Pieterpad, 12e etappe

Bijna het einde van dit jaar en een mooie gelegenheid om nog twee etappes van het Pieterpad te lopen. Dat was de gedachte toen we enkele weken geleden een nachtje in een hotel in Almen boekten. Met de etappes 12 en 13 zouden we namelijk precies op de helft van dit lange afstands wandelpad zijn. We kunnen ons dan volgend jaar richten op de tweede helft en hem misschien wel uitlopen. Nadeel van vooruit boeken is dat je geen notie hebt van de weersomstandigheden waaronder je moet lopen. Toch waren de vooruitzichten niet heel erg ongunstig.

Om kwart over negen vertrokken we vanuit huis om naar het plaatsje Laren in Gelderland te rijden. In dit plaatsje woonde Albert Mol tot aan zijn dood. We merken dat we langzaamaan zuidelijker komen want in een uur en een kwartier waren we in Laren. 

Gelukkig zijn de urenlange ritten naar een startplaats verleden tijd. Toch waren we er nog niet. Laren was de bestemming voor de 12e etappe en wij moesten nog met het openbaar vervoer naar Holten, de startplaats voor vandaag. Via de app 9292 hadden we een reisschema opgevraagd, maar toen we in het bushokje aan de Dorpstraat stonden, zagen we een andere mogelijkheid, een rechtstreekse busverbinding naar Holten. Die bleek echter niet meer te bestaan en moesten we toch via Deventer naar Holten reizen. Daar deden we ongeveer een uur over zodat het al bijna twaalf uur was toen we in Holten uit de trein stapten.

Voordat we aan de etappe begonnen dronken we in een cafeetje nog een cappuccino en maakten en passant dankbaar gebruik van de aanwezige toilet voorzieningen. Toen we buiten kwamen merkten we pas hoe hard het waaide. Dat was nog niet het ergste, we zouden die straffe wind de hele tijd op kop hebben. We waren goed aangekleed maar toch hadden we het in het begin niet heel warm. De eerste kilometer liepen we dwars door Holten. Op een paar leuke boerderijtjes na was er niet veel bijzonders te zien. Gelukkig liepen we wel de hele tijd op een verharde ondergrond. Dat vinden we toch het fijnste lopen.

Tussen Holten en Laren zijn geen andere plaatsjes en afgezien van wat boerderijen troffen we geen bewoning. Ook zagen we geen andere wandelaars en dat was voor het eerst sinds we het Pieterpad lopen. Kennelijk is het wandelseizoen een beetje voorbij. Nadat  we de A1 waren overgestoken liepen we een tijdje langs een riviertje, de Schipbeek over een mooie beukenlaan die de grens tussen Overijssel en Gelderland vormt. Het volgende traject was een lange en saaie rechte weg die maar liefst twee en een halve kilometer lang was. Daar kwam nog bij dat de wind er  volop op onze kop stond en dat het begon te regenen. Even hadden we niet heel veel plezier in het lopen.

Gelukkig liepen we aan het einde van die lange rechte weg door wat bossen waardoor we niet zo veel last hadden van de harde wind die met windstoten van zo'n 60 kilometer per uur waaide. Nadeel was dan weer wel dat de harde weg verleden tijd was en de ondergrond drassig was. Zo is het altijd wel wat. 

Mooi was het landgoed met daarop Huis Verwolde, een soort kasteeltje. Net op het moment dat we daar waren kwam de zon wat door de wolken heen waardoor het licht er erg mooi was. Na het kasteeltje volgde nog een erg drassig pad maar daarna kwam Laren in zicht. Gelukkig was het voornamelijk droog gebleven maar tegen de tijd dat we het dorp in liepen werd de lucht steeds donkerder. Na wat foto's van het standbeeld van Albert Mol en nadat we de tijd op onze smartphone hadden gestopt nadat we ruim 15 kilometer hadden gelopen, gingen we wat drinken in een café. We waren nog maar net binnen toen de hemelsluizen open gingen en het, samen met de harde wind, gruwelijk noodweer werd. Wij zaten echter lekker warm binnen aan een verdiend drankje en een stuk appelgebak en een Brusselse wafel. Omdat het weer niet beter werd namen we nog een tweede drankje voordat we in onze auto stapten om naar het door ons geboekte hotel in Almen te rijden. 

Onze kamer was netjes maar wel wat eenvoudig. De douche was echter heerlijk en de WiFi goed, dus wij vonden het prima. Behalve de hotelkamer hadden we bij onze boeking er ook het diner bij geboekt. Daarom konden we zo rond half zeven aansluiten aan de uitgebreid dinerbuffet. Hoewel geen haute cuisine, was het wel lekker. De rest van de avond waren we te vinden op de hotelkamer waar we wat TV keken voordat we op tijd gingen slapen. Morgen de 13e etappe naar Vorden. Hopelijk is de wind dan wat gaan liggen.