Lake Mutanda
Keurig op tijd verscheen gids Arthur
bij de receptie van ons hotelletje. We waren enigszins verbaasd want
gids Arthur was dezelfde persoon als waarvan Nicky de dag ervoor een
T-shirt had gekocht en dat ding niet geleverd had gekregen. Nicky
dacht in eerste instantie dan ook dat de man alsnog het shirt kwam
bezorgen, maar dat was dus niet zo. Arthur beloofde desgevraagd wel
om deze avond het shirt te bezorgen.
Door chauffeur Moses werden we in een
jeep naar het meer gebracht. Dat was een ritje van slechts 10
minuten. Eenmaal uit de auto begonnen we met een wandeling van een
uurtje langs de oevers van het meer. We liepen dwars door
kleinschalige akkers en Arthur wees ons op vogeltjes of planten.
Komisch was toen hij voordeed hoe een plant kon helpen tegen
verkoudheid. Hij propte de bladeren in z'n neus en vond het niet eens
erg toen hij zo op de foto ging.
De wandeling eindigde bij een paar
eenvoudige hutjes aan de oever van het meer. Daar stapten we in een
kano die gemaakt was van een boomstam die men had uitgehold. Het ding
wiebelde dat het een lieve lust was en Nicky was er niet gerust op.
We gingen op zoek naar vogels en slangen. Slangen vonden we niet, wel
een paar otters in de verte. Helaas zwommen de beestjes wel een
beetje ver weg en ze bleven helaas niet op ons wachten. We zaten
ongeveer een uur in de kano en zagen vooral vogels.
Weer uit de kano aten we eerst onze
meegebrachte lunch op. 's Middags zouden we naar het hotel terug
lopen. Weer liepen we door akkertjes en over smalle paadjes. Onderweg
fotografeerden we mensen die op de akkers werkten en vogels maar
vooral veel kinderen die op ons af kwamen. Die wilde wel op de foto
als ze de foto te zien kregen. Sommige kinderen pakten Nicky zelfs
bij de hand. Minder leuk was dat de route over een hoge heuvel liep.
Het duurde dan ook niet lang of we liepen weer te hijgen en te
zweten. We vielen erg op toen we daar zo liepen. Mensen die op de
akkers aan het werk waren, stopten met hun arbeid om ons aan te
kijken. Kinderen gilden zo hard als ze konden “Mzungu” naar ons.
Zelfs toen we boven op de heuvel stonden, hoorden we de kinderen in
het dal nog naar ons roepen.
Eenmaal van de heuvel af kwamen we op
een verharde weg te lopen. Ook hier trokken we weer de aandacht.
Steeds meer kinderen kwamen achter ons aan lopen en tegen de tijd dat
we Kisoro naderden, was er een kleine optocht ontstaan. Nicky liep
met twee schoolmeisjes hand in hand en een paar jongens waren druk
met kwallen. Omstreeks twee uur waren we weer terug bij het hotel.
Daar dronken we eerst wat om het vocht weer aan te vullen.
In het hotel en dan met name in de tuin
was het allesbehalve saai. Morgen zou de president van Uganda,
Museveni, een bezoek brengen aan Kisoro om daar een nieuwe bank te
openen. Ter gelegenheid van dat heugelijke feit werden in de tuin van
het hotel interviews gehouden met diverse bobo's. Een professionele
cameraploeg was daartoe aanwezig. Wij zaten vanaf ons terrasje een
hele tijd te kijken naar het reilen en zeilen van de televisieploeg.
Vanaf een uur of zes zaten we in de bar
bij het haardvuur te pimpelen. Omdat de cameraploeg en al die
hotemetoten ook in het hotel bleven eten, aten wij deze avond in de
bar wat veel gezelliger was dan eten in de eetzaal.
Reacties