Kijkje in Salzburg en de vreselijke reis naar Fieberbrunn
Op deze dag hadden we het plan om tot een uur of drie Salzburg te gaan bekijken voordat we doorreden naar Fieberbrunn waar ons hotel voor de komende 7 nachten stond. We waren op tijd wakker en werkten eerst een uitstekend en uitgebreid ontbijt naar binnen. De ontbijtruimte was op de 15e verdieping en bood een fantastisch uitzicht op de stad. Die lag onder een dik wolkendek waar op ieder moment een hoop regen uit kon vallen. Terug op de kamer deden we de televisie even aan en zagen het Oostenrijks nieuws. Daar schrokken we toch wel van. Er was gisteren en afgelopen nacht zoveel regen gevallen in de omgeving van Salzburg dat men hier dezelfde omstandigheden had als in Duitsland een paar dagen eerder. Verschillende dorpjes waren overstroomt en veel wegen waren afgesloten. Men had zelfs de noodtoestand afgekondigd. 
Toen wij naar het centrum van de stad liepen regende het weer flink. Dwars door de stad loopt de rivier de Salzbach. Die kolkte van het vele water en het waterpeil stond nog maar net onder de wal. Een fietspad langs de rivier was al in het water verdwenen. We wilden de stad bekijken maar het regende pijpenstelen. Zo goed en zo kwaad als het ging bekeken we het centrum en maakten het en der wat foto’s, steeds onder onze paraplu’s want anders verzopen onze camera’s. In de Dom konden we even aan de regen ontsnappen. Uiteindelijk werd de regen een beetje minder en konden we toch wat van de stad zien zonder onder een paraplu weggedoken te moeten zijn.Onze lunch genoten we bij Starbucks. Ook hier geen plek zonder een vaccinatiepas. We wilden eigenlijk pas om een uur of drie naar Fieberbrunn afreizen, maar omdat we hadden gehoord van al die wegafsluitingen vanwege de overstromingen, besloten we al om half twee te gaan rijden. We haalden onze auto uit de parkeergarage van het hotel en reden de stad uit. We tankten nog even de auto af tegen een zeer prettige €1,26 per liter. Al na een paar kilometer gebeurde waar we voor hadden gevreesd; net de weg die wij moesten hebben, was afgesloten. We pakten de kaart erbij en zetten een nieuwe route uit. En je raad het al, ook die was afgesloten. We redeneerden dat de snelwegen pas als laatste zouden worden afgesloten en kozen daarom voor de A8 richting München om dan bij Autobahnkreuz Inntal te kiezen voor de richting Innsbruck. Het was echter gigantisch druk op de snelweg en dat samen met een ware zondvloed aan regen, maakten dat we vrijwel constant in een file reden. Daarbij verbaasden we ons over al die asociale Duitsers die steeds de parkeerplaatsen en benzinepompen meenamen om even verderop weer in te voegen, maar zo wel een opstopping veroorzaakten. Ook stonden we een half uur in de file bij de Duits/Oostenrijkse grens. Niet dat er gecontroleerd werd, maar ze hielden wel het verkeer gigantisch op.
Bij Kufstein verlieten we de snelweg om naar Sankt Johann in Tirol te willen rijden. Je raad het al; ook deze weg was dicht vanwege het noodweer. Het zag er naar uit dat we helemaal niet in Fieberbrunn konden komen. Via Wörgl vonden we uiteindelijk toch nog een weg die nog open was. In plaats van een uur en een kwartier, waren we bijna vier uur onderweg geweest toen we iets na vijven de receptie van het Vaya resort binnenliepen. Daar werden we vriendelijk ontvangen en kregen we de sleutels van een heuse suite. Bij de aanblik van deze suite waren we in één klap de problemen van de reis hier naartoe vergeten. We hebben voor de komende 7 dagen en nachten de beschikking over een grote woonkamer, volledig uitgeruste keuken, grote badkamer en een forse slaapkamer en een groot terras. Alles prachtig en luxe ingericht. Op het terras dronken we eerst was voordat onze tassen uitpakten.Om half zeven gingen we naar het restaurant voor het diner. Dat was deze dag in buffetvorm. Ondanks diverse negatieve beoordelingen over het diner op Tripadvisor, aten we prima. ‘s Avonds waren we in onze suite en konden er op de televisie nagenoeg alle Nederlandse TV zenders ontvangen. Ron was druk met de blogstukjes. Nicky met uitvogelen wat we allemaal konden gaan doen. Als het weer maar eens meewerkte.
Toen wij naar het centrum van de stad liepen regende het weer flink. Dwars door de stad loopt de rivier de Salzbach. Die kolkte van het vele water en het waterpeil stond nog maar net onder de wal. Een fietspad langs de rivier was al in het water verdwenen. We wilden de stad bekijken maar het regende pijpenstelen. Zo goed en zo kwaad als het ging bekeken we het centrum en maakten het en der wat foto’s, steeds onder onze paraplu’s want anders verzopen onze camera’s. In de Dom konden we even aan de regen ontsnappen. Uiteindelijk werd de regen een beetje minder en konden we toch wat van de stad zien zonder onder een paraplu weggedoken te moeten zijn.Onze lunch genoten we bij Starbucks. Ook hier geen plek zonder een vaccinatiepas. We wilden eigenlijk pas om een uur of drie naar Fieberbrunn afreizen, maar omdat we hadden gehoord van al die wegafsluitingen vanwege de overstromingen, besloten we al om half twee te gaan rijden. We haalden onze auto uit de parkeergarage van het hotel en reden de stad uit. We tankten nog even de auto af tegen een zeer prettige €1,26 per liter. Al na een paar kilometer gebeurde waar we voor hadden gevreesd; net de weg die wij moesten hebben, was afgesloten. We pakten de kaart erbij en zetten een nieuwe route uit. En je raad het al, ook die was afgesloten. We redeneerden dat de snelwegen pas als laatste zouden worden afgesloten en kozen daarom voor de A8 richting München om dan bij Autobahnkreuz Inntal te kiezen voor de richting Innsbruck. Het was echter gigantisch druk op de snelweg en dat samen met een ware zondvloed aan regen, maakten dat we vrijwel constant in een file reden. Daarbij verbaasden we ons over al die asociale Duitsers die steeds de parkeerplaatsen en benzinepompen meenamen om even verderop weer in te voegen, maar zo wel een opstopping veroorzaakten. Ook stonden we een half uur in de file bij de Duits/Oostenrijkse grens. Niet dat er gecontroleerd werd, maar ze hielden wel het verkeer gigantisch op.
Bij Kufstein verlieten we de snelweg om naar Sankt Johann in Tirol te willen rijden. Je raad het al; ook deze weg was dicht vanwege het noodweer. Het zag er naar uit dat we helemaal niet in Fieberbrunn konden komen. Via Wörgl vonden we uiteindelijk toch nog een weg die nog open was. In plaats van een uur en een kwartier, waren we bijna vier uur onderweg geweest toen we iets na vijven de receptie van het Vaya resort binnenliepen. Daar werden we vriendelijk ontvangen en kregen we de sleutels van een heuse suite. Bij de aanblik van deze suite waren we in één klap de problemen van de reis hier naartoe vergeten. We hebben voor de komende 7 dagen en nachten de beschikking over een grote woonkamer, volledig uitgeruste keuken, grote badkamer en een forse slaapkamer en een groot terras. Alles prachtig en luxe ingericht. Op het terras dronken we eerst was voordat onze tassen uitpakten.Om half zeven gingen we naar het restaurant voor het diner. Dat was deze dag in buffetvorm. Ondanks diverse negatieve beoordelingen over het diner op Tripadvisor, aten we prima. ‘s Avonds waren we in onze suite en konden er op de televisie nagenoeg alle Nederlandse TV zenders ontvangen. Ron was druk met de blogstukjes. Nicky met uitvogelen wat we allemaal konden gaan doen. Als het weer maar eens meewerkte.
Reacties