Camino del Norte - Dag 6

Waar moet ik over de afgelopen dag beginnen? In ieder geval was het een dag om niet snel te vergeten. We begonnen in Geteria aan een etappe waarvan we wisten dat ie zwaar zou zijn. Gelukkig was het prachtig weer. Met 10 graden wel wat frisjes, maar een truitje loste dat probleem op. We begonnen direct met stijgen.

Na 4 kilometer kwamen we aan in Zumaia, waar we buiten op een terrasje ons ontbijtje genoten. Verder ging het met vooral stijgen, maar dat was allemaal nog te doen. Er stond na een paar kilometers nog een foodtruck op de route en alles leek voorspoedig te verlopen. Totdat … we kozen voor een variant in de route langs een mooi stukje kust. We dachten daardoor ook wat vlakker te kunnen lopen. Niks was echter minder waar. De stijgings- en dalingspercentages waren buiten elke propositie en de ondergrond erg onregelmatig en/of modderig. Ondanks de inderdaad prachtige kust, konden we er niet van genieten want Nicky raakte uitgeput. Verder lopen was eigenlijk niet verantwoord. Maar we zaten midden in de rimboe en moesten terug naar de bewoonde wereld om iets te kunnen regelen. Uiteindelijk kwamen we uit bij een parkeerplaats waar we probeerden een lift voor Nicky te regelen. Dat lukte helaas niet waardoor er niks anders op zat dan verder te lopen. De track was retezwaar en de bewoonde wereld ver weg. Met veel pauzes en een erg laag tempo haalden we een grote doorgaande weg met, toevallig, een parkeerplaats. Daar spraken we een Engels koppel aan. En hoewel die eigenlijk de andere kant op gingen, gaven ze ons, en nog een Canadese dame die met ons meeliep, een lift naar het plaatsje Deba. 

Daar kwamen we op een zonnig terras weer een beetje bij. Het plan was om Nicky en de Canadese dame in een taxi naar de albergue te laten stappen op zo’n 5 kilometer afstand. Er was in Deba echter geen enkele taxi beschikbaar en ook openbaar vervoer was er niet. Er zat dus niks anders op dan nog 5 kilometers verder te lopen. Dat ging voornamelijk berg op. Pas om 6 uur kwamen we bij de albergue aan. Ondanks alle ellende onderweg waren er wel degelijk positieve dingen deze dag. We leerden diverse andere pelgrims kennen die mee dachten. Hadden een reuze gezellige tijd op het terras in Deba en hadden een erg gezellige gezamenlijke maaltijd in de albergue. Morgen gaat Nicky niet lopen, maar pakt het openbaar vervoer naar de eindbestemming voor die dag. Ron gaat wel de uitdaging aan voor de, naar men zegt, zwaarste etappe van de Camino del Norte. We ontmoeten elkaar dan weer in Markina. Natuurlijk hadden we het liefst elke meter gelopen, maar gezondheid, veiligheid en ook plezier staan voorop. Je grenzen kennen is ook een goed ding.