Camino del Norte - Dag 7

Terwijl Nicky en Erika, de Canadese die we hebben ontmoet, nog even in de albergue bleven omdat ze met de bus naar Markina zouden gaan, begon Ron aan de etappe van vandaag. Vanwege de grote hoogteverschillen en een lange, steile en gladde afdaling aan het eind, wordt deze etappe als één van de zwaarste gezien.

Het weer zat mee. Van zodra de zon op kwam, was het prachtig weer. Met 10 graden nog wel een beetje fris. De route liep meteen flink omhoog en het was dus meteen hard werken. De ondergrond was gelukkig wel redelijk. Het landschap met de opkomende zon was schitterend en deed veel denken aan de Alpen. Ondertussen hadden de dames de bus genomen naar Markina waar ze al om kwart over tien aankwamen. Daar was het wachten op Ron. Die had in die tijd het hoogste punt bereikt. Een tijd lang liep de route over de bergkam. Het was erg rustig op de route. Behalve een stuk of wat pelgrims was er niemand. Er waren ook helemaal geen faciliteiten, dus de ontbijtzak die we mee hadden gekregen kwam goed van pas. 

Op zo’n 6 km voor Markina begon de gevreesde afdaling. Die was inderdaad erg pittig. Gelukkig dat Nicky die niet hoefde te doen want dat had erg veel problemen opgeleverd. Ron kwam heelhuids beneden en klokte om iets over half één af en werden we weer verenigd. Ron was goed moe, maar het was niet tegen gevallen. Op een terrasje lunchten we alvorens we gingen wachten tot de albergue om 3 uur openging. We slapen vannacht weer eens op een slaapzaal. Daarna hadden we nog tijd over om het plaatsje te bekijken en een drankje te doen op een terrasje. Rond zessen aten we wat pinxtos bij wijze van diner. Deze middag hebben we ook een besluit genomen om de volgende twee zware etappes over te slaan. Het is voor Nicky’s welbevinden het beste. We hebben daarom voor 2 nachten een hotel geboekt in Bilbao waar we morgen met de bus naar toe gaan. Daarmee komt er een hiaat te zitten in onze Camino, maar gezondheid en plezier zijn het belangrijkste.