Een dagje Porto
Dankzij een paar oordoppen sliepen we prima. Die waren nodig omdat onder het raam van onze hotelkamer een kroeg zit. Een gezellige kroeg zo te horen. We sliepen wel zo’n 10 uur aan een stuk. Het zal nodig zijn geweest. Maar fris en fruitig stonden we op, klaar voor een dag Porto. Na een uitstekend ontbijt in het hotel liepen we het centrum van de stad in. Buiten was het al weer prachtig weer.
Direct naast het Sao Bento ligt de Igreja dos Congregados waarvan de voorkant helemaal bekleed is met Azulejos, de bekende Portugese blauwe tegeltjes. De Portugese variant van ons Delfts blauw. Mooi om te zien. Ook binnen was het er mooi. Verder ging het naar het stadhuis met de naam van de stad in grote letters. Hier waren we gisteren ook al, maar Nicky wilde toch eens proberen om daar een foto te maken zonder mensen er op. Ook vandaag lukte haar dat niet. Achter het stadhuis ligt de Igreja da Trindade. Het drukke barokke interieur was mooi, maar filmen mocht er niet. Waarom bleef een raadsel, dus het bleef bij kijken.
Langs alle wegversperringen vanwege bouwactiviteiten zochten we ons een weg door de stad. Het leek wel of de hele stad werd gerenoveerd. In Porto zijn bijna net zoveel bouwwerkzaamheden als Baustellen op de Duitse snelwegen. Toch kwamen we via via uit bij de bekende Igreja e Torre dos Clerigos uit, waarvan je de toren door heel de stad kunt zien, zo hoog is die. Je kon de toren beklimmen. Daar moest dan wel €13 voor betaald worden. Dat deden we maar niet.
Een eindje verderop werd ons oog getrokken door een lange rij mensen die zelfs dwars over de straat stond. Nieuwsgierig naar wat daar te zien viel, gingen we kijken. Bleek dat daar één van ‘s werelds mooiste boekhandels zat; Livraria Lello. Al die mensen hadden er €3 voor over om even in een boekwinkel te mogen kijken. Toen we later die winkel bekeken op het internet, zagen we wel hoe mooi die was, maar om in een lange rij aan te sluiten, ging ons te ver. Wij bekeken de fontein de Fonte dos Leões met de Igreja do Camo die vlak daarbij lagen en zeker zo mooi waren.
Omdat het tegen elven liep, was het tijd voor een bak koffie. We vonden een vestiging van Starbucks waar we even konden uitrusten van onze tocht door de stad tot zover.
We wilden naar de oevers van de Douro lopen en via de Rua das Flores liepen we in ieder geval de goeie kant op. We hadden geen kaart bij ons en liepen op het gevoel. Het water was laag, dus als we bij het water wilden komen, moesten we dalen. Die redenatie werkte prima. Echter voordat we bij de Douro waren, passeerden we nog de Mercado Ferreira Borges. Hier was echter niks meer van een markt te vinden en was het enkel een expositieruimte geworden. Het nabijgelegen Palacio da Bolsa was dicht vanwege een evenement, dus waren we snel klaar op dat plein.
Tegen de tijd dat we bij de Douro uitkwamen, was het weer hoogtijd voor een drankje. Het was tenslotte weer behoorlijk warm geworden. We vonden een groot en schaduwrijk terras met wel 20 man personeel.
Daar zaten we heerlijk uit de zon met een ijskoud drankje bij te komen. We hadden niet verwacht dat het zo warm zou zijn hier. Het is tenslotte al herfst. Weer uitgerust en opgefrist liepen we langs de oevers naar de beroemde Ponte Luiz I en liepen daar over heen naar de andere kant van de rivier. En zo kwamen we uit in Gaia, het stadsdeel waar de grote porthuizen zijn te vinden. Toen we hier 18 jaar geleden waren, was er niks te doen. Nu was het één en al restaurants en terrassen. Wel gezellig allemaal. Wij vonden in een overdekte markthal een soort van foodcourt met allemaal Portugees voedsel. Bij een stalletje met Portugese kazen, kochten we lekker broodjes en een kaasplankje bij wijze van lunch. De Portugese kaas is wel wat flauwer dan onze Nederlandse, merkten we.
Al slenterend langs de oevers kwamen we weer in de wijk Ribeira uit waar we besloten om via smalle en nog smallere steegjes in de richting van ons hotel te lopen. Hoewel we geen kaart hadden, kwamen we goed uit en besloten daarna om naar onze kamer te gaan. Het was buiten bloedheet en we konden wel wat rust gebruiken.
Aan het einde van de middag trokken we er weer op uit. Zonder plan trokken we weer de stad in en kwamen op plekken waar we nog niet eerder waren geweest. Zo aan het einde van de middag zoeken de Portugezen massaal de terrassen op en het was dan ook erg druk op de pleinen. Ook in een grote en lange winkelstraat was het erg druk. Leuk was dat we daar het hotel van ons vorig verblijf in Porto vonden. Ook vonden we bij toeval een grote overdekte markt. Uiteraard namen we daar een kijkje.
Zonder te weten waar we precies naar toe liepen, kwamen we uit bij het stadhuis, waar we ‘s ochtends ook al waren geweest en wisten we weer waar we ergens in de stad waren. Vandaar uit liepen we naar hetzelfde restaurantje als waar we gisteren hadden gegeten en vonden weer een plekje op het terras. Het eten smaakte weer prima. Helemaal voldaan slenterden we terug naar het hotel om daar een rustige avond te hebben. Morgen gaat het beginnen en is het gedaan met de rust.
Direct naast het Sao Bento ligt de Igreja dos Congregados waarvan de voorkant helemaal bekleed is met Azulejos, de bekende Portugese blauwe tegeltjes. De Portugese variant van ons Delfts blauw. Mooi om te zien. Ook binnen was het er mooi. Verder ging het naar het stadhuis met de naam van de stad in grote letters. Hier waren we gisteren ook al, maar Nicky wilde toch eens proberen om daar een foto te maken zonder mensen er op. Ook vandaag lukte haar dat niet. Achter het stadhuis ligt de Igreja da Trindade. Het drukke barokke interieur was mooi, maar filmen mocht er niet. Waarom bleef een raadsel, dus het bleef bij kijken.
Langs alle wegversperringen vanwege bouwactiviteiten zochten we ons een weg door de stad. Het leek wel of de hele stad werd gerenoveerd. In Porto zijn bijna net zoveel bouwwerkzaamheden als Baustellen op de Duitse snelwegen. Toch kwamen we via via uit bij de bekende Igreja e Torre dos Clerigos uit, waarvan je de toren door heel de stad kunt zien, zo hoog is die. Je kon de toren beklimmen. Daar moest dan wel €13 voor betaald worden. Dat deden we maar niet.
Een eindje verderop werd ons oog getrokken door een lange rij mensen die zelfs dwars over de straat stond. Nieuwsgierig naar wat daar te zien viel, gingen we kijken. Bleek dat daar één van ‘s werelds mooiste boekhandels zat; Livraria Lello. Al die mensen hadden er €3 voor over om even in een boekwinkel te mogen kijken. Toen we later die winkel bekeken op het internet, zagen we wel hoe mooi die was, maar om in een lange rij aan te sluiten, ging ons te ver. Wij bekeken de fontein de Fonte dos Leões met de Igreja do Camo die vlak daarbij lagen en zeker zo mooi waren.
Omdat het tegen elven liep, was het tijd voor een bak koffie. We vonden een vestiging van Starbucks waar we even konden uitrusten van onze tocht door de stad tot zover.
We wilden naar de oevers van de Douro lopen en via de Rua das Flores liepen we in ieder geval de goeie kant op. We hadden geen kaart bij ons en liepen op het gevoel. Het water was laag, dus als we bij het water wilden komen, moesten we dalen. Die redenatie werkte prima. Echter voordat we bij de Douro waren, passeerden we nog de Mercado Ferreira Borges. Hier was echter niks meer van een markt te vinden en was het enkel een expositieruimte geworden. Het nabijgelegen Palacio da Bolsa was dicht vanwege een evenement, dus waren we snel klaar op dat plein.
Tegen de tijd dat we bij de Douro uitkwamen, was het weer hoogtijd voor een drankje. Het was tenslotte weer behoorlijk warm geworden. We vonden een groot en schaduwrijk terras met wel 20 man personeel.
Daar zaten we heerlijk uit de zon met een ijskoud drankje bij te komen. We hadden niet verwacht dat het zo warm zou zijn hier. Het is tenslotte al herfst. Weer uitgerust en opgefrist liepen we langs de oevers naar de beroemde Ponte Luiz I en liepen daar over heen naar de andere kant van de rivier. En zo kwamen we uit in Gaia, het stadsdeel waar de grote porthuizen zijn te vinden. Toen we hier 18 jaar geleden waren, was er niks te doen. Nu was het één en al restaurants en terrassen. Wel gezellig allemaal. Wij vonden in een overdekte markthal een soort van foodcourt met allemaal Portugees voedsel. Bij een stalletje met Portugese kazen, kochten we lekker broodjes en een kaasplankje bij wijze van lunch. De Portugese kaas is wel wat flauwer dan onze Nederlandse, merkten we.
Al slenterend langs de oevers kwamen we weer in de wijk Ribeira uit waar we besloten om via smalle en nog smallere steegjes in de richting van ons hotel te lopen. Hoewel we geen kaart hadden, kwamen we goed uit en besloten daarna om naar onze kamer te gaan. Het was buiten bloedheet en we konden wel wat rust gebruiken.
Aan het einde van de middag trokken we er weer op uit. Zonder plan trokken we weer de stad in en kwamen op plekken waar we nog niet eerder waren geweest. Zo aan het einde van de middag zoeken de Portugezen massaal de terrassen op en het was dan ook erg druk op de pleinen. Ook in een grote en lange winkelstraat was het erg druk. Leuk was dat we daar het hotel van ons vorig verblijf in Porto vonden. Ook vonden we bij toeval een grote overdekte markt. Uiteraard namen we daar een kijkje.
Zonder te weten waar we precies naar toe liepen, kwamen we uit bij het stadhuis, waar we ‘s ochtends ook al waren geweest en wisten we weer waar we ergens in de stad waren. Vandaar uit liepen we naar hetzelfde restaurantje als waar we gisteren hadden gegeten en vonden weer een plekje op het terras. Het eten smaakte weer prima. Helemaal voldaan slenterden we terug naar het hotel om daar een rustige avond te hebben. Morgen gaat het beginnen en is het gedaan met de rust.
Reacties