Ron & Nicky op reis

Toen we wakker waren en naar de ontbijtzaal liepen zagen we tot onze opluchting dat het weer helemaal zo slecht nog niet was. Er zat zelfs wat blauw in de lucht. Het ontbijt was simpel maar voldeed wel. Stiekem staken we een extra broodje en een ei in onze jaszakken zodat we ook nog wat eten voor onderweg hadden. Nadat we waren uitgecheckt reden we naar Vorden. We parkeerden onze auto bij het kasteel van Vorden wat de eindbestemming was van deze etappe. Van daar uit moesten we een kilometer teruglopen naar het treinstation. Vijf minuten in de trein brachten ons naar Ruurlo. Daar stapten we na een paar minuten wachten op de bus richting Borculo. Van tevoren hadden we ons druk gemaakt of we in Borculo de aansluiting naar Laren wel zouden halen. Misten we die, dan zouden we een vol uur moeten wachten. Gelukkig vertelde de buschauffeur dat we rustig konden blijven zitten omdat hij vanaf Borculo, onder een ander busnummer, door zou rijden naar Laren. Daardoor waren we om iets over elve

Bijna het einde van dit jaar en een mooie gelegenheid om nog twee etappes van het Pieterpad te lopen. Dat was de gedachte toen we enkele weken geleden een nachtje in een hotel in Almen boekten. Met de etappes 12 en 13 zouden we namelijk precies op de helft van dit lange afstands wandelpad zijn. We kunnen ons dan volgend jaar richten op de tweede helft en hem misschien wel uitlopen. Nadeel van vooruit boeken is dat je geen notie hebt van de weersomstandigheden waaronder je moet lopen. Toch waren de vooruitzichten niet heel erg ongunstig. Om kwart over negen vertrokken we vanuit huis om naar het plaatsje Laren in Gelderland te rijden. In dit plaatsje woonde Albert Mol tot aan zijn dood. We merken dat we langzaamaan zuidelijker komen want in een uur en een kwartier waren we in Laren.  Gelukkig zijn de urenlange ritten naar een startplaats verleden tijd. Toch waren we er nog niet. Laren was de bestemming voor de 12e etappe en wij moesten nog met het openbaar vervoer naar Holten, d

De laatste dag alweer van deze trip naar Istanbul. Toen we wakker werden en uit het raam van onze kamer keken zagen we een gordijn van regen naar beneden komen vallen. Dat was even een tegenvaller. Onze vlucht naar Amsterdam zou pas laat in de middag vertrekken en we wilden de morgen nog in Sultanahmet door brengen. Dat werd nu dus een wandeling in de regen. Bij het ontbijt bleek dat we de enige gasten waren in hotel Perula. We kregen ons ontbijt weer op een bordje in plaats van een buffet. Dat was wel balen, want het buffet was veel uitgebreider. Na het ontbijt checkten we eerst uit, betaalden de rekening en gaven onze koffers in bewaring. Met de jassen goed dicht en een petje op tegen de regen liepen we door een deel van Sultanahmet waar we nog niet waren geweest. We waren op zoek naar een moskee die de kleine Haghia Sofia werd genoemd. Die konden we niet meteen vinden. Wel vonden we een andere moskee die er van buiten wel mooi uit zag maar waar we niet naar binnen konden. 

Toen we 's ochtends in de ontbijtruimte kwamen was er niks geen buffet zoals dat de afgelopen vijf dagen wel het geval was geweest. Bleek dat er in het hotel slechts vier gasten verbleven en voor die vier wilde men geen heel buffet klaar zetten. In plaats daarvan kregen we ieder een bord met daarop vanalles wat zoals kaas, vlees, komkommer, tomaat en olijven. De receptionist vroeg ook nog of we een ei wilden, maar dat daar bleef het bij. Gelukkig was er wel voldoende koffie en bracht de man nog spullen na als we daar om vroegen. Zodoende hadden we na afloop van het ontbijt toch nog uitgebreid gegeten.  Vandaag konden we rustig opstarten. Pas om half elf zouden we worden opgehaald voor een excursie met boot en bus. Ruim op tijd zaten we in de lobby en gelukkig kwam de bus netjes op tijd. Buiten was het prima weer hoewel de beloofde zon nog wel achter de wolken schuil ging. Nadat wij waren ingestapt  stopte de bus nog op een paar plekken om andere passagiers op te halen. Tegen h

We sliepen lekker maar de imam die 's ochtends om zes uur via een grote geluidsinstallatie aan het janken was om gelovigen tot gebed te bewegen bleef deze dag wel erg lang aan de gang. De man allerlei slechts toewensend vielen we gelukkig nog even in slaap tot een uur of acht. Toen we een blik uit het raam wierpen zagen we dat het regende. Dat was even een tegenvaller. Eerst ontbeten we maar op ons gemak en gooiden daarna het geplande programma om. We wilden namelijk eerst naar de Aziatische kant van Istanbul, naar de wijk Üsküdar en daarna naar het Archeologiemuseum. Nu we die regen zagen, besloten we eerst maar naar het museum te gaan in de hoop dat het later op de dag droog zou worden zodat we naar Üsküdar konden varen.  Bij het Archeologiemuseum wachtte ons een teleurstelling. Meer dan de helft van het museum was niet toegankelijk vanwege grootschalige restauratie werkzaamheden. En net in het deel waar de mooiste museumstukken stonden. Toch kochten we maar een kaartje vo

Na weer een uitgebreid ontbijt liepen we om kwart voor tien het hotel uit en namen op de Divanyolu de tram naar Kabatasj aan de overkant van de Bosporus. We namen de tram omdat het best een eind lopen was. Nu zijn we dat wel gewend maar als je dan ook nog de hele dag moet slenteren wordt het toch een beetje veel van het goede. Voor 4 lira per persoon werden we naar Kabatasj gereden. Daar stapten we uit en liepen het laatste eindje naar onze eerste bestemming voor vandaag; het Dolmabahce paleis. Dit gigantisch grote paleis werd in de negentiende eeuw gebouwd als nieuw paleis voor de Ottomaanse sultans. Die hadden voorheen in het Topkapi paleis gewoond, maar daar ontbrak het aan modern comfort en daarom moest er een nieuw paleis komen. De laatste zes sultans hebben in het Dolmabahce gewoond evenals de Turkse vader des vaderlands, Kemal Atatürk. Die blies daar in 1938 ook z'n laatste adem uit. Voor 40 lira kochten we een combi ticket zodat we niet alleen toegang kregen tot het pale

Toen we wakker werden was het buiten droog maar toch was het ander weer dan gisteren. Toen scheen de zon. Nu was het zwaar bewolkt. Bij het ontbijt deden we weer ons best om zoveel als mogelijk eten naar binnen te werken zodat we er een tijdje tegen zouden kunnen. Tussen half tien en tien uur gingen we op pad. Eerste stop was bij de Blauwe Moskee. Daar waren we gisteren niet meer aan toe gekomen. Ver hoefden we er niet voor te lopen want de moskee lag letterlijk om de hoek van ons hotel. We hadden gedacht dat op een maandagmorgen er wat minder toeristen zouden zijn, maar dat idee werd al snel de grond in geboord toen we de grote groepen toeristen zagen die tegelijk met ons de Blauwe Moskee wilden bezoeken. Om binnen te komen moesten we eerst onze schoenen uit doen. We kregen een plastic zakje om daar onze schoenen in te doen maar Nicky had een rugzakje meegenomen voor de schoenen. Zodoende hoefden we er niet mee rond blijven lopen. Nicky moest een meegebracht hoofddoekje om zoals

Na een heerlijke nacht slapen waren we helemaal klaar voor onze eerste volle dag in Istanbul. Er moest eerst nog wel ontbeten worden. Het Turkse ontbijtbuffet in het hotel was uitgebreid. Behalve de gewone zaken die je meestal in een ontbijtbuffet aantreft, waren er ook tal van typische Turkse zaken zoals ingelegde groenten, gedroogd fruit, olijven maar ook baklava en ander zoet gebak. Er lagen zelfs spruitjes die door Ron natuurlijk zorgvuldig werden vermeden. Na het ontbijt was het al bijna tien uur en hoog tijd voor de geplande bezichtigingen. We begonnen op de Hippodrome met z'n twee obelisken. Het was, geheel tegen de voorspellingen in, heerlijk weer en een jas was eigenlijk niet nodig. Zoals we hadden verwacht werden we regelmatig aangesproken door mensen die iets van ons wilden hebben en steeds werd er gevraagd waar we vandaan kwamen. Wij bleven vriendelijk weigeren en we werden dan ook steeds verder netjes met rust gelaten. Onze eerste bezichtiging voor vandaag was h

Zo langzamerhand is het een traditie dat we in december er nog een weekje tussen uit gaan. Omdat we alle grote steden in west Europa al zo'n beetje gehad hebben, moeten we het steeds verder weg zoeken. Zodoende kwamen we voor ons decemberreisje van dit jaar uit bij Istanbul. De Turkse wereldstad, die zowel in Europa als in Azië ligt, heeft tal van bezienswaardigheden op haar grondgebied en omdat we nog nooit in Turkije waren geweest, besloten we om naar Istanbul af te reizen. Op het internet zochten en vonden we een vlucht en een leuk hotel waarna het wachten was op de 6e december, de dag dat we konden vertrekken.  Vandaag was het dan zover. Al om tien voor zes ging de wekker af en om zeven uur al liepen we door een nog verlaten Helmond naar het NS station voor de trein naar Schiphol. Die reis verliep voorspoedig. Er was nauwelijks volk in de trein en deze keer waren er voor de verandering ook eens een keer geen storingen of werkzaamheden aan het spoor. Keurig op tijd waren

Deze ochtend konden we rustig aan doen. De etappe naar Holten is slechts 15 kilometer lang. Toch werden we zo rond acht uur wakker waardoor we om half negen al in de ontbijtruimte zaten en al voor half tien aan de wandeling begonnen. We liepen vanuit het hotel terug naar de kerk in het centrum van Hellendoorn en schakelden daar de GPS apparatuur in. De weerdeskundigen hadden voor deze dag bijzonder veel regen voorspeld maar ze hadden het compleet bij het verkeerde eind gehad. Het was droog en ook de temperatuur was hoog genoeg om lekker in een truitje te kunnen lopen. Het was zelfs zo warm dat we al snel liepen te zweten. Dat kwam echter niet alleen door de temperatuur. Het pad dat we moesten volgen liep steeds maar weer omhoog. We liepen dan ook over de Sallandse Heuvelrug. Ook deze etappe zouden het voornamelijk bossen zijn waar we doorheen moesten. Toch was er onderweg wel wat interessants te zien zoals het voormalig Rijkswerkkamp Twilhaar. Hier werden in de Tweede Wereldoorlog v

We sliepen heerlijk in hotel Wildthout. Daardoor werden we wellicht ook pas laat wakker. Dat gaf echter niks. We hadden vandaag alle tijd. We konden toch niet voor drie uur in het hotel in Hellendoorn terecht. We ontbeten op ons gemak en stopten heel wat voedsel naar binnen. Niet alleen gaf dat meteen energie voor de 10e etappe, we hoefden dan ook niet zo uitgebreid te lunchen en dat scheelde weer wat geld. Dat Pieterpad is al duur genoeg. Omstreeks half tien liepen we het hotel uit, terug naar Ommen om daar het pad verder te gaan volgen. Het weer zat niet mee. Ja, het was droog, maar ook gruwelijk mistig. Van het centrum van Ommen hebben we niks gezien. Te mistig en op deze zondagmorgen was er ook geen hond op straat. We besloten meteen aan de wandeling te beginnen. Dat betekende een stuk terug lopen in de richting waar we vandaan kwamen. Na een kilometertje waren we de bebouwde kom van Ommen uit en liepen we langs fraaie huizen en boerderijen en velden die toch wel iets moois ha

Een lang weekend is een ideaal moment om weer eens wat etappes van het Pieterpad te lopen en omdat het half oktober vaak prima wandelweer kan zijn, hadden we in augustus al twee overnachtingen geboekt zodat we gedurende drie dagen weer konden wandelen. We waren in Hardenberg gebleven en dus moesten we daar eerst naar toe. Deze keer niet met de auto maar met de trein. Zowel Hardenberg als de eindplaats van de derde te lopen etappe, Holten, zijn in het bezit van een treinstation en ons leek dat wel zo ontspannend reizen met de trein. Dat viel echter tegen zoals wel vaker als je afhankelijk bent van NS en Prorail. Al op het perron in Helmond kregen we te horen dat de werkzaamheden die Prorail uitvoerde tussen ’s-Hertogenbosch en Utrecht waren uitgelopen en dat we dat traject met een bus zouden moeten afleggen. Daar ging ons reisschema en bovendien zouden we pas veel later aan de 9e etappe kunnen beginnen. Ook in de trein van Eindhoven naar Den Bosch werd nog omgeroepen dat we met bus