Nog een dagje Murchison Falls NP

Het was nog donker toen de wekker om 05.30 uur weer afging. Slaapdronken sleepten we ons naar de jeeps toe. Deze dag hadden we zelfs geen ontbijt in de lodge, maar ging er een voorverpakt ontbijtje mee. In een uur reden we door het park naar de Paraa lodge aan de oever van de Nijl om daar in een bootje te stappen voor een excursie naar de Nijldelta. De komende vijf uur zouden we in dat schuitje zitten. De reden waarom we zo vroeg op pad gingen waren de vogels die 's morgens veel actiever zijn dan later op de dag. We zagen dan ook veel vogels. De gids probeerde steeds aan te geven wat voor soort beest er te zien was. Dat viel niet altijd mee want de meeste vogels zaten ergens hoog in een boom. Met enige regelmaat voeren we ook aan een groepje hippo's voorbij.

Toen we de delta bereikte waar de Nijl uitmondt in Lake Albert meerden we aan en liepen een tijdje op een oever. Daar zagen we al snel een koppel kraanvogels, de nationale vogel van Uganda. Verder weg zagen we vooral watervogels lopen of vliegen. De vogelliefhebbers in de groep kwamen deze morgen flink aan hun trekken.

Na de wandeling voeren we in het bootje terug naar het vertrekpunt. Op de oever zagen we ook meerdere keren de gigantische reuzenreiger, met een hoogte van anderhalve meter een indrukwekkende vogel. Op een gegeven moment dachten we een grote slang in het water te zien zwemmen, maar dat bleek een grote monitor lizard te zijn. Een indrukwekkend gezicht.Tegen half één hadden we weer vast grond onder onze voeten en reden we naar een camping waar ze een alleraardigst restaurantje hadden. Hier genoten we van onze lunch die bestond uit een broodje kaas/ham/tomaat en komkommer terwijl in de tuin een aantal wrattenzwijntjes lag te dutten. De beestjes werden veelvuldig op de foto gezet.

’s Middags reden we in meer dan een uur over een slechte weg naar de Murchison Falls voor een wandeling aldaar. Op dit soort wegen krijg je gratis een “African massage”. Door het gehobbel word je helemaal door elkaar geschud. Bij de Murchison Falls was het erg heet. De wandeling was fysiek niet zwaar maar door de hitte was het toch zweten geblazen. Een gids nam ons mee naar diverse punten waar we een prachtig uitzicht hadden op de 45 meter hoge watervallen. Meervoud, want naast de Murchison Falls liggen ook de Freedom Falls. Deze laatste waterval ontstond in 1962, toen na hevige regenval, een aantal rotsen losbraken en het water van de Nijl ook hier z'n weg naar beneden vond. Op een bepaald punt stonden we zo dicht bij het vallende water dat we er kletsnat werden. Een permanente regenboog maakte er een heel mooi plaatje van.

Om bij onze lodge te komen moesten we de Nijl weer oversteken. Daartoe ligt er een pontje in het water. Het ding lag echter aan de andere kant van de rivier en het vaarschema voorzag niet in een spoedige rit naar onze kant van het water. Vicky, onze begeleidster, regelde voor 30.000 shilling dat de bemanning toch een extra tochtje maakte en wij konden beginnen met weer een gamedrive.

We hadden al heel wat giraffes gezien, maar bij deze gamedrive kwamen we uit bij een grote familie van wel 30 giraffes die bij elkaar in het prachtige licht van de namiddag stonden. We bleven er foto's maken, zo mooi stonden ze erbij. Toen we onder een boom ook nog een koppeltje leeuwen zagen liggen, was deze gamedrive een succes.

Pas om kwart over zeven, toen het alweer donker was, kwamen we weer aan bij de lodge. Zoals bij de voorgaande dagen was het snel douchen, snel de foto's op de computer zetten en snel aanschuiven voor het diner dat ook deze dag weer uit vier gangen bestond. Omdat dit de laatste nacht was dat we hier zouden slapen, moest er worden afgerekend voor al het eten en drinken dat we hier hadden gebruikt. De prijs voor al dat lekkers was slechts 322.000 shilling (ruim 100 euro). Daarna snel naar bed want voor de volgende dag hadden we de wekker om 05.00 uur staan. Het moet niet gekker worden.