Dwars door het land van 62.856 Baustellen naar huis
Deze dag zaten we om klokslag 7 uur aan het ontbijt. Onze tassen stonden al in de auto. We wilden op tijd naar huis vertrekken omdat we een rit van ruim 900 kilometer voor de boeg hadden. En, hoe eerder op pad, hoe minder last we zouden hebben van ander verkeer bij de grens met Duitsland en op de beruchte A8 richting München.
Om tien voor acht reden we weg bij het uitstekende Vaya hotel. We hebben er 7 dagen en nachten een prima verblijf aan gehad. Nagenoeg alles was er hartstikke goed geregeld. Ook het diner, waar we op voorhand zorgen om hadden vanwege recensies op Tripadvisor. We hebben alle dagen heerlijk gegeten en de service was prima.
Er was vandaag regen voorspeld, maar wij begonnen onze reis onder een heerlijk zonnetje. Via Sankt Johann in Tirol en Kufstein reden we naar de snelweg, richting Duitsland. Daar was het nog niet druk waardoor we zonder vertraging de grens konden oversteken. Daar was men wel bezig om een grote controle op te zetten, maar wij konden zo doorrijden. Ook op de A8 was het goed te doen. Zonder enig probleem passeerden we München en Ingolstadt, plaatsen waar we op de heenweg vast hadden gestaan. We kregen wel een paar druppels regen te verwerken, maar veel stelde dat niet voor. Omdat het nog niet zo druk was, konden we ons Cliootje eens uitproberen. Als een echt racemonster hield het autootje alle dikke Audi’s en BMW’s met gemak bij.
Pas na Neurenberg stropte het verkeer. Dat kwam door een Baustelle van maar liefst 76 kilometer lang. Uiteraard werd er nergens gewerkt. Pas tegen de tijd dat we Würzburg naderden, konden we weer even lekker doorrijden. Dat ging goed tot voorbij Frankfurt waar we de A45 opreden. Deze snelweg wordt momenteel (en de komende tig jaar) vernieuwd. Gevolg; veertig Baustellen tot aan Dortmund. We werden er helemaal gek van. Steeds een Baustelle van enkele kilometers met een maximum snelheid van 80km per uur, dan een kilometer normale snelheid om weer in de volgende Baustelle te belanden. En dan steeds die bordjes aan het einde van Baustelle nummer zoveel: “Danke für ihr verständnis”, nou, wij hadden op een gegeven moment helemaal geen “verständnis" meer en hielden ons niet meer aan de 80km, net als de Duitsers zelf overigens.
Tot aan de grens met Nederland bleven de Duitsers ons pesten met hun Baustellen. Toch deden we zo’n drie uur korter over de terugreis dan we over de heenreis hadden gedaan.
Om kwart over vijf waren we weer thuis na 9 heerlijke dagen. Met het weer is het na de twee zeer natte eerste dagen helemaal goed gekomen. We zijn allebei aardig bijgekleurd. Van alle coronamaatregelen hebben we weinig last gehad. We moesten wel steeds ons vaccinatiepaspoort laten zien omdat de corona checkapp in Oostenrijk niet bekend is. Er wordt in Oostenrijk wel serieus gekeken of je gevaccineerd bent of niet. Zonder vaccinatie geen terras of restaurant bijvoorbeeld. Verder moesten we af en toe een mondkapje op in een winkel, maar dat was het wel.
Oostenrijk blijft een prachtig land voor een vakantieverblijf. Juist vanwege corona was het er niet half zo druk als toen er nog geen pandemie was. Dat was dan weer een meevaller.
Om tien voor acht reden we weg bij het uitstekende Vaya hotel. We hebben er 7 dagen en nachten een prima verblijf aan gehad. Nagenoeg alles was er hartstikke goed geregeld. Ook het diner, waar we op voorhand zorgen om hadden vanwege recensies op Tripadvisor. We hebben alle dagen heerlijk gegeten en de service was prima.
Er was vandaag regen voorspeld, maar wij begonnen onze reis onder een heerlijk zonnetje. Via Sankt Johann in Tirol en Kufstein reden we naar de snelweg, richting Duitsland. Daar was het nog niet druk waardoor we zonder vertraging de grens konden oversteken. Daar was men wel bezig om een grote controle op te zetten, maar wij konden zo doorrijden. Ook op de A8 was het goed te doen. Zonder enig probleem passeerden we München en Ingolstadt, plaatsen waar we op de heenweg vast hadden gestaan. We kregen wel een paar druppels regen te verwerken, maar veel stelde dat niet voor. Omdat het nog niet zo druk was, konden we ons Cliootje eens uitproberen. Als een echt racemonster hield het autootje alle dikke Audi’s en BMW’s met gemak bij.
Pas na Neurenberg stropte het verkeer. Dat kwam door een Baustelle van maar liefst 76 kilometer lang. Uiteraard werd er nergens gewerkt. Pas tegen de tijd dat we Würzburg naderden, konden we weer even lekker doorrijden. Dat ging goed tot voorbij Frankfurt waar we de A45 opreden. Deze snelweg wordt momenteel (en de komende tig jaar) vernieuwd. Gevolg; veertig Baustellen tot aan Dortmund. We werden er helemaal gek van. Steeds een Baustelle van enkele kilometers met een maximum snelheid van 80km per uur, dan een kilometer normale snelheid om weer in de volgende Baustelle te belanden. En dan steeds die bordjes aan het einde van Baustelle nummer zoveel: “Danke für ihr verständnis”, nou, wij hadden op een gegeven moment helemaal geen “verständnis" meer en hielden ons niet meer aan de 80km, net als de Duitsers zelf overigens.
Tot aan de grens met Nederland bleven de Duitsers ons pesten met hun Baustellen. Toch deden we zo’n drie uur korter over de terugreis dan we over de heenreis hadden gedaan.
Om kwart over vijf waren we weer thuis na 9 heerlijke dagen. Met het weer is het na de twee zeer natte eerste dagen helemaal goed gekomen. We zijn allebei aardig bijgekleurd. Van alle coronamaatregelen hebben we weinig last gehad. We moesten wel steeds ons vaccinatiepaspoort laten zien omdat de corona checkapp in Oostenrijk niet bekend is. Er wordt in Oostenrijk wel serieus gekeken of je gevaccineerd bent of niet. Zonder vaccinatie geen terras of restaurant bijvoorbeeld. Verder moesten we af en toe een mondkapje op in een winkel, maar dat was het wel.
Oostenrijk blijft een prachtig land voor een vakantieverblijf. Juist vanwege corona was het er niet half zo druk als toen er nog geen pandemie was. Dat was dan weer een meevaller.
Reacties