Golden en het Yolo NP

Vertrokken om 10 over 10 om het Yoho NP te gaan bekijken. De eerste stop in het nationale park was bij de Wapta Falls. Om daar te komen, moesten we met het campertje eerst een 2 kilometer lange gravelroad af en daarna nog een klein half uurtje lopen. De waterval in de Kicking Horse rivier was echter deze moeite meer dan waard. Deze waterval moet het niet van z’n hoogte hebben, want met een verval van 30 meter is hij in Canada een kleintje. Wat hem zo spectaculair maakte was het volume van het water dat naar beneden donderde. Door de grote hoeveelheid water die naar beneden viel, was er veel waternevel. Wat de waterval ook zo leuk maakte was dat we hier helemaal alleen waren. In Europa zouden bij een waterval van dit kaliber erg veel attracties zijn gemaakt. Hier waren we alleen met dit fraai staaltje natuurgeweld.

In het enige plaatsje in het park, Field tankten we benzine en pauzeerden we even. Daarna waren de Takakkaw Falls aan de beurt. Voordat we die konden bewonderen, moesten we een smalle en steile weg op. Onderweg stopten we nog om Spiral Mountain te zien. Dat is een berg waarin een spoorweg een spiraal maakt om binnen redelijke grenzen toch veel aan hoogte te winnen. We zagen wel een trein, maar de in- en uitgang van de tunnel was door de begroeiing niet zichtbaar.

Het spectaculairste deel van de weg naar de waterval waren twee haarspeldbochten die zo krap waren dat we de tweede niet in één keer konden halen en Ron de camper een keer moest steken om verder te kunnen. De Takakkaw Falls zelf waren ook de moeite waard. Hier speelde de hoogte wel een rol. Het water van het Waputik ijsveld valt hier maar liefst 254 meter omlaag. Het was niet gek dat er zoveel volk op af kwam en het was er dan ook een drukte van belang. Ter plekke gebruikten we ook onze lunch aan één van de vele picknicktafels die er stonden. Daar kwam een brutale eekhoorn op af die rustig bleef schooien terwijl hij of zij werd gefilmd.

De volgende stop deze dag was een natuurlijke brug die de Kicking Horse rivier uit de rotsen heeft uitgesleten. Door de kracht van het water zijn de rotsen van onderen uit weggesleten wat het idee van een brug heeft opgeleverd. We waren er net, toen er maar liefst drie bussen met toeristen werden gedropt. Toen was het zo druk, dat we maar zijn gegaan.

Emerald Lake ligt prachtig tussen de hoge toppen van het Columbia gebergte. Omdat het water van enkele gletsjers komt, is het water turkoois van kleur en lijkt daarmee erg veel op Moraine Lake. Omdat het hier drukker was, vonden we deze laatste toch nog het mooiste van de reis tot nu toe. Op een steiger aan de rand van het meer dronken we wat fris en keken naar de pogingen van anderen om een kano recht door het water te varen. Dat viel zo te zien nog niet mee. Na een wandeling langs een deel van het meer, reden we weer naar Golden naar de camping.

Daar had Ron nog heel wat werk met de reparatie van de waterslang die gisteren was gesprongen. Toen zijn pogingen het ding te repareren met Ducktape faalden, werd er naar Fraserway gebeld om toestemming te vragen een andere waterslang te kopen. Met verkregen toestemming hadden we even later een splinternieuwe slang en daarmee weer stromend water.

Na het eten zaten we wat te zitten in de camper toen er tot twee keer toe 4 bighorn sheep op de camping kwamen voorbij gelopen. Die kregen we dankzij alert reageren netjes op foto en film.