Op de Sass Pordoi

Na een heerlijke nacht slaap en een dito ontbijt waren we weer klaar voor een nieuwe dag, hoewel de beenspieren toch nog wel wat zeer deden. Buiten was het zonnig maar er hingen ook wat wolkjes in de lucht. De temperatuur was echter prima. We besloten om naar het naast gelegen dorp Canazei te wandelen om daar de kabelbaan naar boven te nemen. We wilden niet langs de drukke weg lopen en dachten een leuk wandelpad te hebben gevonden dat langs de rivier liep. Helaas liep dat pad dood en moesten we terug. Uiteindelijk vonden we toch een prima voetpad naar Canazei dat slechts twee kilometer verderop ligt.

Met onze Panoramapass konden we onbeperkt gebruik maken van de kabelbanen en dus zaten we al snel in een cabine die ons naar Pecol op 1926 meter bracht. Eenmaal boven bleek er niet zoveel te doen. Er was een restaurant maar er waren geen wandelroutes. Daarom namen we een tweede lift die ons naar de Col dei Rossi bracht. Vandaar hadden we een prachtig uitzicht op de Marmolada waarvan de noordelijke hellingen nog steeds in sneeuw bedekt waren. Aan de andere kant keken we op de machtige Sella groep. Na de nodige foto’s en video's besloten we naar de Pordoi pas te lopen. Dat was een redelijk makkelijke wandeling die echter naar beneden liep waardoor we onze spieren extra goed voelden.

De Pordoi pas bleek erg toeristisch. Op de grote parkeerplaatsen stonden diverse tourbussen die massa’s oude van dagen uitspuwden die vervolgens een eindje omhoog slenterden naar een kerkje. Wij liepen meteen door naar het kabelbaanstation van de Sass Pordoi. Daar namen we gondel die ons naar een hoogte van 2950 meter bracht. We hadden gedacht dat we boven wel een jasje konden gebruiken maar het was er prima te doen in een T-shirt ondanks dat het er maar zo’n 13 graden was. Er stond echter niet veel wind en de zon scheen uitbundig. We hadden een majestueus uitzicht over de verre omgeving. De hele Sella groep en de Sassolungo groep lagen prachtig te zijn. We liepen geruime tijd door het barre gebied waar niks groeide en waar nog her en der sneeuwvelden lagen. Onze camera’s maakten overuren. Wat is het prachtig hier. Gezeten op een bankje aten en dronken we wat van onze meegebrachte spullen en genoten van het fantastische uitzicht.

Toen we genoeg hadden genoten namen we de kabellift weer terug naar de Pordoi pas. Daar waren we niet lang want het was er te druk en te toeristisch. We besloten om weer omhoog te wandelen naar de lift op de Col dei Rossi. We wilden daar nog wat drinken bij een refugio maar die bleek gesloten. We namen daarom de twee kabelbanen naar beneden naar Canazei en vielen daar neer op een terrasje naast het kabelbaanstation. Na een drankje en een groot stuk gebak hadden we weer genoeg energie om terug naar Campitello te lopen. 

Daar aangekomen besloten we de lift naar de Col Rodella nog een keer te nemen. Daar waren we gisteren al geweest, maar we hadden toch gratis toegang, dus waarom niet. We bleven even boven op de berg kijken naar de bergen die nu helemaal uit de wolken waren waarna we weer naar beneden gebracht werden.

Terug in ons hotel doken we onder de douche en rustten wat uit van alle inspanningen van deze dag. ‘s Avonds aten we weer in restaurant Tobia in Campitello omdat het ons daar eerder goed was bevallen. Ook nu aten we er heerlijk en was de bediening door het vrolijke kleine serveerstertje met de mooiste kont ooit, uitstekend. Weer terug in het hotel zaten we nog geruime tijd op ons balkon na te genieten van weer een prachtige dag in de Dolomieten.