Een drukke dag vol excursies
Weer een stralende dag met een strakblauwe hemel toen we om kwart voor negen in de bus stapten voor een drukke dag. Op internet lazen we dat het in Nederland al een aantal dagen erg slecht weer was met veel regen. Op Madeira hebben we, op één middag na, alleen zon gehad. De eerste stop was bij een platform dat bijna 600 meter boven de zee over een steile wand was gebouwd. De bodem was doorzichtig. Toch was het niet zo eng als gedacht. Wel was het er heel druk. We bleven daar niet lang want er viel nog genoeg te doen en zien deze dag.
De tweede stop was bij een klein koffiebarretje langs de weg. Reisbegeleider Roberto kende het tentje van een eerder bezoek aan het eiland. Op het terras dronken we wat en aten er een overheerlijk roomgebakje.
De derde stop was een korte want hoewel het aan de kust schitterend weer was, hing er rond de toppen van de bergen in het binnenland, een dikke laag bewolking. Het uitzichtpunt waar we voor stopten, was dan ook niet zo heel erg bijzonder. Wel kon je zowel de zee aan de zuidkant als aan de noordkant van het eiland zien.
De belangrijkste stop van deze dag was in het plaatsje Porto Moniz. Dit plaatsje ligt in de noordwesthoek en is beroemd om z’n grote zeezwembad. We hadden zwemspullen meegenomen maar gingen er uiteindelijk niet zwemmen omdat het in Porto Moniz ook nog bewolkt was en we er diverse andere dingen wilde gaan bekijken. Als we eerst zouden gaan zwemmen, bleef er te weinig tijd over. Die “andere dingen” waren de grote golven die op grillige rotsen voor de kust kapot sloegen en ook de oude zeezwembaden die stiekem veel mooier waren dan de nieuwe baden. Al met al vermaakten we ons daar prima.
De tweede grote uitstap was weer een wandeling langs een levada. Deze liep echter op een gegeven moment door een 800 meter lange tunnel waar je ook doorheen kon lopen. Dat deze wandeling populair was, kon je zien aan de hoeveelheid auto’s die op de grote parkeerplaats stonden. Omdat wij aan het einde weer werden opgepikt door de bus, hoefden wij de route maar in één richting te lopen en dat was bergafwaarts. Daardoor was het een ontspannen wandeling. Onderweg stopten we nog bij de Risco waterval. Die was wel hoog, maar met een zwak pisstraaltje. De tunnel aan het eind was wel grappig maar lang niet zo eng als Roberto had beloofd. De schuldige was de zaklamp van Ron die zo sterk licht gaf, dat de hele tunnel werd verlicht.
Het diner was deze dag pas om half acht omdat we pas tegen zessen terug inzet hotel waren. Het diner verliep erg gezellig en we lachten er wat af. Toch jammer dat het morgen al weer de laatste hele dag op Madeira is.
De tweede stop was bij een klein koffiebarretje langs de weg. Reisbegeleider Roberto kende het tentje van een eerder bezoek aan het eiland. Op het terras dronken we wat en aten er een overheerlijk roomgebakje.
De derde stop was een korte want hoewel het aan de kust schitterend weer was, hing er rond de toppen van de bergen in het binnenland, een dikke laag bewolking. Het uitzichtpunt waar we voor stopten, was dan ook niet zo heel erg bijzonder. Wel kon je zowel de zee aan de zuidkant als aan de noordkant van het eiland zien.
De belangrijkste stop van deze dag was in het plaatsje Porto Moniz. Dit plaatsje ligt in de noordwesthoek en is beroemd om z’n grote zeezwembad. We hadden zwemspullen meegenomen maar gingen er uiteindelijk niet zwemmen omdat het in Porto Moniz ook nog bewolkt was en we er diverse andere dingen wilde gaan bekijken. Als we eerst zouden gaan zwemmen, bleef er te weinig tijd over. Die “andere dingen” waren de grote golven die op grillige rotsen voor de kust kapot sloegen en ook de oude zeezwembaden die stiekem veel mooier waren dan de nieuwe baden. Al met al vermaakten we ons daar prima.
De tweede grote uitstap was weer een wandeling langs een levada. Deze liep echter op een gegeven moment door een 800 meter lange tunnel waar je ook doorheen kon lopen. Dat deze wandeling populair was, kon je zien aan de hoeveelheid auto’s die op de grote parkeerplaats stonden. Omdat wij aan het einde weer werden opgepikt door de bus, hoefden wij de route maar in één richting te lopen en dat was bergafwaarts. Daardoor was het een ontspannen wandeling. Onderweg stopten we nog bij de Risco waterval. Die was wel hoog, maar met een zwak pisstraaltje. De tunnel aan het eind was wel grappig maar lang niet zo eng als Roberto had beloofd. De schuldige was de zaklamp van Ron die zo sterk licht gaf, dat de hele tunnel werd verlicht.
Het diner was deze dag pas om half acht omdat we pas tegen zessen terug inzet hotel waren. Het diner verliep erg gezellig en we lachten er wat af. Toch jammer dat het morgen al weer de laatste hele dag op Madeira is.
Reacties