Tokyo dag 1

Na een heerlijk nachtje slapen stonden we weer op tijd langs ons bed. Vandaag hadden we een volle dag voor de boeg. Na het ontbijt nam Remco de groep mee op een ontdekkingstocht door delen van de metropool. Vanaf het Ueno station namen we eerst de metro naar de zakenwijk Shinjuku. We wisten het al van beelden op televisie, maar hier zagen we in het echt hoe gedisciplineerd de Japanners zijn bij het uit- en instappen bij de metro. De wagons stoppen automatisch op aangegeven perrons waar de reizigers keurig in een rij staan te wachten. Er is er niet eentje die voor zal dringen. Vervolgens worden de mensen die uitstappen keurig en heel geduldig in de gelegenheid gesteld om uit te stappen waarna iedereen netjes achter elkaar de metrowagon in kan. De beelden waarop mensen door beambten in een metro worden geduwd hebben wij niet gezien.

We stapten uit in Shinjuku onder het NS Building, een wolkenkrabber met 30 verdiepingen waardoor dit een kleintje was in de wijk waar hij stond. Van buiten is het gebouw niet zo heel bijzonder, maar al snel zagen we waarom Remco de groep hier mee naar toe had genomen. Het bleken vier aparte wolkenkrabbers te zijn die wel een gezamenlijk dak hadden. Daarmee was een atrium gecreëerd van 30 verdiepingen! Een prachtig gezicht. 

In het atrium hangt ’s werelds grootste pendule. De firma Seiko heeft er een klok met klepel van maar liefst 29 meter hoog gebouwd. Altijd leuk voor een paar foto’s.

Onze volgende bestemming lag letterlijk om de hoek; het Tokyo Metropolitan Government Building, oftewel het regeringsgebouw voor de metropool Tokyo. Gezien de grootte van het geheel valt er heel wat te regeren in het gebouw. Het geheel omvat drie blokken. Het meest opvallende gebouw hebben de Japanners Main Building number 1 genoemd en telt maar liefst twee torens met ieder 48 verdiepingen. Het leek ons wel een beetje op een gigagrote kathedraal. Remco had ons hier mee naar toe genomen omdat we gratis met een lift naar een observatie platform op de 45e verdieping konden gaan. Ook hier bij de liften ging alles erg ordentelijk waardoor we a snel hoog en droog stonden om te genieten van het gigantische uitzicht. Zover als we konden kijken zagen we gebouwen. Dichtbij de kantoorkolossen van Shinjuku en verder weg wat lagere bebouwing zoals bijvoorbeeld tempeltjes tussen kantoorgebouwen. We konden zelfs heel erg ver in de verte het silhouet van Mount Fuji zien. De Japanners hadden op het observatiedek ook gedacht aan de inwendige mens en ook waren er diverse souvenirs winkeltjes. Nicky keek haar ogen uit bij een grote verzameling „Hello Kitty” prullaria.

Weer met beide benen op de begane grond bekeken we ook nog het Shinjuku Sumitomo Building. Ook hier had men een atrium ter hoogte van de gehele wolkenkrabber. Het leverde een prachtige foto op toen we vanaf de grond met de camera recht omhoog wezen.

Met de metro reisden we daarna naar een andere wijk in de stad. De mode- en uitgaansbuurt Shibuya was nu aan de beurt. Al snel nadat we bij station Harajuka waren uitgestapt liepen we over Omotesando, een straat met winkels waar men heel aparte kleding verkocht. Veel winkels hingen hier vol met een soort van poppenkleding maar dan in volwassen meisjesmaten of met heel extreme gothickleding. Het is ons bekend dat een deel van de Japanse jeugd zich graag extravagant kleedt en hier kon men die outfits aanschaffen. Leuk om eens rond te struinen. 

Wij hadden echter dorst gekregen van al die bezichtigingen en daarom liepen we de eerste de beste Starbucks binnen voor een lekkere cappuccino. Daarna keken we onze ogen nog uit bij de zogenaamde flagshipstores van grote internationale merken zoals o.a. Louis Vuiton etc. Ook in Takachita Street waren veel modewinkeltjes te vinden maar die hadden we nu wel genoeg gezien. Wat ze hier verkochten was leuk om te zie op een ander, maar niks voor ons.

Nabij het station van Shibuya werd het alsmaar drukker op straat. Het was op straat niks minder dan een krioelende mierenhoop met allemaal zakenmannetjes en -vrouwtjes in nette pakken en pakjes. Apart vonden we hier de zebrapaden. Je kon hier namelijk ook diagonaal een kruising overteken. Geniaal en we snappen niet waarom ze niet overal dit soort zebra’s hebben.

Vlakbij station Shibuya vonden we een standbeeld voor een hond. Hachiko is een hond van het Japanse ras Akita die als zeer trouw te boek staan. Hachiko begeleidde iedere ochtend zijn baasje, professor Ueno Hidesaburo naar het station en wachtte dan tot de trein wegreed. 's Middags ging hij dan weer naar het station om zijn baasje af te halen. Op zekere dag wachtte Hachiko weer op de trein, die echter zonder zijn baas in het station arriveerde. Zijn baasje was die dag aan een hartverlamming overleden. Tot zijn dood 9 jaar later ging Hachiko iedere middag naar het station om er op zijn baasje te wachten. Zo’n verhaal doet het erg goed in Japan en er lagen zelfs bloemen bij het standbeeld van Hachiko en het beeld had een rode sjerp om gekregen.

Nabij het station van Shibuya namen we voor vandaag afscheid van de groep want we wilden er ook nog met z’n tweeën op uit. We wilden nog een paar zaken zien en zagen af van een verdere rondleiding door Remco door de wijk waar we nu waren. We pakten de metro naar de wijk Chiyoda waar het keizerlijk paleis ligt. Het keizerlijk paleis is een voormalige vesting Edo maar nu woont de Japanse keizer er met zijn familie. Helaas is het paleis maar twee dagen per jaar voor bezoekers open en deze dag dus niet. We moesten het dus doen met wat foto’s van de gebouwen van een behoorlijke afstand. Toch was het uitzicht wel de moeite waard. De keizer heeft een aardig woninkje dachten we zo. Ook de bewakers die doodstil stonden waren ons doelwit. Lang bleven we er echter niet want er viel nog zoveel te zien in Tokyo. We liepen terug naar het centrale station in de stad waar het International Forum bovenop is gebouwd. Het is een multifunctioneel centrum met een hee aparte architectuur. Het bevat veel staal en glas en heeft de vorm van een scheepsromp.

De hoofdingang van het complex deed ook denken aan een röntgenfoto van een walvis.

Vlakbij het International Forum ligt de luxueuze winkelwijk Ginza. Ginza geldt zelfs als het meest luxueuze winkelgebied ter wereld. We vonden dan ook alle winkels van beroemde exclusieve winkelketens op modegebied. Wij hadden meer oog voor de electronica-zaken die hier ook in overvloed aanwezig waren. Zo keken we binnen bij een grote Sony winkel. Hier stonden alle producten van de beroemde Japanse firma uitgestald en er was veel bij wat we in Nederland nog niet konden kopen. Al om kwart over vijf was het donker in de stad en dat betekende dat de vele neonreclames ons nog meer opvielen. Het was een prachtig gezicht om door de wijk te slenteren en we namen dan ook veel foto’s. Tussendoor dronken we een paar keer wat waaronder weer een cappuccino bij Starbucks. Daar viel het ons op dat men kennelijk iedereen vertrouwd. We zaten lekker te zitten op de eerste verdieping van de koffieketen en daar zaten verschillende mensen met een laptop. Diverse keren zagen we dat de eigenaar van de laptop naar beneden ging om iets te bestellen en de computer gewoon op het tafeltje aan liet staan. Er was niemand maar dan ook niemand die de dure spullen ook maar met een vinger aanraakte of er zelfs maar naar keek. Zoiets zou in Nederland nooit kunnen. De laptop zou in no time verdwenen zijn. Gelukkig niet hier.

Doodmoe namen we het bezichtigen van Ginza de metro terug naar Ueno. Daar vonden we zonder veel moeite weer een leuk sushi-restaurant waar we weer heerlijk aten. We maakten het deze dag niet laat, daarvoor waren we te moe en we moesten de volgende dag erg vroeg op voor het bezoek aan de vismarkt van Tsukiji.