De laatste dag in Uganda

Helaas al weer onze laatste dag in Uganda. Vanavond laat zouden we terugvliegen naar Nederland. We konden uitslapen maar er was al vroeg een hoop herrie van auto’s, kinderen etc. Tot acht uur hebben we in bed gelegen en daarna ontbeten. Nog maar weer een keer pannenkoek. Overmorgen kunnen we weer een boterham met kaas naar binnen werken.
In de omgeving van ons guesthouse is niet zo heel veel te doen. Alleen de dierentuin en de botanische tuin zijn op loopafstand. Aan een bezoek aan de dierentuin moesten we niet denken. We hadden de afgelopen weken zoveel dieren in het wild gezien, dat zo'n tuin met dieren in kooien alleen maar kon tegenvallen. We kozen daarom voor een bezoek aan de botanische tuin. Dat was een half uurtje lopen vanuit het guesthouse.

Onderweg werden we bij het State House nog tegen gehouden door de politie omdat net op dat moment de president Musoveni aan kwam rijden. Een karavaan van ongeveer 20 auto’s volgde waaronder ME, diverse ambulances en heel veel politie. Het was echter in en vloek en een zucht weer voorbij en konden wij weer verder lopen.

De botanische tuin is drie vierkante kilometer groot maar was niet echt goed onderhouden. Toch stonden er af en toe wel interessante bomen en zagen we vervet apen met hun blauwe ballen. Ook foto’s genomen van libellen. Al met al zo’n dikke twee uur daar rondgelopen.

We dronken een frappuccino en een smoothie bij Anna’s Corner, een leuk tentje dat we op onze weg terug naar het guesthouse tegen kwamen. Daar ook meteen maar geluncht. Lekkere guacamole.
’s Middags bleven we in het hotel guesthouse en daar hebben we wat geïnternet , gelezen en gelambald. Aan het einde van de middag maakten we ons klaar voor het naderende vertrek uit Uganda.

’s Avonds was er nog weer een diner buiten in de tuin en namen we afscheid van het vriendelijke personeel. Om kwart over acht werden we in een busje naar het vliegveld gebracht. Bij de ingang van het vliegveld moesten we allemaal het busje uit voor een eerste check. Bij Ron ging tot 2 keer toe het alarm toen hij door het poortje ging, maar hij mocht daarna gewoon doorlopen. De bagage werd al helemaal niet gecontroleerd. De volgende controle betrof een drugshond. Voordat we het luchthavengebouw mochten betreden moest die hond de bagage besnuffelen. Bij de deur van het gebouw moesten we ons paspoort laten zien. Ik zie dat al gebeuren bij Schiphol. Daarna moest alle bagage inclusief onze schoenen door de scanner. Voor het inchecken werd de handbagage gecontroleerd. Het inchecken zelf ging gelukkig vlot. Nadat we een vertrekformulier hadden ingevuld en bij de immigratiedienst hadden ingeleverd, werden onze vingerafdrukken weer een keer gecontroleerd voordat we de vertrekstempel in ons paspoort kregen. Hoezo paranoïde?

Veel taxfree winkeltjes waren er niet, maar toch besteedden we wat tijd om onze laatste shillingen kwijt te raken. Dat lukte met de aanschaf van een pak koffie en een pilsje. Veel was er verder niet te doen, dus gingen we op tijd door de gate en moesten daar weer de handbagage laten controleren en ook de schoenen moesten weer uit.

Het toestel vertrok keurig op tijd en omdat het niet helemaal vol zat, kon Nicky ergens anders gaan zitten zodat we allebei twee plekken hadden. Gedurende de 8 uur durende vlucht toch een paar uur weten te slapen, maar echt lekker slapen doe je in een vliegtuig niet.
Om kwart voor zeven landden we op Schiphol. Omdat we pas na negenen konden reizen met de trein, gingen we naar Starbucks voor een cappuccino. Bij de AH kochten we wat eten voor de lunch en verder zaten we daar mensen te kijken totdat de trein om 09.15 uur naar Eindhoven vertrok. We zaten weer 1^e klas en dus ruim en rustig.
De aansluiting in Eindhoven kon niet beter, de trein naar Helmond stond al te wachten en om half twaalf waren we weer thuis. Weer was een reis ten einde en moeten we het doen met de zeer prettige herinnering dat Uganda met z'n prachtige natuur en z'n vriendelijke bevolking.