Naar Golden

Omdat we het in Radium wel gezien hadden, verplaatsten we ons maar weer eens een keer. Dit keer was het plaatsje Golden onze bestemming. Golden ligt vlak bij het Yoho NP en ligt op zo’n dikke 100 kilometer van Radium. Om kwart over tien reden we weg van de camping nadat we onze vuilwatertank nog eens hadden geleegd.

We waren nog maar net op weg toen Nicky langs de weg twee Whitetail deer mannetjes op een open plek in het bos zag staan. Ron keerde de camper zo snel als mogelijk en daardoor konden we de twee beesten, die ieder een groot gewei droegen, nog goed zien en vastleggen voor het nageslacht.

De weg naar Golden was prachtig en liep door het dal waar de Columbia rivier door heen stroomt. Tegen twaalven reden we Golden binnen en maakten eerst een stop bij het bezoekerscentrum. Daarna reden we door naar de Whispering Spruce campground. Dat was een camping met alle faciliteiten. We kozen voor een full hookup, maar sloten ons campertje nog niet aan omdat we deze middag nog met het ding gingen rijden.

Na een simpele lunch, reden we naar het Kicking Horse Mountain Resort op zo’n 3 kilometer buiten golden. Behalve dat je daar met een gondel naar boven kon, was er ook een grizzly bear refuge. Een grizzlybeer wilden wij wel zien. Voor 43 dollar kochten we kaartjes en omdat we nog niet bij het refuge terecht konden, gingen we eerst met de gondel naar 2600 meter omhoog.

Anders dan bij de eerdere gondelritjes die we hadden gemaakt, was het uitzicht hier magertjes. Natuurlijk waren er prachtige bergen, maar we waren inmiddels verwend en bovendien waaide er een koude wind. Na een kwartiertje hadden we het daarboven wel gezien en reden we weer omlaag, de warmte tegemoet.

Weer beneden dronken we wat waarna we in een stoeltjeslift stapten die ons in een kwartiertje naar het grizzly bear refuge bracht. Toen we uit de lift stapten werden we al meteen aangevallen door ontelbare muggen. De hele tijd dat we daar verbleven, zouden we veel last blijven houden van die rotbeesten. Gelukkig zagen we ook waar we voor gekomen waren, Boo, de grizzlybeer. Boo is een drie en een halfjarige grizzlywees die in een soort van reservaat woont en wordt bestudeerd. Dat reservaat is behoorlijk groot en daarom hadden we geluk dat we de beer zagen. Het beest kan zich gemakkelijk verschuilen in de weelderige begroeiing van het reservaat. Toen we aankwamen, was Boo aan het spelen in een poel, maar rende spoedig het bos in. Daarna was het even zoeken totdat Nicky de beer bij het hek waarnam, een heel eind van de meeste bezoekers vandaan. Hier hadden we de beer voor onszelf. Natuurlijk werd er druk gefotografeerd en gefilmd.

Weer beneden vonden we bijna alles gesloten en besloten we naar het stadje terug te rijden. Daar was namelijk nog een bijzondere houten voetgangersbrug te zien en die moest natuurlijk op de foto. Weer terug op de camping hebben we wat gedronken als aperitiefje. Omdat het gehakt nog steeds bevroren was, waren we genoodzaakt onze geplande spaghetti naar morgen te verplaatsen. In plaats daarvan werd het een soepje, een ei en een boterham met Nutella. 

De hele avond was het nog lekker weer en hebben we buiten gezeten. Daar werden nog enkele potjes Yahtzee gespeeld.