Vliegen naar Uganda

Je kunt van de Hilton hotels zeggen wat je wilt; dat ze (te) duur zijn en dat ze anno 2012 nog steeds geen gratis Wi-Fi aanbieden, maar je kunt er altijd wel lekker ontbijten. Ook hier op Schiphol was het ontbijt prima geregeld. Met meer eten in onze magen dan nodig, checkten we uit en liepen met onze bagage naar het luchthavengebouw. Thuis hadden we ons al ingecheckt en we hoefden dus alleen onze koffers af te geven. Vroeger ging dat bij een dame aan een desk die alles voor je deed. Op Schiphol moet je tegenwoordig in gevecht met een machine. De rijen zijn er niet korter door geworden en dat komt waarschijnlijk doordat meerdere mensen wat problemen hebben met de machine die kijkt of je koffer wel goed staat waarna je een label moet uitprinten en juist bevestigen etc. Afijn na zo’n 10 minuten waren we tijdelijk van onze koffers verlost en konden we door de douane. Ondanks dat er op Schiphol gruwelijk veel winkeltjes zijn en allerlei andere zaken waarmee je je tijd kunt verdoen, stonden we ruimschoots op tijd in de rij voor gate D03. Daar waren we nog zomaar niet doorheen. Eerst moeten al je spullen door een scanner, de computer uiteraard apart, en mag jij je laten bekijken door een bodyscanner waarna je toch nog gewoon gefouilleerd wordt door een beveiligingsbeambte. We konden daarna wel meteen het toestel in lopen. Vlucht KL537 vertrok keurig op tijd om 11.00 uur. En wat doe je als je acht uur op je stoel moet blijven zitten? Je kijkt een leuke film (Intouchables), je eet en drinkt wat, leest en slaapt wat en bekijkt de mensen om je heen om te achterhalen wie van al die mensen je reisgenoten zijn. We hadden deze keer een tussenstop in Kigali. Gedurende de stop van een uur mochten we het toestel niet verlaten. Gelukkig konden we wel even de benen strekken door wat in het vliegtuig op en neer te lopen. Met wat andere mensen aan boord was het daarna nog een vlucht van 40 minuten naar Entebbe, onze bestemming.

Zodra we uit het toestel stapten voelden we het temperatuurverschil. We waren duidelijk in tropisch gebied, ook op dit late tijdstip. We hadden ons voorbereid op lang wachten voor een visum bij aankomst, maar ondanks de lange rij waren we er toch redelijk vlot door heen doordat er veel beambten aanwezig waren. In ruil voor $50 kregen we een stempel in ons paspoort en toegang tot Uganda. Terwijl Nicky de bagageband in de gaten hield, wisselde Ron geld. De komende tijd gaan we als miljonairs door het leven. Niet omdat we zo rijk zijn maar omdat er zoveel Ugandese shillingen in een euro gaan (900 euro is 2.790.000 shilling).
In aankomsthal troffen we James en Mozes. Zij stonden met een bordje van Habari Travel op ons te wachten. Er zou uiteindelijk nog één koppel verschijnen. Met die 2 anderen werden we door Mozes in een jeep naar het Airport guesthouse op 10 autominuten van het vliegveld gereden.
In het guesthouse hadden we een korte kennismaking met 4 anderen leden van de groep van tien. Vier anderen waren al een dag eerder aangekomen en lagen al te slapen toen wij aankwamen. In de tuin werden we met een drankje verwelkomd door Vicky, onze begeleidster voor deze reis. We kregen kort wat info over de eerste dag en bestelden ontbijt voor morgen. We schrokken wel een beetje van het vertrektijdstip van 06.00 uur voor morgen. Dat werd dus een korte eerste nacht.
Gelukkig hadden we een nette kamer met daarin een hemelbed met klamboe en een grote plafondventilator. Buiten hoorde je de beestjes die bij de tropen horen. Het was 00.15 uur voordat we in bed lagen.