Een dag in Puerto Banús

Ron was ’s nachts al eens wakker geworden van het geluid van heel veel regen die op de straat neer kletterde en toen we tegen achten op stonden regende het nog steeds. We baalden al omdat we nog een complete dag te besteden hadden in Marbella en omstreken. We hadden dan ook geen haast om op pad te gaan. We werden rustig wakker en deden wat langer over ons ontbijt dan normaal. We hadden besloten om vandaag naar het plaatsje Puerto José Banús te gaan. De eerste wandeldag waren we daar doorheen gelopen en het zag er daar wel leuk uit. Ook hadden we besloten dat we erheen zouden gaan lopen. Die 5 à 6 kilometer konden er na de vierdaagse nog wel bij. Het geluk was deze dag toch nog een beetje met ons. Op het moment dat we het hotel verlieten was het droog en hoewel de lucht geheel gevuld was met donkergrijze wolken bleef het de hele tijd dat we over de boulevard naar Puerto Banús liepen, droog. Af en toe scheen de zon zelfs eventjes.

Puerto Banús is begin jaren 70 van de vorige eeuw gebouwd als jachthaven en plek voor de rich and famous. Dat is het tegenwoordig nog steeds. In de haven liggen tal van loeidure boten en in de chique winkels kun je in één dag meer geld uit geven dan je in je leven kunt verdienen. Alle grote en vooral dure internationale merken hebben er een winkel.

Eenmaal in het plaatsje liepen we eerst naar de haven om daar naar een superjacht te kijken dat er ligt afgemeerd. De Ace is 87 meter lang en is eigendom van een Armeense miljardair. Het liggeld per jaar voor dit schip bedraagt een ongelofelijke 450.000 euro. Da's 51 euro per uur! Op het schip waren diverse lieden aan het poetsen. Alles moest blinken en dat betekende dat er heel wat te poetsen viel. Terwijl we ons in de haven vergaapten aan al dat moois werd het weer steeds beter. De zon was gaan schijnen en het was warm. Na de haven slenterden we door het plaatsje. Met name in de straat pal aan de haven was het een drukte van belang. Veel mensen wilden al dat moois en duurs aanschouwen. In de dure winkels was het aanmerkelijk minder druk. Er was weinig animo om iets van Dolce & Gabana of Gucci te kopen. Het kan natuurlijk ook zijn dat de benodigde cash ontbrak zoals in ons geval. We bleven een hele tijd in het centrum van het plaatsje rondhangen.

Toen onze magen zich meldden voor wat eten gingen we op zoek naar een restaurantje. Het stikt in Puerto Banús van de eetgelegenheden, alleen niet elke tent paste in ons budget. Toch vonden we een leuke lunchplek in het Hardrock Café Marbella. Vergezeld van luide rockmuziek aten we een veel te grote en veel te vette hap. Lekker was het echter wel.

Na de lunch namen we een kijkje in een groot warenhuis dat aan de overkant van het Hardrock Café lag. El Corte Inglés is een Spaanse warenhuisketen en de vestiging in Puerto Banús is één van de grootste in Spanje. Ook hier kon je zien dat we ons in een chique plaats bevonden want alle dure merken waren ook hier vertegenwoordigd. Toen we op de afdeling herenmode kwamen liepen we tegen een prachtige jas aan van het Engelse merk Superdry. We vonden de jas zo mooi dat we ieder zo’n jas kochten. Wie had dat gedacht; Ron en Nicky in een unisex jas? Na onze aankopen slenterden we nog een tijdje door het warenhuis en vergaapten ons aan al het moois dat hier verkocht wordt. Hadden we in Nederland maar zo’n warenhuis, dan had je geen andere winkels meer nodig.

Tegen drieën hadden we Puerto Banús wel gezien en kochten we een ticket voor een ferry die ons terug naar Marbella zou brengen. We zaten op het bovenste dek lekker in de zon en werden in een half uurtje tijd naar Marbella gevaren. Weer aan land slenterden we naar de Starbucks vestiging tegenover ons hotel en gingen daar nog wat drinken voordat we terug naar onze kamer gingen. We bleven op onze kamer tot het tijd was om te gaan dineren. Na een week in Spanje hebben we nog steeds moeite met het late tijdstip waarop men hier gaat eten. We hadden dan ook alle twee weer behoorlijke honger, ondanks de giga lunch. We genoten van ons laatste diner in Spanje. Eenmaal thuis zullen we weer op dieet moeten want we zullen wel de nodige kilo’s aangekomen zijn. Met dank aan het keukenpersoneel van het hotel dat elke dag weer zo’n uitgebreid buffet vol met heerlijke dingen weet te maken. Morgen vliegen we al weer terug naar Nederland. We hebben wel een late vlucht zodat we nog tijd zat hebben om Marbella verder te verkennen.