Naar Porto voor de Camino Portuguès
De komende twee weken gaan we de Camino Portuguès lopen we starten in Porto en lopen naar Santiago de Compostela in Spanje, een afstand van 248 kilometers.
Zoals gewoonlijk sliepen we slecht in de nacht voor vertrek van een reis. Allebei waren we gedurende de nacht geruime tijd wakker en keken de klok naar het tijdstip van half zes. Toch waren we op één of andere manier weer in slaap gevallen, want toen de wekker ging, schrokken we wakker. Een beetje brak stonden we op en omdat alles al klaar stond waren we al iets over zessen vertrek-gereed.
Met onze rugzakken om onze schouders liepen we door een nog verlaten Helmond naar het treinstation. Daar zagen we een Intercity voor onze neus vertrekken. Geen probleem want 12 minuten laten kwam de trein die we eigenlijk moesten hebben. Afgezien van een chagrijnige buschauffeur verliep de reis naar Eindhoven AirPort probleemloos. We hadden lange rijen reizigers verwacht, maar tot onze verbazing was het er erg rustig. Eerst gingen we naar Starbucks voor de inmiddels traditionele cappuccino. Daarna konden we zelf onze rugzakken labelen en op de band zetten. Daar waren we vast van af. Nu maar hopen dat we ze in Porto weer terug zouden zien. Vervolgens door naar de security check, de grote bottleneck op het vliegveld en reden van lange rijen wachtenden en gemiste vluchten. Wij hadden echter geluk. Niks geen lange rijen en binnen een kwartier waren we door de security heen. Gevolg; twee en een half uur wachten in de vertrekhal op onze vlucht, maar dat was vele malen beter dan je vlucht missen, toch?
De vlucht vertrok een kwartiertje later dan gepland en was saai. Er was geen entertainmentsysteem aan boord en er viel niks te lezen. Naast een spelletje spelen op de smartphone en proberen wat te dutten, was er niks te doen. Gelukkig duurde de vlucht maar 2 uur en tien minuten.
In Porto was het prachtig weer. Onze rugzakken hadden we snel en er waren geen formaliteiten zodat we al snel in het metrostation stonden voor de rit naar het centrum van Porto. Daar was het echter chaos. Er werden alleen kaartjes verkocht middels een ingewikkelde automaat en veel mensen hadden de grootste moeite om een ticket uit de machines te krijgen. Ons lukte het wel, maar we kregen maar 1 kaartje in plaats van twee, hoewel we daar wel voor hadden betaald. We vertikten het om weer in de lange rij wachtenden aan te sluiten en besloten dan maar zo in de metro te stappen. Dat ging overigens zonder problemen. Nergens werd je kaartje gecontroleerd.
En zo stonden we rond half twee op een plein bij het eindstation van de metro, ergens in de stad. Met behulp van de smartphone liepen we naar het door ons geboekte hotel. Dat viel nog niet mee omdat er grootschalige werkzaamheden in het centrum waren en er veel was afgesloten, ook voor voetgangers.
Nadat we waren ingecheckt in ons hotel, vlakbij de kathedraal, liepen we naar een gezellig straatje vol met restaurants en terrasjes. Lekker gezeten onder een parasol aten we een broodje, weggespoeld met een koud drankje. Daarna bekeken we het Sao Bento station, dat aan de overkant van de weg lag. Vooral de grote blauwe mozaïeken waren prachtig.
In de prachtige Sé kathedraal kochten we ons pelgrimspaspoort waar de eerste stempel al in stond. We slenterden geruime tijd door de verschillende zalen en kamers van de kathedraal en keken onze ogen uit. Een steile afdaling door smalle straatjes bracht ons bij de oevers van de rivier de Douro. Hier was het helemaal kermis, zoveel restaurantjes en terrasjes. Wij zaten met een drankje aan de oever en bekeken alle drukte hier. Hier gaan we morgen beslist nog een keer naar toe.
Om bij het hotel te komen, moesten we weer flink klimmen. Gelukkig konden we het eerste stuk met een lift, maar de tweede helft was het stevig trappen lopen. Daarom, maar ook vanwege de hitte, waren we kletsnat van het zweet. Daarom douchten we eerst op onze kamer voordat we uit gingen eten.
Vlakbij ons hotel vonden we een prima terras bij een luxe hamburgertent. We aten er heerlijk waarna we nog een klein rondje door de buurt liepen om wat mooi aangelichte gebouwen te fotograferen. Daarna was het tijd om terug naar onze kamer te gaan, zeker omdat we met een uur tijdsverschil te maken hadden waardoor dit toch wel een lange dag was geworden. Morgen hebben we nog de hele dag in Porto. Daarna begint onze camino.
Zoals gewoonlijk sliepen we slecht in de nacht voor vertrek van een reis. Allebei waren we gedurende de nacht geruime tijd wakker en keken de klok naar het tijdstip van half zes. Toch waren we op één of andere manier weer in slaap gevallen, want toen de wekker ging, schrokken we wakker. Een beetje brak stonden we op en omdat alles al klaar stond waren we al iets over zessen vertrek-gereed.
Met onze rugzakken om onze schouders liepen we door een nog verlaten Helmond naar het treinstation. Daar zagen we een Intercity voor onze neus vertrekken. Geen probleem want 12 minuten laten kwam de trein die we eigenlijk moesten hebben. Afgezien van een chagrijnige buschauffeur verliep de reis naar Eindhoven AirPort probleemloos. We hadden lange rijen reizigers verwacht, maar tot onze verbazing was het er erg rustig. Eerst gingen we naar Starbucks voor de inmiddels traditionele cappuccino. Daarna konden we zelf onze rugzakken labelen en op de band zetten. Daar waren we vast van af. Nu maar hopen dat we ze in Porto weer terug zouden zien. Vervolgens door naar de security check, de grote bottleneck op het vliegveld en reden van lange rijen wachtenden en gemiste vluchten. Wij hadden echter geluk. Niks geen lange rijen en binnen een kwartier waren we door de security heen. Gevolg; twee en een half uur wachten in de vertrekhal op onze vlucht, maar dat was vele malen beter dan je vlucht missen, toch?
De vlucht vertrok een kwartiertje later dan gepland en was saai. Er was geen entertainmentsysteem aan boord en er viel niks te lezen. Naast een spelletje spelen op de smartphone en proberen wat te dutten, was er niks te doen. Gelukkig duurde de vlucht maar 2 uur en tien minuten.
In Porto was het prachtig weer. Onze rugzakken hadden we snel en er waren geen formaliteiten zodat we al snel in het metrostation stonden voor de rit naar het centrum van Porto. Daar was het echter chaos. Er werden alleen kaartjes verkocht middels een ingewikkelde automaat en veel mensen hadden de grootste moeite om een ticket uit de machines te krijgen. Ons lukte het wel, maar we kregen maar 1 kaartje in plaats van twee, hoewel we daar wel voor hadden betaald. We vertikten het om weer in de lange rij wachtenden aan te sluiten en besloten dan maar zo in de metro te stappen. Dat ging overigens zonder problemen. Nergens werd je kaartje gecontroleerd.
En zo stonden we rond half twee op een plein bij het eindstation van de metro, ergens in de stad. Met behulp van de smartphone liepen we naar het door ons geboekte hotel. Dat viel nog niet mee omdat er grootschalige werkzaamheden in het centrum waren en er veel was afgesloten, ook voor voetgangers.
Nadat we waren ingecheckt in ons hotel, vlakbij de kathedraal, liepen we naar een gezellig straatje vol met restaurants en terrasjes. Lekker gezeten onder een parasol aten we een broodje, weggespoeld met een koud drankje. Daarna bekeken we het Sao Bento station, dat aan de overkant van de weg lag. Vooral de grote blauwe mozaïeken waren prachtig.
In de prachtige Sé kathedraal kochten we ons pelgrimspaspoort waar de eerste stempel al in stond. We slenterden geruime tijd door de verschillende zalen en kamers van de kathedraal en keken onze ogen uit. Een steile afdaling door smalle straatjes bracht ons bij de oevers van de rivier de Douro. Hier was het helemaal kermis, zoveel restaurantjes en terrasjes. Wij zaten met een drankje aan de oever en bekeken alle drukte hier. Hier gaan we morgen beslist nog een keer naar toe.
Om bij het hotel te komen, moesten we weer flink klimmen. Gelukkig konden we het eerste stuk met een lift, maar de tweede helft was het stevig trappen lopen. Daarom, maar ook vanwege de hitte, waren we kletsnat van het zweet. Daarom douchten we eerst op onze kamer voordat we uit gingen eten.
Vlakbij ons hotel vonden we een prima terras bij een luxe hamburgertent. We aten er heerlijk waarna we nog een klein rondje door de buurt liepen om wat mooi aangelichte gebouwen te fotograferen. Daarna was het tijd om terug naar onze kamer te gaan, zeker omdat we met een uur tijdsverschil te maken hadden waardoor dit toch wel een lange dag was geworden. Morgen hebben we nog de hele dag in Porto. Daarna begint onze camino.
Reacties