Passen rijden en Cortina d'Ampezzo

Na drie dagen flink wandelen, besloten we deze dag de auto te pakken om zodoende die arme beenspieren wat rust te gunnen. We waren op onze rit hier naar toe al over de Sella pas gereden en die ervaring smaakte naar meer. Ron had een mooie route uitgestippeld en na het ontbijt stapten we in ons Peugeootje en gingen op pad.

Onze eerste bestemming was een kunstmatig meer aan de voet van de Marmolada groep. Via Canazei reden we naar Penia en door naar het Lago di Fedaia. De weg was goed en het was er niet druk. Bovendien reden we onder een mooie blauwe hemel met wat vriendelijke stapelwolkjes. Het stuwmeer lag er mooi bij en omdat het niet hard waaide zagen we mooie spiegelingen in het water. Mooi voer voor wat foto’s. Na onze stop bij het meer reden we over de Passo di Fedaia, met 2057 meter hoogte één van de minder hoge passen in dit deel van de Dolomieten. De pas was er niet minder mooi om. Ron genoot van de vele bochtjes die genomen moesten worden. 

In het plaatsje Caprile sloegen we linksaf in de richting van de Passo di Giau die zo’n 2233 meter hoog is. De weg was prachtig evenals het uitzicht op de gigantische bergen. Hier was wel wat meer verkeer, met name fietsers maar ook veel motorrijders, bijna allemaal Duitsers. Onderweg parkeerden we ons autootje een paar keer in de berm om wat foto’s te maken of te filmen. Ook lieten we de camera meedraaien tijdens de rit. Het uitzicht op de top van de Passo di Giau was fenomenaal. Wel was het heel erg druk op de top van de pas. Even later werd ons duidelijk waarom. Men was er bezig met filmopnamen voor een commercial voor een nieuwe SUV van Maserati. De pas was tijdelijk afgesloten ten behoeve van die opnames en daarom dat alle verkeer zich op hoopte op de top van de pas. Wij vermaakten ons ondertussen met het bekijken van die filmopnames.

Toen we weer verder konden rijden betekende dat weer veel bochtjes om uiteindelijk in Cortina d’Ampezzo uit te komen. Dat moest een mooi stadje zijn, hadden we gelezen. We konden de auto gratis parkeren aan de rand van het centrum en liepen zo de stad in. Eerst bekeken we een kerk met een mooi barok interieur. Daarna slenterden we wat door de hoofdstraat. Daar waren we wel op het verkeerde moment want veel winkels gingen sluiten voor de middag. Net als in Spanje ligt een deel van het leven stil van 12.30 uur tot 15.30 uur. Dat gold gelukkig niet voor de restaurantjes. We vonden een leuk terrasje en aten daar ieder een supergezonde salade.

Omdat we Cortina wel zo’n beetje gezien hadden, pakten we onze auto weer en reden richting Arabba en de Passo Pordoi. Om deze weg door te komen moesten gruwelijk veel bochten en bochtjes genomen worden. Ons Peugeootje had het af en toe zwaar als hij ons steil omhoog moest rijden of juist steil omlaag. Het uitzicht was de hele weg fenomenaal en daarom ging de auto regelmatig aan de kant voor wat foto’s. Jammer was wel dat we af en toe achter een langzaam rijdende auto zaten waardoor de scherpe bochtjes niet zo mooi genomen konden worden zoals wij dat graag zagen. Gelukkig konden we ze meestal inhalen om zo weer onze eigen snelheid aan te kunnen houden.

Tegen half vier waren we boven op de Passo Pordoi. Daar namen we plaats op een terrasje voor een welverdiend drankje. Daarna reden we terug naar ons hotel. Terug in Campitello stopten we nog even bij de supermarkt voor ons diner van deze dag. We hadden namelijk besloten om vanavond geen restaurant op te zoeken maar op de kamer te eten.

Op het balkon van onze kamer was het goed toeven toen de temperatuur wat zakte en we aten met smaak onze broodjes en toetje. Onderwijl werden we nog vermaakt toen ook hier filmopnames werden gemaakt. Deze keer van het hotel. Alles speelde zich op het balkon één verdieping lager af zodat we eerste rang zaten. De rest van de avond waren we druk met internetten en de foto’s.