Ron & Nicky op reis

Er zijn keren bij dat Ron heel erg lang bezig is met een video na een reis of uitstap. Vaak omdat het erg veel werk is, maar ook minstens zo vaak omdat hij geen zin heeft in het editten van al die beelden. Dit keer is het, gelukkig, anders gelopen. Alle videobeelden die gemaakt zijn op onze Camino Portugués, zijn al verwerkt en dat heeft een leuke video van ruim 53 minuten opgeleverd. Hij is te zien op ons YouTube kanaal of door hieronder op de thumbnail te klikken. Veel kijkplezier.

Ook vandaag stonden we wat later op dan normaal. Na weer een prima ontbijt waren we klaar voor weer een dag Barcelona ontdekken. Echter, voordat we gingen, checkten we nog even in zodat we morgen mee mogen met het vliegtuig naar Nederland. Voor vandaag hadden we geen vaste plannen. Nicky wilde echter nog een keer naar de zee. Via de Ramblas liepen we in de richting van het water. Toen we daar aankwamen zagen we een paar rondvaartboten liggen. Dat bracht ons op het idee om met zo’n boot het water op te gaan. De eerstvolgende afvaart was echter nog drie kwartier weg. Om die tijd te overbruggen liepen we wat rond in een groot winkelcentrum wat vlak bij de haven lag. Een kwartiertje voor de afvaart kochten we voor € 10 per persoon een kaartje waarmee we met de boot mee konden varen. De rondvaart zou ongeveer een uur duren. De boot was een catamaran met een groot dek bovenop waardoor iedereen een mooi plekje kon vinden met goed zicht. Om 11:30 uur startte de rondvaart en de catamaran voer l

Op een zondag mag je uitslapen. Dat deden we dan ook. Pas om half negen werden we eens een keer wakker. Na het ontbijt was het al half tien geweest en gingen we eens op pad. Buiten was het droog, maar wel behoorlijk bewolkt. Vandaag wilden we er een Gaudí-dag van maken. Via de Ramblas en de Plaza de Catalunya liepen we naar de sjieke Passeig de Gracia. Daar staan twee van Gaudí’s meest beroemde bouwwerken. De eerste was Casa Battlo. Eigenlijk is alleen de voorgevel interessant want het pand is aan beide zijden ingebouwd. De kleurrijke tegels op de gevel en de mooie rond gevormde balkons waren mooi. Je kon het gebouw ook van binnen bekijken, maar dat deden we niet. Oorzaak was de prijs van een toegangsbewijs dat op zo’n €45 lag. We bekeken het souvenirswinkeltje en maakten wat foto’s van de voorgevel voordat we verder liepen. Een paar honderd meter verderop staat Casa Mila, ofwel de Pedrera, een ander prachtig vormgegeven creatie van Gaudí. Ook hier was de toegangsprijs zo belachelijk h

Gelukkig was het buiten droog toen we wakker werden. Toen we klaar waren met een uitgebreid ontbijt was het inmiddels 10 uur en gingen we op pad. Het was best lekker weer en een T-shirt was genoeg. Wat een verschil met gisteren. Op onze hotelkamer hadden we plannen gemaakt voor vandaag. De eerste uitstap was naar het Palau Guëll, een paleis dat ontworpen is door de fameuze architect Antoni Gaudí en vlak bij ons hotel staat. We zagen echter af van een kaartje kopen omdat het dak van het paleis, daar waar de typische schoorstenen staan, afgesloten was vanwege het weer van gisteren. Kennelijk was het er te glad. Onze tweede excursie, nu dus eigenlijk de eerste, was naar de Arc de Triomf, inderdaad een soortgelijk bouwsel als in Parijs. Daarvoor moesten we een behoorlijk eind lopen en kwamen we langs bouwwerken die we gisteren ook al hadden gezien. Maar nu scheen de zon en maakten we veel foto’s opnieuw. Met een zonnetje ziet het er toch allemaal iets leuker uit. Het leukste aan de Arc de

Toen we na een prima nacht wakker werden en naar buiten keken, werden we onaangenaam verrast. Het regende pijpenstelen. Nu was er regen voorspeld, maar zoveel en al zo vroeg op de dag? Eerst maar ontbijten. Dat was prima verzorgd. Gelukkig maar want we ontbijten vijf keer in dit hotel. Toen we er op uit trokken, regende het nog stevig en daarom hadden we onze regenjassen maar aangetrokken, ondanks de relatief hoge temperatuur. We besloten om eerst de historische binnenstad te gaan bekijken. Vanwege de vele smalle straatjes dachten we hier wat beschutting te vinden tegen de regen. Dat viel tegen. Wel liepen we door een mooi buurtje. Vooral de Plaza Reial was mooi, zelfs in dit weer. Zonder kaart liepen we maar wat door het wijkje en kwamen zo uit bij Barceloneta, de jachthaven van de stad. Hier lagen zeker zo’n tien superjachten afgemeerd, waaronder eentje van maar liefst 72 meter lang. Hier lag voor miljarden euro’s in het water. Gelukkig was het regenen wat minder geworden waardoor we

Afgelopen nacht sliepen we allebei erg slecht. Oorzaak? De gigantische herrie op straat. Tot midden in de nacht was het een teringherrie van jewelste. Zo was er om half twee een idioot die vuilnisbakken op de straat aan het uitkloppen was en om half drie werd met veel kabaal de vuilnis opgehaald. De hotelkamer is prachtig, maar als je ‘s nachts wilt slapen, moet je of de raam dicht houden en oordoppen in doen of een kamertje achteraf vragen. Met het ontbijt ging het beter vandaag. Nu werden we verwacht en was er voldoende van alles. Nadat we waren uitgecheckt, liepen we naar de bushalte voor de rit naar het vliegveld. Voor slechts €1 werden we vervoerd. Dat zijn nog eens prijzen. Een half uur later waren we daar. We konden meteen onze rugzakken afgeven waarna we een bak koffie dronken. Hier in Santiago weten ze hoe het hoort bij de security check. Daar waren we in drie minuten doorheen. Omdat alles zo snel ging, moesten we lang wachten op onze vlucht. Toen het tijd was voor de lunch, k

Een rustdag in Santiago en daarom ook maar een kort blogstukje. Om te beginnen werden we pas om negen uur wakker. Toen we voor het ontbijt kwamen, zou dat niet bij de prijs inbegrepen zijn. Wij weer terug naar boven en de reservering eens goed bekeken. Daar stond toch echt dat het ontbijt wel inclusief was. Dus wij weer terug. Nu was het in één keer wel in orde en konden we gaan zitten. Het buffet was echter nagenoeg leeg en werd ook niet aangevuld. Pas na vragen kwam er wat eten op tafel. Een teleurstelling dus. Na het ontbijt deden we de was in een selfservice wasserette. Terwijl de was draaide, zochten we voor morgen de bushalte op waar we op moesten stappen voor de rit naar het vliegveld. Die vonden we al snel waarna we weer terug gingen naar de wasserette om de was te drogen. Een klein half uur later waren al onze kleren weer schoon en droog. Vervolgens slenterden we wat door de stad en keken nog voor wat souveniertjes. Nicky vond een zilveren hangertje en Ron een mooie pet. Tegen

Na een warme, maar prima nacht slaap, werden we tegen half acht wakker. Alle anderen waren toen al aan het rommelen. Ook deze keer zat het ontbijt bij de prijs van de overnachting inbegrepen. En voor het eerst was er meer dan alleen toast en jam. We konden zelfs sinaasappelen uitpersen, wat we dan ook deden. Toen we om tien voor half negen vertrokken was het buiten mistig. Wij maar hopen dat die snel zou optrekken. Gedurende de eerste twee uren van deze etappe liepen we nagenoeg alleen. Wat een opluchting was dat. We hadden echt een hekel gekregen aan de drukte van de laatste dagen. We liepen alleen omdat we gisteren waren doorgelopen en nu voor op de rest lagen. We wilden ergens koffie gaan drinken, maar dat lukte niet. De route liep voornamelijk door bos en daardoor kwamen we geen barretjes tegen. Toen we een barretje tegen kwamen, hadden ze daar alleen automaten-koffie. We liepen daarom maar mooi door. Hoewel niet erg steil, bleef de route deze dag maar stijgen. We moesten dan ook v

Deze dag stonden we vroeg op omdat we een lange dag qua kilometers te maken hadden. We waren sowieso vroeg wakker omdat de rest van de albergue al aan het rommelen was. Ondanks dat we voor achten al klaar waren, waren we toch zowat de laatste gasten die vertrokken. Echter niet voordat we een karig ontbijtje hadden gehad in de albergue. Toen we Caldas de Reis uitliepen was het nog donker en moesten we ons oriënteren door middel van GPS. Achter ons liep een grote groep van luxe pelgrims. Ze hadden geslapen in een viersterren hotel en hoefden geen bagage te dragen omdat die voor hen vervoerd werd. Wij, met onze grote rugzakken waren echter aanzienlijk sneller dan deze groep en we lieten ze dan ook al snel achter ons. Wel werden we ingehaald door een schoolklas. Ook zij liepen zonder bagage en natuurlijk waren zij sneller dan wij met hun jonge lijven. Qua echte pelgrims was het een stuk rustiger en ook fietsers waren er een stuk minder. Toch liepen er alles bij elkaar nog behoorlijk wat m

Het was tien voor half negen toen we de deur van onze kamer in het pensionnetje achter ons dicht trokken en vertrokken voor wandeldag 10. Op straat in Pontevedra was het nog rustig. Dat veranderde toen we via de oude binnenstad op de route van de Camino kwamen. Een hele stoet van pelgrims liep over een brug de stad uit. Wij wilden nog koffie drinken, maar buiten het centrum van Pontevedra was er nergens een barretje. Doorlopen dus maar. De eerste helft van de route was redelijk saai hoewel niet lelijk. We liepen weer voornamelijk door bos met grote keien her en der verspreid liggend. Er was wel behoorlijk wat klimwerk te verrichten. Veel meer dan andere pelgrims viel er niet te zien. Of het komt doordat het zondag was, of iets anders, maar het stikte van de fietsers. Allemaal volgden ze de route van de Camino hoewel de meesten geen pelgrims waren. We moesten regelmatig plaats maken voor een grote groep van die mountainbikers. Tot vervelens toe. Halverwege de ochtend kwamen we toch nog

Deze dag begon wat later omdat we pas na half acht wakker werden. Bij ons verblijf in de albergue was het ontbijt inbegrepen. Dat stelde echter niet veel voor; toast met jam en een beker niet lekkere jus d’orange. Pas om kwart voor negen vertrokken we uit de albergue. Buiten was het wat bewolkt, maar we konden al wel zien dat het qua weer een mooie dag zou gaan worden. Ook al hadden we het beiden wat frisjes aanvankelijk. Al vrij snel moesten we klimmen waardoor we het al snel niet frisjes meer hadden, maar liepen te hijgen. Wat ons op viel was dat het veel drukker op de route was dan eerdere dagen. Zowel voor als achter ons liepen veel pelgrims. Het leek wel een optocht. Wat ook op viel was dat de meesten Spaans praatten en geen of slechts een klein rugzakje droegen. We hadden het idee dat ze op deze zaterdag gewoon een etappe van de Camino aan het wandelen waren, zonder de intentie om door te lopen naar Santiago. In het stadje Arcade namen we plaats op een terras voor een bak koffie.

Doordat we met maar weinig mensen op de zaal lagen, sliepen we heerlijk. Pas tegen half acht werden we eens een keer wakker. Iets over achten vertrokken we in een nog donker O Porriño. In de straten was nog niet veel leven en de meeste bakkertjes waren nog dicht. Gelukkig vonden we er eentje die wel open was zodat we tenminste konden ontbijten voordat we de stad uit liepen. Waar ze allemaal vandaan kwamen, weten we niet, maar er waren ineens erg veel pelgrims onderweg. Het zal te maken hebben met de minimum afstand van 100 kilometer die je moet lopen om in Santiago een compostela in ontvangst te mogen nemen. Voordat we de stad uit waren, hadden we al een flinke klim te maken. Het was heerlijk weer en, hoewel het nog wat mistig was, was al te zien dat het een mooie dag zou worden, qua weer dan. Toen even later de zon op kwam, zagen we de meest mooie lichten over het landschap. We konden niet stoppen met fotograferen. Toen we door een dorpje kwamen, dronken we nog een lekkere bak café co

Jeetje, wat regende het hard afgelopen nacht. Zo rond een uur of vijf kwam het met bakken uit de lucht. En toen we om zeven uur op stonden, regende het nog steeds. We hadden lekker geslapen, maar helaas had één van de andere gasten een toilet gigantisch smerig gemaakt. Dat er mensen zijn die zo weinig fatsoen in hun donder hebben dat ze een toilet zo kunnen achterlaten. Gedver. Bij de prijs van het hostel zat ook ontbijt inbegrepen, dus voordat we gingen lopen deden we ons tegoed aan wat er werd aangeboden en dat was prima. Toen we om kwart over acht vertrokken, was het droog buiten. Toch trokken we onze jassen maar aan. Door een verder leeg en stil Valença liepen we het centrum uit en kwamen we al snel uit bij de brug die over de Rio Minho hangt. De brug vormt de grens tussen Portugal en Spanje. Natuurlijk maakten we een fotomomentje van onze grensovergang. Aan de Spaanse kant kwamen we meteen uit in Tui. Deze stad was nog niet heel erg wakker, want het was er maar stil. In Tui heb je

We sliepen heerlijk in onze eigen kamer. Geen gesnurk of andere geluiden van anderen en lekkere zachte bedjes. We stonden ook later op dan normaal. Dat was omdat we deze dag een korte etappe hadden en we pas om drie uur in de hostel konden waar we twee bedden hadden gereserveerd. Buiten was het voor het eerst tijdens deze Camino bewolkt. Vlakbij onze casa was een tentje waar we konden ontbijten. Na een cappuccino en een broodje ham-kaas konden we er tegen en begonnen we aan etappe 6. De route ging weer op en neer maar werd gelukkig nergens echt steil. Al na een paar kilometer kwamen we uit bij een cafeetje en zaten we al snel weer aan de koffie. Na die stop kregen we een flinke afdaling voor onze kiezen. In korte tijd daalden we 140 meter en dat was funest voor Ron z’n enkel die toch al aardig dik was, maar nu ook behoorlijk pijn deed. De ondergrond waarop we liepen hielp ook niet echt. Dat waren meestal kasseien waardoor je je voeten lastig recht kon neerzetten. De route was niet echt

We sliepen afgelopen nacht allebei niet zo best. De slaapzaal was gewoonweg iets te groot en nergens stond een raam open. Daarom waren we al voor zeven uur wakker en uit bed. De rest van de slaapzaal was echter nog sneller en we waren nagenoeg de laatsten die de albergue verlieten. Het was toen kwart voor acht. In het stadje was nergens aan een ontbijt te komen, want alles was nog dicht. Dat was op onze eerdere Camino toch iets beter geregeld. Toch kwamen we even later toch nog aan een ontbijt. Op de route stond een bord van een bakker die 200 meter van de route zou zitten. Het waren iets meer meters (zo’n 500), maar de bakker was wel open. We aten weer een heerlijk broodje met banketbakkersroom en een cappuccino. Zodoende konden we er weer tegen. Het landschap was prachtig bij het gouden ochtendlicht. We liepen over een onregelmatig pad en langs. Dan was het stijgen, dan weer dalen, maar niks aparts. Onderweg kwamen we nog voorbij een tentje waar we ieder nog een muffin en wat fris k

We hebben een heerlijke nacht achter de rug. Niemand snurkte (behalve Ron natuurlijk) en daardoor sliepen we door tot 7 uur ‘s ochtends. Lekker fris begonnen we daarom aan wandeldag vier. Die zou ons naar Ponte de Lima voeren. Het was weer heerlijk weer. Aanvankelijk ging de route langs een drukke verkeersweg, maar gelukkig hoefden we niet lang langs die weg te lopen. Na een paar kilometer lopen kwamen we uit bij een bakkertje en daar dronken we een heerlijke sterke koffie en een lekker zoet broodje bij wijze van ontbijt. De route van vandaag meed elk dorpje en we liepen alleen door velden en akkers. Er waren sowieso niet veel dorpjes die we passeerden. Dat leverde het probleem op dat ons drinken op raakte en we dat niet konden aanvullen. Best een probleem op een warme dag als deze. Gelukkig kwamen we aan een soort van bron voorbij waar we onze waterflessen konden vullen. Hoewel we het niet helemaal vertrouwden wat betreft de drinkbaarheid van het water, vulden we wel onze flessen. Bet

Nadat het blogstukje van gisteren was gepost en we al in bed lagen, ontdekte Nicky dat haar Apple Watch, die aan de oplader lag, verdwenen was. De oplader lag er nog wel, maar het horloge was weg. Nadat ze alles had afgezocht en het ding niet had gevonden, was er maar één conclusie; het horloge was gestolen. Iedereen op de slaapzaal was in inmiddels weer klaarwakker, maar niemand had de Appel Watch gezien. Via de lokaliseer-app op Ron’s iPhone konden we zien dat het ding nog in de buurt moest zijn. Via diezelfde app konden we ook een geluid afspelen op het horloge. En wat gebeurde er? Uit de rugzak van een Pool die in de hoek lag, kwam dat geluid. Na nog twee keer proberen, bleef het geluid uit zijn rugzak komen. Nicky deed een greep in zijn rugzak en haalde daar haar Apple Watch uit. De man hield zich van de domme en bleef ontkennen dat hij het horloge had gejat, maar horloges verplaatsen zich niet vanzelf, dus het was wel duidelijk was gebeurd was. Nicky haalde de hospitalero erbij m

Dankzij een paar oordoppen sliep Ron tenminste goed vannacht. Nicky, die maar 1 oordop kan verdragen, sliep wat minder goed dankzij het luide gesnurk van een Maleisische vrouw. Het blijft behelpen op een slaapzaal, maar de prijs is er dan ook naar. Vanaf zes uur ‘s morgens waren de eerste kamergenoten wakker, maar wij sliepen allebei door. Daardoor waren we nagenoeg de laatsten die de albergue verlieten. Het was toen kwart voor acht. Het was nog wat frisjes toen we vertrokken maar het zag er naar uit dat het weer een warme dag zou worden. Vanuit Villa Chã liepen we langs de kust in noordelijk richting. Het ging voornamelijk over een boardwalk, maar er waren stukken waar los zeezand de ondergrond vormden en dat was gewoonweg ploegen. We hadden nog niet ontbeten, maar onderweg was nog niks open. Een heel verschil met onze Camino Frances waar we ‘s ochtends vroeg al op diverse adresjes terecht konden. Gelukkig vonden we, vlakbij Vila do Conde, een strandtentje dat open was. Daar aten we

Om kwart voor zeven ging de wekker en nadat we om half acht hadden ontbeten, vertrokken we om acht uur uit het hotel. Het startpunt van de Camino is bij de Sé kathedraal die op 200 meter van ons hotel lag. Het was al druk bij de kathedraal met massa’s studenten die daar deze dag hun introductie hadden. Ze waren onwetend dat wij aan het begin stonden van onze wandeltocht naar Santiago de Compostela. We gaven er ook geen ruchtbaarheden aan en vertrokken stilletjes van het plein. Via smalle straatjes liepen we naar de oevers van de Douro en sloegen daar rechts af, richting de zee. Buiten het centrum viel er niet zo veel te zien. We liepen langs een doorgaande weg met veel autoverkeer. Mogelijk forenzen die gingen werken in de stad. Er stonden veel vervallen bouwsels langs de weg en omdat er niet zoveel te zien en te beleven viel, liepen we lekker door en schoten daarop lekker op. Een paar kilometer uit het centrum kwamen we op een boulevard te lopen en kregen we wat meer ruimte. Wel lekke