Ron & Nicky op reis

In dit blog hebben jullie al kunnen lezen dat we bijna 5.000 foto's hebben gemaakt tijdens onze Ugandareis. De afgelopen weken zijn we druk geweest met uitzoeken en bewerken van al die plaatjes. We hebben er zo'n 3.000 van over gehouden en daaruit hebben we er 250 uitgezocht die we aan jullie willen laten zien. We weten het, dat zijn er nog een heleboel, maar minder ging echt niet. Sorry daarvoor! Zie je niet op tegen die hoeveelheid foto's, klik dan op deze link of klik op het vlakje links in je scherm. Je komt dan uit op onze fotosite waar je ook alle andere series kunt bekijken. Ook kun je klikken op onderstaande collage.

Helaas al weer onze laatste dag in Uganda. Vanavond laat zouden we terugvliegen naar Nederland. We konden uitslapen maar er was al vroeg een hoop herrie van auto’s, kinderen etc. Tot acht uur hebben we in bed gelegen en daarna ontbeten. Nog maar weer een keer pannenkoek. Overmorgen kunnen we weer een boterham met kaas naar binnen werken. In de omgeving van ons guesthouse is niet zo heel veel te doen. Alleen de dierentuin en de botanische tuin zijn op loopafstand. Aan een bezoek aan de dierentuin moesten we niet denken. We hadden de afgelopen weken zoveel dieren in het wild gezien, dat zo'n tuin met dieren in kooien alleen maar kon tegenvallen. We kozen daarom voor een bezoek aan de botanische tuin. Dat was een half uurtje lopen vanuit het guesthouse. Onderweg werden we bij het State House nog tegen gehouden door de politie omdat net op dat moment de president Musoveni aan kwam rijden. Een karavaan van ongeveer 20 auto’s volgde waaronder ME, diverse ambulances en hee

Deze dag waren we heel erg vroeg weer wakker (04.55u) voor een excursie. Ontbijten zo vroeg is geen succes en met moeite werkten een bananenpannenkoek of wat toast met jam weg. In het pikkedonker reden we daarna met de jeep met James en Vicky mee voor de anderhalf uur durende trip naar het Mabamba moeras. De reden voor deze vroege tocht was het vinden van de zeer zeldzame shoebill, of schoenbekooievaar in het Nederlands, een beest zo lelijk dat ie weer mooi wordt. De bek van het beest heeft inderdaad veel weg van een schoen. We reden een heel eind het traject dat we gisteren ook hadden gereden en dat betekende weer “African massage”. Ineens stopte de auto en werd er in het Ugandees overlegd door James en Vicky en moesten we uitstappen. Niet om daar in de boten te gaan, maar om vervolgens bijna een uur over diezelfde weg te moeten lopen naar de boten! Vicky wilde niet dat we eerder aankwamen dan de gids, maar wij namen het haar wel kwalijk want het was ondertussen behoorlijk warm

Deze dag hadden we de laatste reisdag in Uganda. Vanuit ons kamp aan Lake Mburo zouden we naar Entebbe rijden. Wij stonden er niet op te wachten, want Entebbe was onze eindbestemming van onze reis door Uganda en dat betekende dus dat het einde van onze reis in zicht kwam. Nadat we hadden ontbeten stapten we omstreeks acht uur in de jeeps voor de lange rit. Was er 's morgens nog een zonnetje te zien, toen we nog maar net op weg waren, begon het te regenen. Niet hard maar toch. De weg was gelukkig prima en we schoten dan ook goed op. Onderweg viel er van alles te zien maar er werd helaas niet gestopt. Dat is toch een nadeel van een groepsreis; je kunt niet even stoppen als je wat leuks of interessants ziet onderweg. Om toch wat te kunnen fotograferen, hadden we onze camera's bij de hand en als we dan door een plaatsje reden, ging het raampje open en namen we al rijdend wat foto's. Niet ideaal maar het werkte wel. De hele morgen reden we door en hadden slechts een kor

Al om 05.20 uur ging de wekker na een rusteloze nacht. Het bed was te kort waardoor de voeten uitstaken die koud werden. We ontbeten met toast met jam bij een opkomende zon achter wolken. Daarna zijn we met de jeeps naar het nationaal park onderaan ons adelaarsnest gereden. Daar gingen we met een gids te voet op safari. Dat kan niet overal maar er zitten geen echte roofdieren in het park waardoor dat mogelijk is. Nadat de gids ons had gebrieft en we wisten wat we wel en niet mochten doen, gingen we op pad. Iedereen was doodstil om de dieren niet al te veel af te schrikken. Die zagen en roken ons natuurlijk al van verre aankomen. Sommigen kozen het hazenpad, anderen bleven netjes staan kijken. Ze kennen de mens dan ook niet als vijand. Al meteen zagen we groene meerkat aapjes met hun karakteristieke blauwe ballen, de mannetjes dan toch. Verder zagen we ook al meteen een kudde zebra’s. Zebra’s komen alleen in Uganda in dit park voor evenals impala’s. Doodstil liepen we achter de n

Was het programma in de eerste week ons iets te druk, de laatste dagen waren wat te ontspannen. We waren dan ook blij dat we uit Kisoro vertrokken voor onze volgende bestemming; Lake Mburo. De bijzonderheid van dit park is de aanwezigheid van zebra's. Deze dieren komen in Uganda nergens anders voor dan hier. Afwezig zijn olifanten en giraffen. We hadden nog wel een lange rit voor de boeg. De oude auto van James had de geest gegeven en in de afgelopen dagen was er vanuit Kampala een andere jeep gekomen zodat we ons toch konden verplaatsen. De andere jeep was niet echt veel nieuwer maar reed tenminste. Nadat we hartelijk afscheid hadden genomen van het vriendelijke personeel van de Travellers Rest, reden we de eerste uren over dezelfde weg als waarover we gekomen waren. Dat betekende weer dwars over de landingsbaan van een vliegveldje, langs het vluchtelingenkamp om vervolgens terecht te komen op de nieuwe weg door de prachtige bergen van Zuidwest Uganda. Het betekende ook weer

Ook deze dag konden we lekker uitslapen. We zijn nog steeds in Kisoro en ook deze dag was vrij te besteden. De gorilla's hadden we gezien en ook het stadje hadden we bezocht. We hadden deze dag geen zin om de hele dag in het hotel te blijven. Daarom hadden we gisterenavond nog een excursie geregeld voor deze dag. We zouden met z'n tweetjes met een gids naar het nabij gelegen Mutanda meer gaan om daar op zoek te gaan naar vogels en slangen. Pas om half tien zou onze gids komen om ons op te pikken. We waren echter al voor de wekker wakker. Toen we om half negen gingen ontbijten was in de eetzaal alles al opgeruimd. Het personeel had ons duidelijk niet meer verwacht. Dat werd echter snel weer goed gemaakt. Snel werd er een tafel gedekt en in no time zaten we aan een bord waarop toast met jam. De eieren of pannenkoeken waren we inmiddels beu. Keurig op tijd verscheen gids Arthur bij de receptie van ons hotelletje. We waren enigszins verbaasd want gids Arthur was

Een flinke inspanning staat meestal wel garant voor een goede nachtrust. Nou, dat was bij ons zeker het geval. We sliepen allebei aan één stuk door tot acht uur. Vandaag hadden we een rustdag om bij te komen van de gorillatrekking. Gelukkig viel de spierpijn reuze mee. Eigenlijk hadden we nergens last van. Na een ontbijtje deden we het de hele morgen rustig aan en bleven in ons hotel. Dat hotel, de Travellers Rest, heeft een mooie tuin en het zonnetje scheen lekker. Daarom zaten we de hele morgen buiten wat te lezen. Natuurlijk keken we ook uitgebreid onze foto's terug. De lunch gebruikten we ook in het hotel. Daarna werd het tijd om actief te worden. In Kisoro was het vandaag weekmarkt en daar wilden we eens een kijkje gaan nemen. Het was een eindje lopen. Op weg naar de markt bekeken we het plaatselijke winkelaanbod, maar daar waren we zo mee klaar. Winkelen doe je het best niet in Kisoro. De markt was een complete chaos, maar wel een hele kleurrijke. Kraampjes w

Al om kwart voor vijf waren we wakker. Vandaag ging het dan gebeuren. De belangrijkste reden om te kiezen voor een reis naar Uganda was de trekking naar de berggorilla's. Van deze grootste gorillasoort leven er nog maar een kleine 800 exemplaren in de wereld en dan alleen nog maar in het grensgebied van Congo, Rwanda en Uganda. Met 800 exemplaren is de status van de berggorilla's kritiek. Gelukkig zien de drie overheden dat de laatste jaren in en worden de dieren erg goed beschermd. Ze vormen dan ook een belangrijke inkomstenbron voor de betreffende landen. Een gorillapermit kost maar liefst $500,-. In Uganda zijn vier gorillagroepen die bezocht kunnen worden. Per groep mogen per dag slechts acht mensen op bezoek die er dan een uur bij mogen zijn. Dat zijn per dag dus slechts 32 mensen. Wij hadden zo'n permit en konden dus op zoek naar deze prachtige maar uiterst zeldzame dieren. We hadden geen garantie dat we ze zouden vinden. We zouden maximaal vijf uur op zoe

Afgelopen nacht beroerd geslapen vanwege het smalle bedje waarin we lagen. Natuurlijk trok Nicky, zoals altijd, alle dekens naar zich toe. Bovendien had een mug haar uiterste best gedaan om ons te steken. Er had geen klamboe boven het bed gehangen en 's nachts hadden we haar al horen zoemen. 's Ochtends bleek dat we allebei diverse keren waren gestoken. Gelukkig was de ochtenddouche lekker warm. Na het ontbijt maakten we kennis met Bosko, een local, die ons zou meenemen op een zogenaamde villagewalk. We hadden al heel wat wilde dieren in Uganda gezien, maar nog nauwelijks contact gemaakt met de mensen in dit prachtige land. Daar wilde we wat verandering in brengen en hadden we de avond ervoor deze wandeling geregeld. Alleen Nicky en ik gingen mee. De rest van de groep wilde toch liever bij de beesten blijven. De wandeling begon met een pittig klimmetje de heuvel op over een uiterst smal en glibberig paadje. Eenmaal een eind op de helling hadden we een nog mooie

Vandaag weer een verplaatsing. Deze dag rijden we naar Lake Bunyonyi in het zuidenwesten van Uganda. Als ontbijt ging de obligate pannenkoek weer naar binnen. Als we iets niet zullen missen aan Uganda dan zijn het de ontbijten. Elke dag hebben we keus uit omelet of pannenkoek. That's it. Langzaam maar zeker gaan we verlangen naar een boterham met kaas. Het is ons een raadsel waarom ze die hier niet aanbieden. Ze hebben boterhammen en ze hebben, een soort van, kaas. Om een uur of acht waren we op weg. Doel was om voor de lunch in de stad Kabale te zijn. Met de verharde weg waarop we reden moest dat echter geen probleem zijn. Mooier nog dan de weg was het landschap. We reden door de bergen en alles zag er even mooi groen uit. Afgezien van de bebouwing had het wel wat weg van Zwitserland. Hier stonden zelfs naaldbomen. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met de hoogte. Langzaam maar zeker stegen we. Dat was vooral 's avonds en 's nachts te merken als het toch wat friss