Op weg naar Madeira

Al om drie uur ging het licht op onze hotelkamer aan om aan te geven dat we wakker moesten worden. We hadden alle twee slecht geslapen waardoor het aantal uren slaap deze nacht ver onder het benodigde aantal lag. We moesten er zo vroeg uit omdat onze vlucht om 06.25 uur zou vertrekken. Vanuit ons hotel waren we binnen vijf minuten in de stationshal van het vliegveld. Die was zo tegen half vier helemaal leeg. In de vertrekhal was het ietsje drukker, maar nog steeds erg rustig voor zo’n groot vliegveld. Onze koffers dienden we zelf in te checken middels een ingenieuze machine. Om de lange rijen bij de beveiliging te omzeilen, hadden we een tijdslot geboekt. Dat bleek helemaal niet nodig te zijn geweest. Ook daar was het erg rustig en waren we meteen aan de beurt. En zo kwam het dat we al om kwart voor vier klaar waren voor de vlucht naar Funchal op Madeira. Helaas had het vliegtuig een half uur vertraging zodat we 3 uur moesten zien door te brengen.

Om in het bezit te komen van een cappuccino waren we al twintig minuten kwijt. Bij elk koffietentje dat zo vroeg open was, stond een lange rij wachtenden. Ook bij Starbucks waar wij in de rij aansloten. Na de koffie slenterden we wat rond over de C-pier, maar daar viel niks te beleven. Daarom gingen we maar weer zitten totdat het tijd was om te boarden. Behalve dat het toestel dus later vertrok dan gehoopt, viel er aan de vlucht van vier uur lang, weinig op te merken. We haalden wat slaap in en lazen wat in een blaadje.
Spannender was de landing op Madeira. De landingsbaan daar is erg kort en daar een groot toestel aan de grond zetten is een uitdaging. Dankzij de totale afwezigheid van wind lukte dat toch. Doordat de koffer van Nicky lang op zich liet wachten waren wij het laatste koppel dat zich meldde bij reisbegeleider Roberto. Met de reisbegeleider erbij zijn we met twintig personen. Onwennig keken we elkaar daar nog aan, maar dat zal wel snel veranderen.
Met een bus reden we richting ons vijfsterrenhotel hoog op een helling nabij het plaatsje Câmara de Lobos. Dit rit er naartoe was af en toe spannend want de weg was smal, bochtig en erg steil. Meerdere keren moesten tegenliggers achteruit om onze bus vrije doorgang te verlenen. Onderweg stopten we bij een supermarkt om vast wat inkopen te doen voor de lunch. Ook sloegen we enkele liters water in.
Bij het hotel aangekomen, moesten we nog zo’n 3 kwartier wachten totdat onze kamers gereed waren. Die tijd werd gevuld door Roberto die uitleg gaf over de komende week. Onze kamer was als allerlaatste klaar maar omstreeks 13.45 uur konden wij ook terecht op onze kamer. Daar aten we onze broodjes om tegen half drie beneden te verzamelen voor een eerste korte wandeling. Het begin daarvan was pittig want de route liep stijl omhoog. Nadat we bij een levada waren aangekomen, vlakte het pad af. Levada’s zijn een systeem van kanaaltjes die ervoor zorgen dat water van het koele en natte noorden van het eiland naar het droge en warme zuiden kan stromen. Een erg ingenieus systeem waardoor ook het zuiden van Madeira mooi groen is.

We eindigden we wandeling bij Mario’s bar voor een een poncha. Dat is een typische drankje van Madeira met o.a. Sinaasappelsap, citroensap, rum en honing. Het was best lekker, ook al houden we niet van sterke drank.
Tegen half vijf waren we terug in het hotel waar we konden douchen en bijkomen van het vroege opstaan, de vlucht en de wandeling. Om zeven uur was het tijd voor het diner in het restaurant van het hotel. Onze groep zat aan twee grote ronde tafels. Het eten was in buffetvorm. Het was niet hoogstaand maar smaakte wel prima, vooral de toetjes. Na het diner bleven we nog even wakker, maar we gingen op tijd slapen om het tekort aan slaap enigszins in te halen en om morgen fit aan de dag te kunnen beginnen.