De Bazaars en nog wat meer moskeeën

Toen we wakker werden was het buiten droog maar toch was het ander weer dan gisteren. Toen scheen de zon. Nu was het zwaar bewolkt. Bij het ontbijt deden we weer ons best om zoveel als mogelijk eten naar binnen te werken zodat we er een tijdje tegen zouden kunnen. Tussen half tien en tien uur gingen we op pad. Eerste stop was bij de Blauwe Moskee. Daar waren we gisteren niet meer aan toe gekomen. Ver hoefden we er niet voor te lopen want de moskee lag letterlijk om de hoek van ons hotel. We hadden gedacht dat op een maandagmorgen er wat minder toeristen zouden zijn, maar dat idee werd al snel de grond in geboord toen we de grote groepen toeristen zagen die tegelijk met ons de Blauwe Moskee wilden bezoeken. Om binnen te komen moesten we eerst onze schoenen uit doen. We kregen een plastic zakje om daar onze schoenen in te doen maar Nicky had een rugzakje meegenomen voor de schoenen. Zodoende hoefden we er niet mee rond blijven lopen. Nicky moest een meegebracht hoofddoekje om zoals alle vrouwen. De moskee was zo groot dat ondanks de drukte er toch voldoende ruimte was om de moskee goed te kunnen zien. Vooral de koepels hoog boven ons waren mooi en we wisten meteen waarom dit bouwwerk de Blauwe Moskee werd genoemd. Het zag je letterlijk blauw voor de ogen vanwege de duizenden tegeltjes in die kleur. Aan lange draden die vanuit de koepels naar beneden liepen hingen gigantische kroonluchters. De vele lampjes aan die ornamenten gaven de ruimte een speciaal sfeertje.

Nadat we de Blauwe Moskee gezien hadden liepen we op ons gemak naar de volgende attractie, de Grote Bazaar. In een wirwar van 64 straatjes vind je hier duizenden winkeltjes. Toch was de bazaar niet helemaal wat we er ons van voorgesteld hadden. We hadden gezellige kleine winkeltjes in nauwe steegjes verwacht, maar sommige straten waren breed en de winkels groot en modern. Ook het aanbod bleef wat achter bij onze verwachtingen. Het waren voornamelijk juweliers, Turks fruit winkels en souvenirwinkeltjes waaraan we voorbij liepen. Toch was er ook nog wel anders te vinden. Als je de moeite nam om in de kleinere zijstraatjes te kijken, kwam je wel wat variatie tegen. In ėėn zo'n straatje vond Ron een koperen beeldje van een dansende Derwish. Het kleine beeldje moest 30 lira kosten en de verkoper wilde maar niet zakken met z'n prijs. Daarom liepen we weg en hij kwam niet eens achter ons aan. Dan niet. Gelukkig vonden we zo'n zelfde beeldje in een ander zaakje. Hier wilde de verkoper ook niet veel zakken met z'n prijs maar tenminste toch iets. Voor 25 lira kochten we de nieuwe aanwinst voor ons WC-museum.

Na ruim een uur in de Grote Bazaar rond gestruind te hebben liepen we via allerlei kleine straatjes verder. Wat ons opviel was dat je steeds dezelfde soort winkels bij elkaar had zitten. Zo liepen we door een wijkje met alleen winkeltjes met ijzeren ringen of allemaal koperslagers of verkopers van uniformen. Leuk om te zien. Al rondkijkend kwamen we uit bij de grote Süleymaniye Moskee. Dit grote bouwwerk ligt op een heuvel boven de stad. Ook hier moesten de schoenen uit en bij Nicky de hoofddoek op. Het interieur was wederom prachtig, maar leek wel op dat van de andere grote moskeeën. Waren we nu al moskeemoe aan het worden? Terwijl we daar waren werd het steeds drukker en het bleek dat er een gebedsdienst begon. Andere bezoekers mochten dan ook niet meer naar binnen. Wij knepen er tussenuit op weg naar de volgende bezienswaardigheid, de Kruidenbazaar.

Via allerlei kleine straatjes kwamen we eerst op een drukke markt uit die door tal van smalle straatjes liep. Dit was geen toeristen markt maar eentje voor de lokale bevolking. Die vonden we veel leuker dan het gemaakte van de Grote Bazaar. Je kon het zo gek niet bedenken of het werd hier ten koop aangeboden. Vooral goedkoop plastic speelgoed was goed vertegenwoordigd evenals hoesjes voor smartphones. Er was zelfs een winkelcentrum met alleen maar zaakjes waar ze telefoonhoesjes verkochten! De Kruidenbazaar was wel degelijk toeristisch maar desondanks toch heel leuk en vooral kleurrijk. Ook rook het er lekker naar al die specerijen. We werden door veel verkopers aangesproken maar nooit werden ze lastig. Als je vriendelijk nee knikte was het goed. Bij één van de vele Turks fruit winkeltjes kochten we een doosje met dat spul. Voor 10 lira werden we de eigenaren van een doos honing/pistache Turks fruit. Lekker dat dat spul was!

Na de Kruidenbazaar waren we aan wat eten toe. We vonden al snel een restaurant waar het druk was en dus het eten wel oké zou zijn. We zaten echter nog maar net aan een vierpersoons tafel toen er ongevraagd een Turkse troel bij ons kwam zitten die meteen een sigaret op stak. Daar waren wij niet van gediend en we stapten op, op zoek naar een ander eettentje. Dat vonden we zonder veel problemen. Lekker gezeten aan de straatkant aten we daar ieder een heerlijke döner kebab.

Met onze magen gevuld, liepen we daarna naar de Nieuwe moskee. Die lag pal naast de Kruidenbazaar. We wilden binnen een kijkje nemen maar we mochten niet naar binnen omdat er een dienst gaande was. Omdat we aan de oevers van de Bosporus stonden en aan de overkant van het water de wijk Beyoglu zagen liggen, besloten we de Galatabrug over te lopen om daar alvast een kijkje te nemen. We zouden later deze week nog een dag hier rond gaan kijken, maar we waren er nu toch, dus waarom niet alvast eventjes kijken. Over de gehele lengte van de brug stonden mensen te vissen. Talloze hengels hingen over de reling met hun haak in het water van de Bosporus. Dat leverde een leuk gezicht op al was de geur van al die dooie vissen wat minder aangenaam. Eenmaal aan de overkant in Beyoglu liep de weg steil omhoog. Op een gegeven moment kwamen we uit bij de Galatatoren uit de vijftiende eeuw. Je kon de toren in en vanaf een hoogte van 70 meter had je een mooi uitzicht over de immense stad. Er moest wel weer 18 lira worden betaald om met de lift naar boven te mogen. Het uitzicht boven was de moeite waard maar helaas was het wel behoorlijk heiig zodat de verder gelegen beroemde gebouwen in een grijze waas gehuld lagen. Toch waren we geruime tijd boven en maakten er veel foto's.

Weer beneden dronken we een lekkere cappuccino in een koffiebarretje voordat we weer terug liepen naar Sultanahmet. Onderweg kwamen we voorbij gelopen aan een design winkeltje waar veel voor half geld aangeboden werd. We kochten er een paar mooie pasjes houders en een notitieboekje voor weinig geld. Terug in Sultanahmet liepen we weer naar de Nieuwe moskee. Nu mochten we wel naar binnen wat we dan ook deden. Na 10 minuten stonden we weer buiten en liepen door luxe winkelstraten terug naar ons hotel. Onderweg kwamen we nog een kleine demonstratie tegen. Er was twee keer meer ME dan dat er demonstranten waren. Toch bleef het bij wat schreeuwen en werd er gelukkig niet geknokt.

Omstreeks half vijf waren we terug in het hotel en werden de gemaakte foto's bekeken en rustten we wat uit. We hadden tenslotte meer dan 12 kilometer door de stad gesjouwd.

's Avonds gingen we weer uit eten in één van de vele restaurantjes in de zijstraatjes van de Divanyolu Caddesi. Gisteren hadden we een restaurant gezien waar het volle bak was en dat is meestal niet voor niets. Daar gingen we dan ook naar toe. Nu was het er niet zo druk, maar toch namen we er plaats. We bestelden Iskender kebab die overheerlijk was. Toen we om de rekening vroegen kregen we eerst nog ieder een gratis glas thee. Dat betrof appelthee en sinasappelthee. Vooral de appelthee was lekker. Zo lekker dat we op weg naar ons hotel in een winkeltje een doos van die thee kochten. Weer terug op de hotelkamer waren we nog lang zoet met de voorbereidingen voor morgen. Dan gaan we naar het moderne Istanbul, naar de wijk Beyoglu.