Dag 1 wandelvierdaagse

Vandaag de start van de vierdaagse van Marbella. Al om tien over half zeven ging de wekker en om half acht zaten we al aan het ontbijt. Dat was samen met zowat de hele bevolking van het hotel want iedereen in dit hotel zou de vierdaagse mee lopen. Daarom was het even zoeken naar een vrij tafeltje in het grote restaurant. We legden een stevige bodem in onze magen zodat we voldoende energie hadden voor de eerste wandeldag. Om bij de start te komen moesten we eerst ruim 2 kilometer langs de boulevard naar de jachthaven van Marbella lopen. Extra kilometers dus. Nu was dat nog niet zo erg maar vanmiddag zouden we daar ongetwijfeld anders over denken als we na de tocht weer terug moesten naar het hotel.

De vierdaagse van Marbella kent twee afstanden, 20 en 30 kilometer per dag. Omdat wij voor de langste afstand hadden gekozen mochten wij en zo’n 200 andere fanatiekelingen om half negen starten, de rest om negen uur. Precies om half negen mochten we weg en nadat onze chip was gescand liepen we over de boulevard weer een heel eind terug in de richting van ons hotel. Daarna liepen we langs een drukke verkeersweg om vervolgens een eind te moeten klimmen. Deze dag zou de etappe relatief vlak zijn, maar wij vonden het af en toe toch best steil omhoog gaan.

Met een dikke omweg kwamen we zo in Puerto Banus uit. Dat is het sjieke deel van de gemeente Marbella. Hier zijn de huizen nog groter dan in Marbella. Wat ons opviel was dat er veel hoge muren en hekken rond de villa’s stonden. De rijken wonen hier kennelijk graag wat afgezonderd van het plebs. Puerto Banus heeft ook veel dure winkels en waar vind je een autohandelaar die diverse Rolls Royces en Ferrari’s in de showroom heeft staan? Bij een bevoorradingspost werden we door vriendelijke lieden nog even op de foto gezet voordat we bij de splitsing in de route aankwamen. Nu liepen we weer met alleen mensen die de 30 kilometerroute liepen. Die voerde ons over de boulevard aldaar. Aan de ene kant had je het strand en de zee waar het niet heel druk was. Aan de andere kant zagen we grote hotels en sjieke bars waar ook weinig mensen zaten. De meesten liepen, net als wij, op de boulevard.

De route langs het water was nog een heel eind waarna we een rondje maakte door het plaatsje San Pedro de Alcantara. Hier was het allemaal wat minder mondain maar het zag er evengoed leuk uit. Wel minder was dat we het lange eind over de boulevard ook weer terug moesten lopen om zodoende weer in Puerto Banus uit te komen waar we ons weer tussen de mensen die 20 kilometer liepen, mengden. De jachthaven in Puerto Banus mocht er ook zijn. Of liever, de boten in die haven. Vooral het megajacht trok veel belangstelling.

Het laatste stuk van de route van vandaag voerde ons helemaal langs het strand terug naar Marbella. Dat was zo’n 8 kilometer lang. Ondanks dat we 10 kilometer meer in de benen hadden, liepen we veel 20-ers vlotjes voorbij. We merkten dat veel mensen een uitje van de route maakten. De terrasjes langs de weg waren goed gevuld met wandelaars die tijd genoeg hadden om te finishen. Dat hadden wij ook, maar wij wachten liever met drinken tot we gefinisht waren. Het laatste deel was ook ruimschoots het warmste van de hele route. Nergens was schaduw en de temperatuur was opgelopen tot zo’n 23 graden Celsius.

Om iets over tweeën werd onze chip op de finish weer gescand en zat de eerste wandeldag er voor ons op. Op het terrein van de vierdaagse was het gezellig. Een grote brassband uit Leidschendam speelde er en er kwam veel volk op af dat enthousiast meezong en danste. Wij zochten het dichtstbijzijnde terras op en trakteerden onszelf op een paar heerlijke koele drankjes. Vanaf het terras keken we naar de mensen die nog moesten binnenkomen voordat we terug liepen naar het hotel. Dat ging nog verrassend goed. Gelukkig hadden we geen blaren, enkel wat moeie voeten.

Op onze kamer werd er eerst gedoucht waarna we allebei een dutje deden om onze uren slaap per dag te kunnen halen. Verder deden we er niet zoveel tot aan het diner om half negen. Half negen vinden we allebei eigenlijk veel te laat om te eten. Toen we deze dag in de dinarzaal kwamen, bleken we zowat de laatste te zijn. Bij navraag merkten we dat we gedurende de vierdaagse al vanaf half acht kunnen eten. Hadden we dus een uur voor niks zitten wachten. Na het diner pakten we onze spullen voor de tweede dag en gingen we op tijd slapen.