee. Dat heeft wel tot gevolg dat je ongelooflijk vriendelijk wordt bejegend, behandeld en begroet. Iedereen lacht en zwaait naar ons en de meest dapperen proberen zelfs iets in het Engels tegen ons te zeggen. We staan ook tig keer op de foto.

Om half negen waren we weer op weg. Het eerste stuk ging weer langs een drukke straat maar dat duurde gelukkig niet zo lang en gingen we de heuvels in. Dat betekende wel een stevige klim. De afdaling was erger. Die ging gigantisch steil naar beneden. Via wat buitenwijken kwamen we uit bij de Tamsui rivier. Langs de linkeroever liepen we vijf kilometer naar het noorden tot het deel van Taipei dat dezelfde naam draagt als de rivier. Hier was het een drukte van belang. Het was zondag, dus sowieso druk, maar er ging ook een lange processie door de stad. Met ongelooflijk lawaai van muziek en vuurwerk trok een stoet van draagbare altaren, muzikanten en grote kleurrijke poppen door de smalle straatjes. Het was geweldig leuk om te zien en we vergaten even dat we met een wandeling bezig waren.

Om onze wandeling voort te zetten moesten we met een pontje mee naar de overkant van de rivier. We moesten even wachten op het pontje want er moesten nogal wat mensen mee. We verdeden onze tijd in de rij met wat kletsen met een Taiwanees gezin waarvan beide ouders redelijk goed Engels spraken. Eenmaal aan de overkant moesten we weer vijf kilometer langs de oever. Dat ging over een fietspad waar het erg druk was. Kennelijk houden Taiwanezen van fietsen op hun vrije zondag. Daarbij wordt er niet op gelet of er toevallig ook wandelaars op het pad lopen. Het was zweten want het was prachtig weer geworden.
Om kwart voor twee, na bijna 25 kilometers, kwamen we bij de finish. Helaas geen medaille, wel een certificaat en een stempel in ons IML boekje. We bleven nog even wat drinken, maar namen toen de metro terug naar ons hotel.
Daar bleek dat onze kamer nog niet was schoon gemaakt en dus moesten we even wachten. Daarna was het douchen, wat uitrusten en spijt hebben van het feit dat we geen petje op hadden gezet, want er waren weer de nodige lichaamsdelen verbrand.
‘s Avonds aten we in een hippe hamburgertent vlakbij het hotel. We gingen vroeg slapen want vannacht moeten we er al om kwart over vier uit. Ons verblijf in Taiwan zit er helaas op en we gaan naar onze volgende bestemming; Hong Kong. Daar hebben we echter ook vreselijk veel zin in.